Ο
θεσμός των εκπτώσεων, παλιότερα ήταν ένα σημαντικό γεγονός για εμπόρους και καταναλωτές. Λάμβαναν χώρα δύο φορές το χρόνο, διαρκούσαν περίπου δύο εβδομάδες και αφορούσαν στην πώληση ειδών με μειωμένες τιμές, λόγω τέλους εποχής. Ο έμπορος «ξεστόκαρε» το εμπόρευμα, το οποίο είχε μείνει απούλητο και ο καταναλωτής είχε την ευκαιρία για περισσότερες αγορές. Καθώς μάλιστα σπάνιζαν οι προσφορές, τα κουπόνια, τα δώρα κ.τ.λ., κατά τη διάρκεια των εκπτώσεων υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση του κοινού και τα αποτελέσματα ήταν τα επιθυμητά.
Στις μέρες μας αυτό τείνει να καταργηθεί. Πλέον οι εκπτώσεις έχουν γίνει μέσο κίνησης του εμπορίου. Ενός εμπορίου, που ασθμαίνει και έχει εισέλθει σε κρίση, από την οποία όταν βγει, ο εμπορικός χάρτης της χώρας, θα έχει ίσως αλλάξει δραματικά.
Με τα κάθε λογής εφευρήματα, οι εκπτώσεις παίζουν πρωταρχικό ρόλο στις μεθόδους πώλησης και καλούνται να αντιμετωπίσουν την οικονομική δυσπραγία των καταναλωτών – εργαζομένων. Αυτό, εκτός του ότι είναι ανέφικτο, δε λύνει το πρόβλημα της διαρκούς έλλειψης χρημάτων, το οποίο θα γίνεται οξύτερο όσο δεν ενισχύεται το εισόδημά τους και η εργασία επιτρέπεται με μερική απασχόληση.
Με το «πλαστικό» χρήμα των πιστωτικών καρτών και των καταναλωτικών δανείων, αλλά και τη δημιουργία επίπλαστων αναγκών, το πρόβλημα απλώς καθυστέρησε να εμφανιστεί. Δε θα μπορούσε όμως να διαρκέσει επ’ άπειρον το δόγμα του κακοπληρωμένου εργαζομένου – υπερκαταναλωτή.
Ταυτόχρονα το εμπόριο έχασε ένα βασικό του χαρακτηριστικό, το οποίο δεν είναι άλλο, από την ύπαρξη ρευστού χρήματος. Κινείται με επιταγές και δάνεια από την παραγωγή έως τη λιανική πώληση, αναμένοντας τη λήξη της κρίσης, ίσως δηλαδή ένα θαύμα.
Στα πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε στη γη ο άνθρωπος παρήγαγε μόνος του όλα τα αγαθά που ήταν απαραίτητα για τη συντήρηση του ίδιου και της οικογένειάς του. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, ανακάλυψε ότι είναι πολύ πιο εύκολο να ειδικευτεί στην παραγωγή ενός είδους αγαθών και να ανταλλάσσει το πλεόνασμά του με τους άλλους ανθρώπους, που ειδικεύονταν στην παραγωγή άλλων αγαθών. Στην αρχή η ανταλλαγή αυτή γινόταν μέσα στα όρια του χωριού του ή της πόλης του.
Λόγω της διαφοράς στο χρόνο παραγωγής των διάφορων αγαθών, καθώς και στο ότι οι ανταλλαγές αυτές άρχισαν να γίνονται πλέον και ανάμεσα σε τόπους που απείχαν μια ορισμένη απόσταση, παρουσιάστηκε ανάγκη ύπαρξης ορισμένων ανθρώπων που θα αναλάμβαναν να αποθηκεύσουν τα διάφορα αγαθά ως την εποχή της χρησιμοποίησής τους ή να τα μεταφέρουν από τόπο σε τόπο, για να καρπωθούν μια ορισμένη διαφορά σε αγαθά ή αργότερα σε χρήμα σαν ανταμοιβή της εργασίας τους.
Αυτή η αγορά και η πώληση των εμπορευμάτων από ορισμένους ανθρώπους, που γινόταν για επίτευξη κέρδους, ονομάστηκε εμπόριο. Η ιστορία του εμπορίου είναι παράλληλη, κατά το μεγαλύτερο μέρος, με την ιστορία της ανθρωπότητας. Από τις πρωτόγονες κοινωνίες, με την απλή ανταλλαγή αγαθών, μέχρι το σημερινό κόσμο το εμπόριο πέρασε πολλές φάσεις εξέλιξης και πολλές δοκιμασίες.
