Γράφει ο Ιωάννης Χαρ. Παπαχρόνης
Πρόεδρος Δ.Σ. Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης «Η ΑΓΑΠΗ»
Μπορεί να συμβεί και σε σένα…
Κάτι πήρε τ αυτί σου για Εθελοντική Αιμοδοσία- αλλά εσύ δε βαριέσαι…
Ενώ εσύ γυρνούσες από τη δουλειά με το αυτοκίνητο, κάτι άκουσες στο τοπικό ραδιόφωνο «Ελάτε να δώσετε Αίμα…»
Ενώ έτρωγες στο σπίτι, κάτι είδες στην τηλεόραση- το σλόγκαν «δώσε Αίμα, δώσε Ζωή, μην είσαι αδιάφορος, γίνε εθελοντής αιμοδότης και συ!».
Ενώ ήσουν για ψώνια στο μανάβικο του Στέφανου, το πανό της αιμοδοσίας ήταν απέναντί σου, «δίνουμε το αίμα μας γιατί μας περισσεύει η αγάπη», διάβασες στο μήνυμά του. Ειρωνικά σκέφτηκες, «ναι ρε μάγκες, μόνο εσείς αγαπάτε δηλαδή;»
Ενώ έπινες τον καφέ σου στην νέα πλατεία κάποιοι «πουλούσανε» λαχεία από τραπέζι σε τραπέζι για την ενίσχυση του συλλόγου εθελοντών αιμοδοτών. «Αμάν πια ησυχία δεν έχουν, ούτε ένα καφέ ήρεμα δε μπορούμε να απολαύσουμε» δηλώνεις στην παρέα σου.
Ενώ πήγαινες τα παιδιά στην νέα παιδική χαρά πίσω από τη Θεού Σοφίας πρόσεξες το ξύλινο σπιτάκι των αιμοδοτών. «Πότε θα το σηκώσουν αυτό το έκτρωμα από δω; Δε δένει με το νέο πάρκο!» δήλωσες στη γυναίκα σου.
Ενώ έκανες το καθημερινό σου περπάτημα στο δρόμο του Νοσοκομείου έμαθες ότι ο Δήμος Ξάνθης τον έχει ονοματίσει σε οδός Εθελοντή Αιμοδότη. «Μα καλά πως παίρνουν και με ποια κριτήρια τέτοιες αποφάσεις;»
Ενώ περπατούσες σιγοτραγουδώντας, κάτι διάβασες σε μια αφίσα που έγραφε κάτι για Αιμοδοσία…και την προσπέρασες αδιάφορα.
Αιμοδοσία…δε βαριέσαι…
Έχεις τόσα άλλα να κάνεις και σε που σε απασχολούν καθημερινά. Σπίτι, δουλειά, οικογένεια, αντιμετώπιση οικονομικής κρίσης, απαγόρευση του καπνίσματος ελεύθερα, η πορεία της Εθνικής Ελλάδος στο μουντιάλ, άσε που έρχεται τον Αύγουστο και το μουντομπάσκετ της Τουρκίας!
Εξάλλου εσύ ποτέ δε θα χρειαστείς βοήθεια. Έχεις μια παράλογη σιγουριά για το μέλλον. Αυτά δε συμβαίνουν σε σένα…Καταρχάς, εσύ θα πεθάνεις από βαθιά γεράματα. Εσύ δε θα αρρωστήσεις. Δε θα έχεις κανένα ατύχημα. Δε θα χρειαστείς Αίμα ποτέ.
Σιγά! Σε σένα θα τύχει;
Μα είναι τρέλα αυτή η σιγουριά σου. Μήπως έμαθες να διαβάζεις το μέλλον; Μάθε μου και εμένα να ξέρω!
Κάποιος εκεί έξω χρειάζεται Αίμα, ενώ εσύ γυρνάς από τη δουλειά σου.
Κάποιος χαροπαλεύει, ενώ εσύ πίνεις και απολαμβάνεις τον καφέ σου στην νέα ενοποιημένη πλατεία.
Κάποιος ζητά βοήθεια, ενώ εσύ περπατάς σιγοτραγουδώντας.
Κάποιος εκεί έξω χρειάζεται Αίμα.
Και να, τώρα κάθεσαι στηρίζοντας το κεφάλι στα χέρια σου. Βλέπεις το γιατρό να κλείνει την πόρτα και τινάζεσαι. Καταπίνεις, το σάλιο σου πικρό και τον κοιτάς με ερωτηματικό. Κι αυτός σε κοιτά μέσα στα μάτια και σου λέει: «έχει χάσει πολύ Αίμα. Χρειάζεται άμεση μετάγγιση. Πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε Αίμα. Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Αλλά και δύσκολη γιατί έχει ομάδα αίματος σπάνια είναι Α αρνητικό! Πρέπει να κινηθούμε και πολύ γρήγορα μάλιστα. Πρέπει να βρείτε αιμοδότες».
Τα λόγια σου ξερά, μοιάζουν με στίχους ενός απαίσιου ποιήματος. Ναι, δε συνέβη σε σένα, αλλά συνέβη σε κάποιον που αγαπάς. Σε κάποιον που αγαπάς πολύ…Τρέμει το χείλι σου και τα μάτια σου κοιτούν προς τα πάνω… «γιατί Θεέ μου σε μένα». Μα γιατί να συμβαίνουν μόνο στους άλλους;
Τι σκέφτεσαι αυτή την ώρα για την Εθελοντική Αιμοδοσία;
