Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις με το ακαδημαϊκό άσυλο
Τις τελευταίες μέρες είχαμε δύο εισόδους των αστυνομικών δυνάμεων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαία, πολύ περισσότερο αφού έχουν προηγηθεί επιστολές της υπ. Παιδείας προς τους Πρυτάνεις και τον υπ. Προστασίας του Πολίτη, συγκεκριμένα ζητούσε την άρση του ασύλου και την είσοδο δυνάμεων καταστολής στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα με αφορμές που δεν προβλέπονται ακόμη και στον πρόσφατο νόμο Γιαννάκου, όπου αναθεώρησε τις διατάξεις στο νόμο για τα Πανεπιστήμια για την άρση του ασύλου το 2007.
Τι προστατεύει όμως το ακαδημαϊκό άσυλο;
Εύκολα μπορεί να πει κανείς την απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών, την ακαδημαϊκή ελευθερία έκφρασης και έρευνας. Το δικαίωμα αυτό όμως προστατεύεται- δυστυχώς πολλές φορές θεωρητικά- από το ελληνικό Σύνταγμα σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας και όχι μόνο στα Πανεπιστήμια. Το άσυλο διασφαλίζει ως ένα βαθμό, αυτό ακριβώς που καταργείται σε χώρους όπου βασιλεύει το δίκιο του ισχυρού. Είναι μακριά νυχτωμένος όποιος πιστεύει πως εύκολα ένας εργάτης- ανασφάλιστος ή STAGE- μπορεί να διακινήσει τις ιδέες του στο χώρο εργασίας για συμμετοχή των συναδέλφων του σε μια απεργιακή κινητοποίηση. Ξεχνούν οι ψεύτικοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού πως αυτός βιώνει προβλήματα και πως όταν ζητάει τη λύση τους συναντάει την αδιαφορία, τις δυνάμεις καταστολής, χημικά & δακρυγόνα. Ξεχνούν πως τα ΜΜΕ που ελέγχονται από την Κυβέρνηση και μια χούφτα μεγαλοκαναλάρχες φιμώνουν κάθε φωνή που υψώνεται απέναντι στο άδικο. Ας κάνουν πως χειροκροτούν και πως γελάνε με τις ατάκες του Λαζόπουλου, απέναντι στο λαό και τις διεκδικήσεις του έχουν μόνιμη παραίνεση να σκύψει το κεφάλι και να παραιτηθεί από όσα δικαιούται. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα με τα μπλόκα των αγροτών που ονομάστηκαν «δίκαια αλλά υπερβολικά».
Ποιος χρειάζεται το άσυλο και ποιος όχι…
Η συζήτηση για το αν χρειάζεται το ακαδημαϊκό άσυλο είναι κενή περιεχομένου όταν αποσπάται από το τι Πανεπιστήμιο θέλουμε. Φυσικά σε ένα Πανεπιστήμιο Επιχείρηση που λειτουργεί με σκοπό το κέρδος, όπου τα δίδακτρα μετατρέπουν τη γνώση σε εμπόρευμα δεν έχει καμία θέση μια τόσο σημαντική δημοκρατική κατάκτηση. Σε ένα Πανεπιστήμιο ταγμένο να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, μορφώνοντας ολόπλευρα τους αυριανούς επιστήμονες για να δουλέψουν με αξιοπρεπείς μισθούς- ωράρια- ασφάλιση μακριά από STAGE- μπλοκάκια- ανασφάλιστη δουλειά και αμοιβές ψίχουλα το άσυλο έχει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Η συζήτηση γύρω από την κατάργηση του ασύλου πρέπει να συνδεθεί με το γενικότερο κλίμα της περιόδου που ζούμε, περίοδος που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα της «κρίσης» για την οποία ο ίδιος δεν έχει καμία ευθύνη. Με αφετηρία αυτό, κάθε λαϊκή ελευθερία και δημοκρατικό δικαίωμα που μπορεί να παίξει ρόλο θετικό στην οργάνωση διεκδικήσεων μπαίνει στο στόχαστρο όσων θέλουν μια άδικη πολιτική να υλοποιείται χωρίς αντιδράσεις.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Τζώτζης Βασίλης
Φοιτητής της Πολυτεχνικής Σχολής
