Γράφει ο Γιάννης Στεφανίδης
Τέταρτο Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής, έλεγε η αφίσα με τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, εγώ θα έλεγα τέταρτο φεστιβάλ ΚΑΛΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ.
Η κάθε χρονιά που περνά, μας πλουτίζει ακόμη περισσότερο σε μουσικό επίπεδο και μας κάνει συνοδοιπόρους αυτής της περιπέτειας. Πολλοί οι συνδιοργανωτές και υποστηρικτές, αλλά χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του πιανίστα Λάμπη Βασιλειάδη και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, δεν νομίζω να μπορούσαμε να ομιλούσαμε όλοι εμείς. Συνδετικός κρίκος η ΦΕΞ, που με τις μουσικές της εκδηλώσεις- AvanX ΦΕΣΤΙΒΑΛ, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΛΟΓΙΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, συνεργασίες με το ΠΑΚΕΘΡΑ- μας κάνει κοινωνούς του θαύματος της μουσικής.
Οι Εκδηλώσεις:
Την Παρασκευή 12 Μαρτίου, ακούσαμε τη Χορωδία Κέρκυρας με 39 άνδρες χορωδούς υπό τη διεύθυνση του Κίμωνα Χυτήρη και του Λάμπη Βασιλειάδη στο πιάνο, σε αποσπάσματα από όπερες, τραγούδια του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι, επτανησιακές καντάδες του Λαυράγκα και του Μάντζαρου. Μοναδική στιγμή η ερμηνεία του Εθνικού μας Ύμνου.
Το πρωί της 13 ης Μαρτίου- ημέρα Σάββατο, έγινε το μάθημα πιάνου από το Λάμπη Βασιλειάδη και τους φοιτητές της μουσικής κατεύθυνσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, Γιώργο Καραγιάννη, Δημήτρη Παγανό- Κουκάκη και Αποστολία Αναστασίου, που το βράδυ της ίδιας μέρας μας χάρισαν μια πιανιστική πανδαισία με έργα Chopin, Beethoven, Schubert (για 4 χέρια) και Mozart.
Την Κυριακή 14 του μηνός, ακούσαμε τον βαρύτονο Andreas Reinbenspies και τον Λάμπη Βασιλειάδη στο πιάνο, στον κύκλο τραγουδιών «Die Winterreise (Χειμωνιάτικο Ταξίδι)» του F. Schubert και ποίηση του Wilhelm Müller. Τα ποιήματα διάβασε στα ελληνικά, το μέλος της ομάδας θεάτρου της ΦΕΞ «Οδός Ονείρων» Γιώργος Κυριακίδης. Η ποίηση και η μουσική στην τελειότερη μορφή τους με μεταφυσικές και άλλες προεκτάσεις του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος χρόνου.
Για να πέσει η αυλαία του Φεστιβάλ τη Δευτέρα 15 Μαρτίου, με τη ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ πιανιστική μυσταγωγία με τον Λάμπη Βασιλειάδη. Τα λόγια του για τα έργα, σαν μια ποιητική προέκτασή τους. Η αγάπη της μητέρας, στο πρώτο μπαρόκ κομμάτι του Johann Sebastian Bach, που το έγραψε για όργανο και που ο Samuel Feinberg μετέγραψε για πιάνο. Στη συνέχεια ακούσαμε την απογειωτικής σύλληψης Συμφωνία Νο 7 του Ludwig van Beethoven σε μεταγραφή για πιάνο του Franz Liszt και μείναμε πραγματικά άφωνοι από την ομορφιά και τον εκφραστικό πλούτο που βιώσαμε. Αλλαγή διάθεσης με το Mephisto Waltz του Franz Liszt, όπου η ατμόσφαιρα σκοτεινιάζει. Για να κλείσει η βραδιά με τη Σονάτα Νο 5 του Alexander Scriabin (ο Sviatoslav Richter είχε πει γι αυτήν πως συγκαταλέγεται στα 5 πιο δύσκολα κομμάτια του πιανιστικού ρεπερτορίου), που αρχίζει με την συγχορδία του χάους, τόσο μεστή νοήματος όμως. Δεν ήμουν ο μόνος που συγκινήθηκε βαθύτατα από την κατάθεση ψυχής του Λάμπη Βασιλειάδη και νιώθω διπλά ευτυχισμένος που ήμουν ο άνθρωπος που παρουσίασε, άκουσε, αισθάνθηκε, συζήτησε και μοιράστηκε μαζί σας τη μαγεία της μουσικής αυτής ιεροτελεστίας.
Ραντεβού το 2011, με τους Ξανθιώτες και όχι μόνο, παρόντες στο επόμενο βήμα αυτής της πράξης Αγάπης.
