Επηρεασμένη από το τελευταίο φεγγάρι του καλοκαιριού σας γράφω.
Είμαστε από 70% και όσο να ναι η σελήνη μας κάνει να είμαστε πιο ανήσυχοι, πιο ρομαντικοί, πιο…εξωγήινοι…
Γιατί όσο πατούμε στη γη τόσο μπλέκουμε με ανούσια και ψεύτικα πράγματα.
Ότι μας δένει σ αυτόν τον γυάλινο κόσμο είναι τόσο φθηνό.
Τα ουράνια είναι αυτά που μας ανήκουν.
Εκεί θα επιστρέψει η ψυχή.
Το χώμα πάλι χώμα θα γίνει.
Φιλοσοφίες;
Η πανσέληνος μου δημιουργεί πάντα ποιητική διάθεση.
Όχι ότι δεν την έχω δηλαδή…
Απλά αυτήν την ανθολογία μου…την χαίρονται όσοι με εμπνέουν.
Και όμως αρκετοί που κάνουμε αυτό το δύσκολο επάγγελμα ή λειτούργημα έχουμε πολλές ευαισθησίες.
Γιατί απευθυνόμαστε στον άνθρωπο και με αυτόν ασχολούμαστε.
Πόσες φορές αλήθεια είδα τον ανθρώπινο πόνο και δεν θέλησα να τον κάνω θέμα.
Γιατί κανείς δεν αξίζει μόνο λίγα λεπτά ή λίγες αράδες.
Ο καθένας μας είναι μια ψυχή.
Κανείς δεν γεννήθηκε κακός.
Όλοι ήρθαμε αγνοί, αθώοι…
Στην πορεία κάτι πήγε καλά ή στραβά.
Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο Δημιουργό μας.
Ξέρει να μας βρίσκει δρόμους φωτεινούς.
Αρκεί να Τον εμπιστευτούμε.
Είμαι η τελευταία να σας κάνω κατηχητικό.
Το λέω σαν ένα φιλαράκι σας:
Μην μπερδεύεστε σε αδιέξοδα.
Η διέξοδος έχει σκάλα στον ουρανό.
Καλά ονειρεμένα ταξίδια!
