Εσείς πόσες βασιλόπιτες φάγατε από την αρχή του χρόνου;
Έχω βαρεθεί να βλέπω φωτογραφίες από εκδηλώσεις για κοπή τη πίτα.
Είπαμε για το καλό της χρονιάς της χρονιάς, αλλά πραγματικά έχει γίνει πολύ σούπα το θέμα.
Ευτυχώς φέτος θα ακολουθήσουν σύντομα οι αποκριάτικοι χοροί και θα έχουμε να ασχολούμαστε με τα καρναβαλάκια.
Μάσκες άλλωστε φοράμε καθημερινά.
Και ρόλους ουκ ολίγους παίζουμε. Είτε αληθινούς, είτε ψεύτικους.
Και αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα.
Εμένα πάντως αγαπημένη μου στολή ήταν αυτή του κλόουν.
Ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη.
Έτσι όπως κάνω και στη ζωή. Ότι κι αν γίνεται, αυτό παραμένει στη θέση του.
Και εσείς αυτό να κάνετε, προτείνω.
Γιατί η ζωή είναι υπόθεση χαμόγελο που λέει και το τραγούδι του Χατζή.
Πού ξέρετε; Μπορεί κάποτε να την ξεγελάσετε και να σας χαμογελάσει κι αυτή…
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Σκάστε ένα χαμόγελο και ας έχετε πίκρα στην καρδιά.
Αυτό θα την σβήσει μονομιάς.
Αυτό μας έμεινε τελικά.
Χαμογελάστε, γιατί χανόμαστε αδέλφια.
