Η κατάληψη των αυτοαποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών» στη σχολή μας.
Έντονη πολιτική «παραφωνία» στα πλαίσια του ακαδημαϊκού ασύλου, η κατάληψη των αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» ή αντιεξουσιαστών. Οι συγκεκριμένες ομάδες νεολαίων έχουν καταλάβει αυτόκλητα μία αίθουσα της σχολής, χωρίς να εκπροσωπούν τίποτα περισσότερο από τον εαυτό τους. Έχουν προβεί σε μια μορφή πάλης σε αντιπαράθεση με το Σύλλογο Φοιτητών, δίχως να έχουν κοινοποιήσει στους φοιτητές τα αιτήματα ή τους στόχους της ενέργειάς τους αυτής, πολλές φορές από τη δράση τους φαίνεται να υποτιμούν τις διαθέσεις και τη γνώμη των φοιτητών για την κατάληψή τους.
Σχεδόν όλα τα ακαδημαϊκά όργανα της Πολυτεχνικής πήραν θέση πάνω στη συγκεκριμένη εξέλιξη. Ο σύλλογος φοιτητών καταδίκασε τη συγκεκριμένη κίνηση και αναδεικνύει πως ο μόνος δρόμος διεκδίκησης για τη νεολαία περνάει μέσα από τα Όργανα του μαζικού κινήματος και όχι με σπασμωδικά ξεσπάσματα, ενώ κάλεσε τα συγκεκριμένα παιδιά σε κοινό αγώνα για Μόρφωση- Δουλειά- Ζωή. Την ίδια ώρα η διοίκηση του Πολυτεχνείου ενώ πρακτικά θα της ήταν πολύ εύκολο να σταματήσει αυτή την κατάσταση, τη συντηρεί, κατηγορεί το Φοιτητικό Σύλλογο για απραξία, παίζοντας το δικό της ρόλο στην συκοφάντηση του ασύλου.
Ο Φοιτητικός Σύλλογος κατανοεί το άσυλο ως γενικότερη λαϊκή κατάκτηση, όχι ως στενό ακαδημαϊκό δικαίωμα. Εμείς δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα. Αντίθετα ενθαρρύνουμε όργανα που εκπροσωπούν νεολαιίστικους χώρους, να έρθουν και να αξιοποιήσουν το καθεστώς του ασύλου. Ποιος φοιτητής θα είχε πρόβλημα ένα 15- μελές συμβούλιο να συνεδριάσει στο Πανεπιστήμιο, αν στο σχολείο έπεφταν «βροχή» οι αποβολές; Ποιος φοιτητής θα είχε διαφωνίες να συνεδριάσει μια διοίκηση Σωματείου σε μια αίθουσα της σχολής, κάτω από το φόβο των απολύσεων; ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΝΕΝΑΣ… τα συγκεκριμένα παιδιά δεν εκπροσωπούν τίποτα από τα παραπάνω, αντιθέτως κινούνται σε μια λογική απαξίωσης και αντιπαράθεσης στους οργανωμένους αγώνες, υιοθετούν πρακτικές τυφλής βίας που απομονώθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο από το λαό και τη νεολαία.
Συμπερασματικά
Σε αυτή τη σειρά άρθρων για το άσυλο έγινε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το θέμα από τη σκοπιά των φοιτητών. Από μια σκοπιά που το υπερασπίζεται μαχητικά έχοντας βιώσει «από τα μέσα» τα θετικά και τα αρνητικά του. Πολλές φορές απλοί άνθρωποι που έχουν κάθε συμφέρον να αξιοποιήσουν τέτοιες καταστάσεις που βοηθούν στην ανάπτυξη αγώνων, στέκονται απέναντί του κάτω από την επίδραση των ΜΜΕ, τη δράση μηχανισμών που δρουν στο σκοτάδι, πίσω από κουκούλες. Όποιος σήμερα αγνοεί τις συνθήκες που βιώνουμε: εντονότατα αντιλαϊκά μέτρα που καλούν το λαό να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης, αδυναμία των απλών ανθρώπων να βρουν το δίκιο τους, απολύσεις και διώξεις απέναντι σε ανθρώπους που αγωνίζονται, απεργίες να κηρύσσονται παράνομες, εύκολα μπορεί να πει για κατάργηση του ασύλου…Όμως η μεγάλη πλειοψηφία λαού και νεολαίας βιώνουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση, με λίγους κερδισμένους και πολιτικούς ενόχους.
Οι στιγμές είναι τέτοιες που πολύ σύντομα θα κριθούν μεμονωμένες θέσεις ή ενέργειες απέναντι στο βασικό: ΑΝ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΘΑ ΚΛΗΘΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ.
Τζώτζης Βασίλης
Φοιτητής της Πολυτεχνικής Σχολής του ΔΠΘ
