Πάντα γι άλλους μιλάμε, έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε.
Είναι στίχοι από το υπέροχο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου: «Μεγάλωσα».
Πόσο μεγάλη αλήθεια βρίσκεται μέσα σε αυτούς!
Στην χώρα της κλειδαρότρυπας όλοι ασχολούνται με τους άλλους και κανείς για τον εαυτό του.
Γιατί τα προβλήματα των άλλων δεν μας αγγίζουν.
Και για έναν ξένο το δάκρυ πέφτει πιο εύκολα.
Αλλά και η χαρά σιγά μην εκδηλωθεί από καρδιάς…
Τα άπλυτα δε, των άλλων, είναι πάντα πιο ενδιαφέροντα από τα δικά μας.
Δεν βλέπουμε το δοκάρι στο μάτι μας, αλλά το ξυλαράκι στο μάτι του αδελφού μας.
Τα μεσημεριανάδικα και οι παρόμοιες εκπομπές είναι η συνέχεια της παλιάς γειτονιάς.
Τα κουτσομπολιά δίνουν και παίρνουν. Και όλοι λένε τους δημοσιογράφους ότι θάβουμε. Εμείς τουλάχιστον το κάναμε και επάγγελμα.
Οι υπόλοιποι διψάνε για να ακούνε καυτά νέα και να τα σχολιάζουν.
«Όλα. Θέλω να τα ξέρω όλα Όχι επειδή είμαι κουτσομπόλα. Δεν το κάνω από κακό. Θέλω να χω υλικό. Κι ας μου τρώει η περιέργεια τη σόλα…»
Αλήθεια τα τελευταία νέα τα μάθατε;
