Και το λέμε αυτό γιατί κάποιοι νόμισαν ότι με την παραπλανητική απόφαση που πάρθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο έχει λήξει το θέμα του δακτυλίου. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ότι δεν υπάρχει αναγκαιότητα ύπαρξης ενός τέτοιου δακτυλίου ή μιας παράκαμψης η οποία θα απορροφούσε από το κέντρο της πόλης τα αυτοκίνητα τα οποία από τον ορεινό όγκο και την Βουλγαρία είχαν κατεύθυνση προς την Εγνατία οδό. Όμως σίγουρα από κάπου θα κατέβει ο κάθετος άξονας. Άρα λοιπόν οι τοπικοί φορείς πολύ πριν φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο, έπρεπε πρώτα να καθίσουν να συζητήσουν, με ανοικτές πόρτες το σημείο διέλευσης. Να κάνουν γνωστές τις προθέσεις τους να το βάλουν προς κοινωνική διαβούλευση και επειδή αυτός ο όρος παράγινε σούπα, μαζί με την πράσινη ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ, ας το κοινοποιούσαν να το πληροφορηθεί ο κόσμος να ακουστούν οι απόψεις του και μετά ας το έδιναν σε μία μελετητική εταιρεία προκειμένου να μελετήσει και να προτείνει την καλύτερη και φθηνότερη λύση. Τώρα έχουμε μια καθυστερημένη απόφαση και έναν θυμωμένο Παυλίδη που επιμένει στο έργο, παρά την ρητή άρνησης τοπικής κοινωνίας. Την επιμονή του δε αυτή δεν βρέθηκε ακόμη τρόπος να την εξηγήσω μιας και είναι εντελώς παράλογο να λέει ολόκληρο το Δημοτικό Συμβούλιο όχι και ο Παυλίδης να επιμένει ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ. (Δεν είμαστε μικρά παιδιά να έχουμε πείσματα, δεν νομίζω ότι γίνεται έτσι πολιτική!!!).
