Το μήνυμα της Κυριακής από την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης
Εκείνο πού κυριολεκτικά μαστίζει τον άνθρωπο, Ιδιαίτερα της εποχής μιας, είναι το αίσθημα της ανασφάλειας και αβεβαιότητας, το οποίο αποτελεί συνέπεια της αμαρτίας, της επαναστατικής προσπάθειας δηλαδή του ανθρώπου να γίνει αυτός ό ίδιος κυρίαρχος του εαυτού του εκθρονίζοντας τον Θεό από τη θέση του δημιουργού και. κυρίου του. Έτσι όμως δημιουργείται μέσα στον άνθρωπο ένα τεράστιο και τρομακτικό κενό, το όποιο αισθανόμενος ό άνθρωπος, είτε συνειδητά ή ασυνείδητα, και τρομάζοντας μπροστά στις αβυσσαλέες διαστάσεις του, νομίζει ότι το αντιμετωπίζει, συσσωρεύοντας πολλά υλικά αγαθά, ώστε να εξασφαλίσει σιγουριά μέσα στον κόσμο και να αποφύγει την ενοχλητική σκέψη του θανάτου.
Με όλα αυτά όμως δεν πετυχαίνει ο άνθρωπος τίποτε άλλο παρά να ξεγελάσει τον ίδιο τον εαυτό του. Γιατί ή φτώχεια ή πνευματική δεν κρύβεται ούτε με τα πιο φανταχτερά υλικά αγαθά. Ή ύπαρξη προηγείται αξιολογικά των διαφόρων αποκτημάτων της. Να μια πολύ σπουδαία αλήθεια πού μας θυμίζει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ιδιαίτερα με τη φράση «τί γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;».
Ή ψυχή δηλώνει, σύμφωνα με την βιβλική ορολογία, τη ζωή, το «είναι», και «ό κόσμος όλος» το «έχειν».
Ό Σταυρός του Χριστού, πού την ύψωση του γιόρτασε ή Εκκλησία μας την εβδομάδα πού μας πέρασε, καλεί τον άνθρωπο να αισθανθεί τη φτώχεια του πού δεν την σκεπάζει το εντυπωσιακό «έχειν» καί να αυτοσυγκεντρωθεί στο «είναι», στην αληθινή του ύπαρξη. Ό Χριστός επάνω στόν Σταυρό δεν έχει απολύτως τίποτε, είναι γυμνός. Ακόμη καί ό ιματισμός του γίνεται αντικείμενο κληρώσεως των ρωμαίων στρατιωτών. Κι όμως τη στιγμή ακριβώς αυτή αποκαλύπτεται το «είναι» στην πιο σημαντική του εκδήλωση, στην προσφορά της θυσίας καί της αγάπης. Γι’ αυτό καί ό Σταυρός είναι ένα διαρκές προσκλητήριο αγάπης προς τον κάθε άνθρωπο. Του υπενθυμίζει την ξεχασμένη ανθρωπιά, την αληθινή του ύπαρξη, πού είναι συνύπαρξη αγάπης με τον διπλανό του καί όχι προσπάθεια επιβολής του σ’ αυτόν, καταδυναστεύσεως, βίας και αφανισμού.