Οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία
Γράφει ο Χρήστος Παμπουκίδης
Η εξαγγελία των σκληρότερων οικονομικών μέτρων της τελευταίας 30 ετίας, συνέπεσε με τη κυκλοφορία στα περίπτερα ενός dvd με σκληρό πορνό μιας tv περσόνας που έχει απασχολήσει και έχει πατροναριστεί προς τη κοινή γνώμη όπως αυτή τουλάχιστον διαμορφώνεται είτε από την «κουλτούρα» των μεσημεριανάδικων είτε από τα «life style» κίτρινα φύλλα νεόκοπων κυριακάτικων εφημερίδων.
Η οικονομική χρεοκοπία δεν είναι πρωτόγνωρη για την Ελλάδα. Από το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το τέλος του Εμφυλίου, την υποτίμηση Μαρκεζίνη και Ανδρέα, η Ελλάδα γνώρισε χρεοκοπίες από τις οποίες βγήκε είτε λόγω κάποιων λίγων οραματιστών πολιτικών είτε της σκληρής δουλειάς της πλειοψηφίας των κοινωνικών ομάδων η οποία παρήγαγε πραγματικό πλούτο.
Μη πάτε μακριά δείτε τους γονείς σας. Ποτέ όμως μια γενιά και μιλάω για αυτούς που γεννηθήκαμε μεταξύ 75- 80 δε κλήθηκε ν ανατρέψει τόσο βίαια το οικονομικό και κοινωνικό της status για να πληρώσει τις ακριβές συνέπειες των parties της γενιάς του Πολυτεχνείου, της αλλαγής των 80 s και της κορύφωσης με τα Κωστοπουλικά περιοδικά των 90 s.
Το χειρότερο όμως δεν είναι η ανατροπή κάθε αυτή αλλά η αδυναμία ανάδειξης ενός μοντέλου εξόδου από τη κρίση. Αυτοί που τη δημιούργησαν μοιάζουν δήθεν εξοργισμένοι και αυτοί που καλούνται να την πληρώσουν σοκαρισμένοι αν όχι αποχαυνωμένοι. Η χρεοκοπία πιο πολύ από οικονομική είναι κοινωνική. Απέτυχε το κοινωνικό μας μοντέλο γιατί συνεχίσαμε να το αναπαράγουμε γνωρίζοντας ότι ήταν σάπιο αλλά γιατί όλοι ελπίζαμε να βρούμε μια τρύπα και να τη χρεώσουμε κάπου αλλού. The party is over.
Το dvd της Τζούλιας μοιάζει σαν μια τραγική ειρωνεία. Αδίστακτο, χυδαίο- όχι δε μ έπιασε συντηρητικό παραλήρημα- δείχνει το δρόμο, δεν έχει σημασία τι, αλλά πόσα… Στις εποχές κρίσης όλα είναι θεμιτά αρκεί να αποφέρουν. Όλα νομιμοποιούνται στη λογική του αν μπορείς καν το. Η εκπόρνευση χιλιάδων γυναικών στα 90 s που προέρχονταν από γειτονικές χώρες και όλοι πιστεύαμε ότι δε θα συνέβαινε ποτέ εδώ έρχεται τώρα να χτυπήσει την πόρτα μας σαν κοινωνικό μοντέλο στην πιο εκσυγχρονισμένη του μορφή.
Η οικονομική χρεοκοπία είναι γεγονός αλλά ίσως αναστρέψιμη η κοινωνική όμως χρεοκοπία μοιάζει σαν ένα τέλμα χωρίς σκοινί διαφυγής…
