Καλημέρα σας!
Το ανέκδοτο: «Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα» που είχε πει ο Μακαριστός Χριστόδουλος στην Ελλάδα, έχει κάθε μέρα εφαρμογή.
Είμαστε μια ράτσα που δεν θέλουμε να προοδεύει ο διπλανός μας.
Μάλιστα ποτέ δεν λένε «τόπο στα νιάτα» οι μεγαλύτεροι.
Παλεύουν μέχρι τελευταία, για να μείνουν στις θέσεις τους.
Και ποτέ δεν δίνουν ευκαιρίες, για να βοηθήσουν.
Κοιτάζουν πώς θα πάρουν, πως θα εξοντώσουν, πώς θα τον ρίξουν πιο κάτω για να είναι αυτοί ανώτεροι.
Αφήστε που υπάρχει και το ύφος 1000 καρδιναλίων που νομίζεις ότι είναι βασιλιάδες από σελίδες παραμυθιών.
Γι αυτό και τα φωτεινά μυαλά φεύγουν στο εξωτερικό.
Τι να κάνουν εδώ;
Να μείνουν να τρώγονται με τους ανίδεους που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα;
Θα ήθελα να υπάρχει μια αρχοντιά και μια γενναιοδωρία βρε αδελφέ.
Να κάνουμε στην άκρη για να περάσει ο συνάνθρωπος.
Όλοι έχουμε χώρο και για όλους έχει ο Θεός.
Μας έδωσε πολλά τάλαντα για να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Να χαιρόμαστε με την χαρά του άλλου είναι το πιο δύσκολο.
Γιατί, για τον ξένο το δάκρυ φεύγει πιο εύκολα.
