Ο Χρήστος Μιχ. Μιχαλόπουλος είναι Πρόεδρος Δικαστικών Επιμελητών Εφετείου Θράκης.
Προδημοσίευση του Χρήστου Μιχαλόπουλου
Από τον 4 ο π.Χ. αιώνα η κεντρική Ευρώπη ήταν ήδη κελτική, από τα μέσα δε του ιδίου αιώνα οι Κέλτες αρχίζουν να γίνονται απειλητικοί και για την Θράκη. Οι Κέλτες ήρθαν σε καρποφόρα και έντονη επαφή με τους Θράκες, οι οποίοι με τη σειρά τους δέχονταν επιρροές από τον ελληνικό πολιτισμό διαμέσου κυρίως του εμπορίου.
Την πρώτη συνέπεια της εισβολής των Γαλατών στην Βαλκανική την δέχθηκε ο θρακοελληνικός κόσμος της βόρειας Ελλάδας.
Οι ορδές των Γαλατών που κινήθηκαν προς την Ιλλυρία, κατέκτησαν, απώθησαν ή έδιωξαν από εκεί τα ιλλυρικά φύλα. Το ισχυρό ιλλυρικό φύλο των Αυταριατών, που φαίνεται ότι είχε εκδιωχθεί από τους Γαλάτες, μετά από σύγκρουση μεταξύ τους κάπου κοντά στις εκβολές του Νάρωνα ποταμού, λίγο μετά το 424 π.Χ., νίκησε το θρακικό φύλο των Τριβαλλών, απωθώντας το και αυτό με τη σειρά του προς τα νότια.
Η εγκατάσταση των Γαλατών στην Βαλκανική Χερσόνησο ήταν πλέον γεγονός. Μία από τις σημαντικές κελτικές φυλές, οι Σκορδίσκοι ή Σκορδίστες, εγκαταστάθηκαν στην Κάτω Παννονία και την Άνω Μοισία, μεταξύ των ποταμών Ίστρου και Μάργου, κοντά στα Ιλλυρικά μεθόρια. Ήσαν άγριοι και πολεμικοί, διαιρούνταν δε σε Μεγάλους και Μικρούς Σκορδίσκους. Μάλιστα, μία από τις πρώτες κέλτισσες ηγεμονίδες που εμφανίζονται στην ιστορία, η Ονόμαρις, βασίλισσα της φυλής των Σκορδίσκων, ηγήθηκε στις περιπλανήσεις των Κελτών στη Βαλκανική Χερσόνησο και οδήγησε τον λαό της στις πρώτες μάχες με τους Ιλλυριούς. Οι Σκορδίσκοι έκτισαν, ήδη από τον 3 ο π.Χ. αιώνα, την πρωτεύουσά τους στο Σινγίδουνο, στην Άνω Μοισία και στη δεξιά όχθη του Δούναβη ποταμού, την οποία οχύρωσαν και γρήγορα κατέστη σπουδαίο σημείο διάβασης στρατών. Άλλες πόλεις τους που μνημονεύονται είναι η Εόρτα και το Καπέδουνο.
Οι Τριβαλλοί τώρα ήταν λαός θρακικής καταγωγής της Κάτω Μοισίας που κατοικούσε αρχικά στο Τριβαλλικό Πεδίο, μεταξύ Αίμου και Δούναβη, δυτικά των Τρηρών που κατοικούσαν στην περιοχή βόρεια του Σκομίου όρους και χωρίζονταν μεταξύ τους από τον ποταμό Οίσκο, παραπόταμο του Ίστρου. Η πίεση που δέχθηκαν καθώς και ο λιμός και η σιτοδεία ανάγκασαν τους Τριβαλλούς να εισβάλουν στην Θράκη, μέχρι τη χώρα των Αβδηριτών, δύο φορές. Οι Αθηναίοι όμως που προσήλθαν σε βοήθεια των Αβδηριτών κατάφεραν να εκδιώξουν οριστικά τους Τριβαλλούς από τη θρακική χώρα και να σώσουν την πόλη των Αβδήρων, το 376 π.Χ., από ολοκληρωτικό αφανισμό.
