Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την υπέρμετρη ανάπτυξη της τεχνολογίας και από το καθημερινό κυνήγι της απόλαυσης, με υπερβολικές ανέσεις στην καθημερινή μας ζωή, που ούτε από τη σκέψη δεν περνούσαν πριν λίγα χρόνια.
Όταν με το ξεκίνημα της βιομηχανικής εποχής, άρχισε να αντικαθίσταται η ζωική και ανθρώπινη δύναμη από τη μηχανική και αργότερα την πυρηνική ενέργεια και έφτασε μέχρι την υποκατάσταση του ανθρώπινου μυαλού από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές- σήμερα, αποκτήσαμε τη βεβαιότητα, ότι βρισκόμαστε στο δρόμο της απεριόριστης κατανάλωσης. Πιστέψαμε ότι η τεχνική μας έκανε παντοδύναμους και η επιστήμη παντογνώστες. Οι άνθρωποι έγιναν κύριοι της ζωής τους. Θεωρήθηκε ότι η απόκτηση πλούτου και ανέσεων από όλους θα έφερνε την απόλυτη ευτυχία.
Πραγματικά, ήταν πολύ μεγάλες οι πρόοδοι που σημειώθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, όσον αφορά το να γίνει η ζωή μας πιο εύκολη και πιο άνετη. Όμως όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η χωρίς όρια ικανοποίηση όλων των επιθυμιών δεν συνεπάγεται την ευδαιμονία, ούτε οδηγεί στην ευτυχία.
Το όνειρο να γίνουμε κύριοι της ζωής μας τελείωσε, όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι όλοι μας έχουμε γίνει γρανάζια της γραφειοκρατικής μηχανής. Ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι προτιμήσεις μας κατευθύνονται από την παγκοσμιοποίηση του εμπορίου και του χρήματος, τους πλουτοκράτες και τις μεγάλες εταιρίες, μέσω των Μ. Μ. Ε. που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο τους.
Το βέβαιο είναι, ότι από όποια σκοπιά και να το δούμε το θέμα αυτό, βασίζεται σε μια θεώρηση ζωής που ξεκινάει από τα πολύ παιδικά χρόνια, χτίζεται σιγά-σιγά καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου και βασίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην αντίστοιχη θεώρηση που έχουν για την ζωή οι γονείς, ή οι άνθρωποι με τους οποίους μεγαλώνει το παιδί και από την εξάρτηση που αυτοί δείχνουν από τα υλικά αγαθά, ή ακόμη και από ιδέες, αντιλήψεις ή πρόσωπα.
