Καλή σας ημέρα.
Για άλλη μια μέρα χθες μας έβρεξε.
Αυτή η βροχή πλέον έχει γίνει συνήθεια…
Τουλάχιστον να έχει καλό καιρό το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου.
Έναν χρόνο περιμένουμε για να καθίσουμε δύο εβδομάδες.
Στην προκήρυξη της τρομοκρατικής οργάνωσης δεν θα αναφερθώ.
Θεωρώ ότι όσο ασχολούμαστε μαζί τους τόσο το χειρότερο.
Τόσα φοβερά έχουν γίνει σε αυτόν τον τόπο και την πλήρωσε ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας;
Πραγματικά η Ελλάδα εισέρχεται σε μια νέα περίοδο που δεν ξέρω που θα την βγάλει.
Είμαι πολύ ανήσυχη για το άμεσο μέλλον της χώρας μας.
Στην Αργεντινή βγήκαν στους δρόμους αυτόνομα δίχως να είναι ενταγμένοι σε ομάδες και οργανώσεις.
Και εδώ το ίδιο θα γίνει.
Οι εργαζόμενοι δεν εμπιστεύονται τους εργατοπατέρες πλέον.
«Η διαμαρτυρία είναι δίκαιη και δικαιολογημένη, όχι όμως όταν εκφράζεται με συντεχνιακό αυτισμό και αδιαφορία για την κοινωνική πλειοψηφία».
Ήταν τα λόγια του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Δυστυχώς κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν πλέον.
Όλοι κοιτάζουν πώς μπορούν να επιβιώσουν.
Θα δανειστώ τα λόγια του εκφωνητή του Πολυτεχνείου.
«Είμαστε αδέλφια, ελάτε μαζί μας».
