Ο Έλληνας πάντα έχει διάθεση για διασκέδαση και γλέντι
Κείμενο του Μενέλαου Καρυωτάκη
Δεν τελειώσαμε μόνο με τα καρναβάλια, οσονούπω τελειώνουμε και, με τις εκπτώσεις. Η επικαιρότητα δείχνει ότι ποτέ δεν τελειώνει η διάθεση του Έλληνα για διασκέδαση και γλέντι. Ο πρώτος διδάξας ο Διόνυσος, γιος του Δία και της Σεμέλης, μυθικός Θεός της γονιμότητας και του κρασιού. Εμείς, σαν γνήσιοι απόγονοι, του θεού Διόνυσου συνήθως το ρίχνουμε έξω κι ας πάει και το παλιάμπελο.
Οι απόκριες είναι πρόφαση έκφρασης και είναι πάντα μια ευκαιρία για πολλούς, να υλοποιήσουν το συναίσθημα αυτό. Εκφράζονται άραγε οι άνθρωποι σήμερα; Και όμως ευκαιρία ζητάν να εκφραστούν και το επιδιώκουν με τραγούδια- μουσικές- καρναβάλια και χαρούμενα ευτράπελα. Για να δούμε πάλι και τις Βραζιλιανές Β διαλογής να κουνάνε μονότονα το ωραίο τους κορμί.
Το ένα μέρος του Ελληνικού ταπεραμέντου είναι αυτό της ξεγνοιασιάς και της απόλαυσης. Δεν είναι τωρινή διαπίστωση ούτε νέο ελληνικό διασκεδαστικό σύνδρομο. Από αρχαιοτάτων χρόνων που οι πόλεμοι ήταν ανάγκη επιβίωσης και όχι όπως σήμερα πλουτισμού ορισμένων. Οι Έλληνες πολεμούσαν και διασκέδαζαν. Αν αναδιφήσουμε την Ελληνική και παγκόσμια ιστορία, θα διαπιστώσουμε συγκλονιστικά στοιχεία ιδιοτήτων, που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες ήρωες στον πόλεμο, αλλά επιρρεπείς στο γλεντοκόπημα.
Αν μελετήσουμε το ενδοξότερο ίσως τμήμα της Ελληνικής ιστορίας: το χρονικό διάστημα του τελευταίου μισού του 3 ου αιώνα π.χ. την ιστορική συγκυρία που ο Μέγας Αλέξανδρος, Στρατιωτική αλλά και πολιτική μεγαλοφυία, όπως τον αναγνωρίζει ο εκ Νικοδημείας ιστορικός Αρριανός.
Ο Μ. Αλέξανδρος κατέκτησε ένα μεγάλο μέρος της Ασίας. Από την Μικρά Ασία μέχρι την Ινδία. Στους Λαούς των χωρών που κατακτούσε, διακήρυττε ότι παρουσιάζεται ως συμφιλιωτής της ανθρωπότητας και όχι σαν κατακτητής. Ενδεικτική είναι η ομιλία του το 335 π.χ. προς τους Ασυρίους στους οποίους είπε: «Σας θεωρώ συνεργάτες μου και όχι λαό υπόδουλο».
Διακρίνουμε τα δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Έλληνα: Τον Έλληνα πολεμιστή και τον Έλληνα που κάνει σπονδή προς τους θεούς.
Σήμερα, στην αρχή του Νέου Έτους 2010 του 2 1ου αιώνα, αντιμετωπίζουμε ένα δημόσιο χρέος 300 δις ευρώ και οικονομικό αδιέξοδο. Δυσοίωνο οικονομικό, αλλά όχι απελπιστικό.
Θεωρούμε ότι: Όλοι συναινούν να υποστούν θυσίες στο εισόδημα τους, για την έξοδο της χώρας από την συγκεκριμένη οικονομική κρίση με κανόνα ότι θα επικρατήσει ΙΣΟΤΗΤΑ ΘΥΣΙΩΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ. Να δώσουν το καλό παράδειγμα ΟΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ. ΜΕ ΨΑΛΙΔΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
