Το μήνυμα της Κυριακής από την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης και Περιθεωρίου
Στον ναό του Σολομώντος της Αγίας Πόλεως των Ιεροσολύμων διδάσκει ό Κύριος μπροστά στα έκπληκτα μάτια των «αρχιερέων και πρεσβυτέρων του λαού», και χρησιμοποιεί μια απλή παραβολή, δανεισμένη άπ’ τη φυσική ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου, για να μιλήσει για ο,τι πολυτιμότερο ό θεός δώρισε στον κόσμο Του, την Αγία Του Εκκλησία. Είναι ή παραβολή αυτή -ή λεγομένη των κακών γεωργών-μια αποστομωτική απάντηση του Χριστού στη δόλια ερώτηση των μετά από λίγο διωκτών Του: «Με ποια εξουσία ενεργείς αυτά; Και ποιος σου έδωσε την εξουσία αυτή;». Γι’ αυτό και ό Κύριος τους θύμισε την προαιώνια, βουλή του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου και ιδίως την «Διαθήκη του αμπελώνα» πού φύτεψε στη γη, στήνοντας αμετάκλητα εδώ τη σκηνή Του, αλλά και τον «πύργο» πού οικοδόμησε μέσα σ’ αυτόν ως συμβόλαιο της αγάπης Του. Τους θύμισε κυρίως ότι όλα αυτά τα στερέωσε με το σώμα και το αίμα, δηλαδή με την αποστολή του Υιού Του, πού αυτοί μετά από λίγο βγάζοντας Τον «έξω του αμπελώνας» θα φόνευαν. Γι’ αυτήν την «άμπελον» παρακαλούμε και μείς τον θείο Οικοδεσπότη ικετεύοντας: «Ευ Κύριε πού είσαι το θεμέλιο όσων εναπέθεσαν σε Σένα την πίστη και την ελπίδα τους, στερέωσε την Εκκλησία, πού συγκρότησες με το τίμιο αίμα Σου». Εκκλησία είναι ή σύναξη στο δείπνο της Ευχαριστίας, είναι ό λαός του Θεού συναγμένος καί προσκαλεσμένος στην «κλάση του άρτου» και την «ευλογία του ποτηριού». Είναι το Ευχαριστιακό Πασχάλιο Δείπνο, μια πράξη βρώσεως και πόσεως, είναι εικόνα καί συνάμα φανέρωση της Βασιλείας του Θεού, είναι δώρο, είναι ανάπλαση της ζωής και ανακαίνιση των δυνατοτήτων της ζωής. Ή Εκκλησία είναι μια στην Ευχαριστία, γιατί Ευχαριστία είναι ό ίδιος ό Χριστός πού μυστηριακά ενοικεί στο Σώμα Της. Άλλωστε για την Ορθοδοξία τα Μυστήρια συνιστούν την Εκκλησία, γιατί μόνο μέσω αυτών ή Χριστιανική ιερή Κοινότητα υπερβαίνει τα ανθρώπινα μέτρα και καθίσταται θειο Καθίδρυμα. Όταν οι πιστοί συναζόμαστε σ’ έναν ορισμένον τόπο και μια ορισμένη ώρα για να τελέσουμε τη Θεία Ευχαριστία, ή Σύναξή μας αυτή υποστασιάζει και φανερώνει το μυστήριο της Εκκλησίας. Προσφέροντας στον Θεό άρτο καί οίνο, προσφέρουμε όλο τον κόσμο σ’ Αυτόν. Και ό κόσμος γίνεται Ευχαριστία, γίνεται Εκκλησία, γίνεται Χριστός.