Κατά την υποχώρησή τους, οι Τριβαλλοί δεν εγκαταστάθηκαν στις πατρογονικές τους εστίες αλλά κινήθηκαν ανατολικότερα, προς τις περιοχές των Γετών. Οι Γέτες ήταν θρακικό έθνος, το οποίο αρχικά κατοικούσε στην Ευρωπαϊκή Σκυθία, μεταξύ του Δούναβη και του Αίμου, ενώ η χώρα τους εκτείνονταν και πέρα από τον Ίστρο ποταμό. Η χώρα τους ονομαζόταν Γετική και κατά τους αρχαίους συγγραφείς αυτοί αποτελούσαν τη βορειότερη ομάδα του λαού των Θρακών, οι ίδιοι δε θεωρούνταν ως οι ανδρειότατοι και δικαιότατοι όλων των θρακικών φυλών.
Οι Τριβαλοί λοιπόν, περί το 340 π.Χ., εκδίωξαν τους Γέτες από την χώρα τους και οι τελευταίοι αναγκάσθηκαν να εγκατασταθούν στην αριστερή όχθη του Δούναβη και προς τις περιοχές των Σκυθών. Οι Σκύθες ήταν ένας ινδοευρωπαϊκός νομαδικός λαός, ο οποίος μετανάστευσε από την κεντρική Ασία και εγκαταστάθηκε στην Σκυθία, στη νοτιοανατολική Ευρώπη, στα βόρεια παράλια του Ευξείνου Πόντου και στον κάτω ρου των ποταμών Δον και Δνειπέρου, προ του 7 ου π.Χ. αιώνα. Οι Σκύθες ήσαν γενναίοι και πολεμικότατοι, αλλά και τραχείς και απολίτιστοι, ενώ υπήρξαν αντικείμενο φόβου και θαυμασμού για την πολεμική τους ανδρεία, αλλά κυρίως για την ιππευτική τους ικανότητα. Κατά τον Στέφανο τον Βυζάντιο το έθνος των Σκυθών ήταν Θράκιο έθνος.
Οι Σκύθες λοιπόν, ζήτησαν την βοήθεια του βασιλιά της Μα-κεδονίας Φιλίππου Β κατά των Γετών, αλλά πριν αυτός καταφθάσει, οι πρώτοι συμφιλιώθηκαν με τους Γέτες και στράφηκαν εναντίον του Φιλίππου, ο οποίος ερχόταν σε βοήθειά τους. Ο Φίλιππος όμως, αφού προσεταιρίσθηκε τους Γέτες, το 339 π.Χ. νίκησε τους Σκύθες και αποχώρησε από την χώρα τους αποκομίζοντας άφθονα και πλούσια λάφυρα.
Με τη σειρά τους, το ίδιο έτος, οι Τριβαλλοί αρνήθηκαν στον Φίλιππο Β, τον βασιλέα της Μακεδονίας, την διέλευση του στρατού του από την οροσειρά του Αίμου, απαιτώντας μέρος των λαφύρων ως αμοιβή τους. Στη σύγκρουση που ακολούθησε, ο Φίλιππος νίκησε τους Τριβαλλούς, ο ίδιος δε πληγώθηκε στη μάχη.
Οι Τριβαλλοί, όταν μετά τον θάνατο του Φιλίππου πληροφορήθηκαν την επικείμενη εισβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη χώρα τους, προσπάθησαν να προστατευτούν στα νερά του Δούναβη. Ο Αλέξανδρος, το 335 π.Χ., διέσχισε τον Αίμο και διήλθε το μεγάλο ποταμό και κατέβαλε τους Τριβαλλούς. Αργότερα, οι ίδιοι οι Τριβαλλοί απέστειλαν πρεσβεία στον Αλέξανδρο, από τον οποίο ζητούσε την φιλία του, ο δε Αλέξανδρος τους την έδωσε. Τελικά όμως, ύστερα από βαριές απώλειες που υπέστησαν από τους Αυταριάτες και το 295 π.Χ. από τους Κέλτες, οι Τριβαλλοί εξαφανίσθηκαν βαθμιαία.
Κατά την εκστρατεία του Αλεξάνδρου εναντίον των Τριβαλλών, και οι Γέτες έδειξαν τις ίδιες εχθρικές διαθέσεις κατά αυτού. Έτσι, αφού ο Αλέξανδρος πέρασε τον Ίστρο, επιτέθηκε κατ’ αυτών αιφνιδιαστικά, και αφού τούς έτρεψε σε φυγή, λαφυραγώγησε την χώρα τους. Οι Γέτες κατάφεραν και προκάλεσαν καταστροφή στο στρατό του Ζωπυρίονα του Μακεδόνα, ο οποίος κατευθυνόταν προς την Ολβία.
Αυτή η μεγάλη αναταραχή στη Βαλκανική έδωσε στους Γαλάτες την μεγάλη ευκαιρία που προσδοκούσαν.
