Επιτίθεται στο απερχόμενο πρυτανικό σχήμα
Μια παλιά καλή φίλη έλεγε πάντα « η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».Το ΔΠΘ μετά τις πρόσφατες εκλογές για νέες Πρυτανικές αρχές το επιβεβαιώνει. Η σοβαρότητα που συνοδεύει το όνομα του νεοεκλεγέντος Πρύτανη του Κώστα Ρεμελη με τους συνεργάτες του Αντιπρυτάνεις γέννησαν ξανά ελπίδα για μια νέα εποχή στο ΔΠΘ.
Στο χέρι τους είναι να μην απογοητεύσουν . Τώρα αρχίζουν. Προηγούμενα βαρίδια δεν έχουν. Εξαρτήσεις δεν θα πρέπει να κρατήσουν.
Είναι πολύ μεγάλο το κεφάλαιο της αναγεννημένης ελπίδας ,το οποίο έχει επενδυθεί στη νέα διοίκηση. Πρέπει να βρουν τρόπους να το αξιοποιήσουν.
Έχουν δύο τρόπους να χάσουν την ευκαιρία.
Ο πρώτος, να αποδειχθούν λίγοι και ανίκανοι να διαχειριστούν τα τεράστια κενά και προβλήματα (μέχρι και υπαρξιακά) που αφήνει η απερχόμενη (χωρίς άλλο χαρακτηρισμό) διοίκηση του ΔΠΘ.
Ο δεύτερος να ακολουθήσουν την ίδια πρακτική και τακτική της φατριοποίησης της διοικητικής μηχανής, της ευνοιοκρατίας και των άδικων κυνηγητών των υπαλλήλων των συναδέλφων, των φοιτητών και όλων όσων κινούνται γύρω από το όνομα ΔΠΘ.
Σε ότι αφορά στο πρώτο υπάρχουν δείγματα σοβαρότητας και ικανότητας και δεν μένει παρά να τα αξιοποιήσουν επωφελεία του ΔΠΘ.
Το ερωτηματικό θα μείνει στο δεύτερο, το οποίο θα αρχίσει να μορφώνει απάντηση μετά από λίγους μήνες διοίκησης και ουσιαστικά θα ολοκληρώσει την απάντηση μετά από τέσσερα χρόνια στην λήξη της θητείας τους.
Είναι γνωστή η σημερινή κατάσταση στη διοίκηση με τους ευνοημένους και αδικημένους μέχρι και κυνηγημένους υπαλλήλους σε όλες τις βαθμίδες, με μια αυταρχικότητα, η οποία προφανώς εμφανίστηκε (έτσι συμβαίνει συνήθως) λόγω αδυναμίας (ίσως και ανικανότητας) να ξεπεράσουν τα προσωπικά τους οι διοικούντες και να περιβάλουν με δικαιοσύνη το σύνολο των εργαζομένων .Προτίμησαν την εύνοια γιατί έτσι νόμιζαν ότι θα κέρδιζαν το παιχνίδι. Οι άνθρωποι έμειναν τόσα χρόνια στην διοίκηση και δεν έμαθαν ούτε τους απλούς κανόνες. Τι να περιμένει τότε κανείς. Ποτέ δεν προέκυψε κάτι χρήσιμο από μυαλά που δεν θέλουν ούτε να σκεφτούν.. Άραγε τώρα που φεύγουν θα καταλάβουν τίποτε; Θα τολμήσουν να ψελλίσουν έστω ένα έμμεσο «συγνώμη» για όσα δεν κατάφεραν να προσφέρουν στο Πανεπιστήμιο, που τους έθρεψε και τους ανέδειξε; Ή θα κομπορρημονήσουν πάλι για ό,τι νομίζουν ότι προσέφεραν και που μόνο αυτοί το βλέπουν;
Κατάφεραν να ευνουχίσουν μεγάλο αριθμό ικανών επιστημόνων ακόμη και να τους απομακρύνουν από το ΔΠΘ γιατί δεν έσκυψαν το κεφάλι τους .Ακόμη περισσότερους τους αγνόησαν και τους αγνοούν. Τα τσιράκια, όμως , και οι περί αυτούς γλείφτες, όπου κι αν ανήκουν (φοιτητές, εργαζόμενοι .διδάσκοντες) θα μείνουν κοντά τους μέχρι τον Σεπτέμβριο. Μετά θα αναζητήσουν όπως νομοτελειακά γίνεται, τον καινούργιο αφέντη τους.
Εδώ η νέα διοίκηση πρέπει να προσέξει. Τους χρειάζεται όλους. Όχι αποστάσεις μικρές ή μεγάλες. Απλώς ίσες .Με την υποχρέωση να αποδείξουν όλοι με την απόδοση τους και την δουλειά τους και όχι με την μακριά γλώσσα, ότι αξίζουν να μικρύνουν ή να μακρύνουν την απόσταση.
Το ΔΠΘ χρειάζεται προσανατολισμό ,όνειρο, .όραμα.
Φίλε, Κώστα, Σάκη αγαπητέ Στέλιο και Σάββα δυστυχώς αποτύχατε να τα προσφέρετε αυτά στο Δημοκρίτειο. Κι αν ακόμη δεν ήσασταν τόσα χρόνια στη διοίκηση τα ίδια και ίσως περισσότερα να γίνονταν με μια ομόψυχη συμπεριφορά των εργαζομένων έστω και με ακέφαλο ΔΠΘ. Δυστυχώς δεν μπορέσατε να προσφέρετε στο ΔΠΘ και στη Θράκη τίποτε χρήσιμο.
Απολαύστε τουλάχιστον αυτό που προσφέρατε (και μη το αρνηθείτε) στον εαυτούλη σας.
Ευχές για καλή επιτυχία στη νέα Διοίκηση.
Οι λάσπες που θα βρουν το δρόμο τους είναι πολλές. Θέλουν προσοχή.
Με εκτίμηση
Καθ. Ε. Γαλούσης
πρ. Πρύτανης ΔΠΘ
