Κρίση με πιάνει κρίση που ούτε ένας ολόκληρος στρατός δεν μπορεί να με κρατήσει.
Αυτό είναι το ρεφρέν λαϊκού άσματος και ταιριάζει γάντι στην εποχή μας.
Σε όλους τους τομείς υπάρχει κρίση με κορυφαία την οικονομική.
Αν και είναι μια καλή δικαιολογία σε όσους δεν θέλουν να δώσουν φράγκο.
Αλλά και σε σημαντικούς θεσμούς όπως την οικογένεια.
Ο καθένας κοιτάζει το τομάρι του.
Και τελικά μένει μόνο με αυτό. Γιατί εάν κάνεις αγώνα για κάτι, αυτό είναι το έπαθλο σου.Δεν ξέρω τι είναι αυτό που έχει αλλοιώσει τον άνθρωπο και τον έχει κάνει να ξεφτίσει. Άλλο τραγούδι κι αυτό…
Όλοι παραπονιούνται, γκρινιάζουν, θέλουν κάτι άλλο από αυτό που έχουν.
Μονίμως κάτι φταίει και δεν μπορούν να το εντοπίσουν.
Ή μπορεί να τρομάζουν όταν τον βλέπουν μέσα τους και κρύβονται από αυτό.
Υγεία να έχουμε λένε αλλά μιζεριάζουν για τις βλακείες.
Μόνο όταν χάσουν και αυτό το πολύτιμο αγαθό καταλαβαίνουν ότι όντως αυτό μετράει.
Η πνευματική και ψυχολογική ισορροπία χρειάζονται.
Αυτά μας κρατούν όρθιους.
Το σώμα μου μπορείς να το καταστρέψεις όχι όμως την ψυχή μου…
