Καθοριστικός ο ρόλος των γονιών για την σωστή κυκλοφοριακή αγωγή
Σύμφωνα με στοιχεία πανευρωπαϊκής έρευνας, κάθε χρόνο χάνονται 20.000 παιδιά στους δρόμους της Ευρώπης.
Στους δρόμους μας οι εικόνες είναι σίγουρα πολύ γνωστές: Γονείς οι οποίοι μεταφέρουν τα παιδιά τους χωρίς το απαραίτητο παιδικό κάθισμα, χωρίς τις ζώνες ασφαλείας ακόμη και στο εμπρός κάθισμα, έλλειψη κράνους, όταν αυτά βρίσκονται πάνω σε μοτοσικλέτα. Σύμφωνα με έρευνες, μόλις το 20% των παιδιών που τραυματίζονται στους ελληνικούς δρόμους κάθε χρόνο είναι πεζοί. Τα υπόλοιπα θύματα είναι επιβάτες διαφόρων οχημάτων.
Συνεπώς, οι γονείς δεν φροντίζουμε όσο θα έπρεπε για την ασφάλεια των παιδιών μας. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβληματίσει όλους και μάλλον και προς τον τομέα αυτό θα πρέπει να επικεντρωθούν ακόμη περισσότερο οι έλεγχοι της τροχαίας.
Να δούμε και τις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες.
Περισσότερα από 10.000 τροχαία ατυχήματα σε παιδιά κατέγραψε την τελευταία 7ετία το Kέντρο Πρόληψης Aτυχημάτων σε 4 κέντρα αναφοράς του. H πλειονότητα των ατυχημάτων (53,5%) αφορά νέους από 15 έως 19 ετών. H συχνότερη αιτία θανάτων από ατύχημα κατά την εφηβεία είναι τα τροχαία με τον έφηβο ως οδηγό ή σπανιότερα, ως επιβάτη δικύκλου.
Kατά τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας είμαστε οι γονείς και το σχολείο οι κύριοι φορείς που θα διαμορφώσουμε την προσωπικότητα του παιδιού. Στην εφηβεία, οι νέοι παραμερίζουν αυτά τα πρότυπα και περισσότερο επηρεάζονται στις επιλογές τους, από το τι θα τους πούνε οι συνομήλικοί τους.
Στην ουσία, όμως, δρέπουμε τους καρπούς της επένδυσης που έχουμε κάνει στην ανατροφή των παιδιών μας. Οφείλουμε να τα θωρακίσουμε, να τα κάνουμε να έχουν ένα περιβάλλον φιλικό, υποστηρικτικό, που θα τα βοηθήσει να μην υιοθετήσουν αργότερα τις πιο επικίνδυνες συμπεριφορές και να μην πέσουν θύματα των κακών «προτύπων» που μας έχει φέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής.
Πιο επιρρεπή στα ατυχήματα μεταξύ των εφήβων είναι τα αγόρια (σε σύνολο 22.000 ατυχημάτων, μόνο 6.000 είναι κορίτσια). Στην εφηβεία αυξάνονται τα τροχαία ατυχήματα και μειώνονται τα ατυχήματα στον ελεύθερο χρόνο, η συχνότητα των οποίων είναι πολύ μεγάλη για τα νήπια έως τεσσάρων ετών.
Οφείλουμε να ασχοληθούμε πιο συστηματικά με την οδική ασφάλεια των παιδιών μας. Οφείλουμε να τα μάθουμε, πρωτίστως, πως θα είναι ασφαλή, όταν κυκλοφορούν στο πεζοδρόμιο ή βρίσκονται μέσα στο αυτοκίνητο. Από εμάς τους γονείς, διότι αν δεν νοιαστούμε πρώτα εμείς, τότε ποιος;
Προσοχή στα παιδιά στο δρόμο
Όσο καλοί οδηγοί κι αν καταφέρουμε να γίνουμε, ποτέ κανείς δεν θα μας μάθει για τις ιδιαιτερότητες των παιδιών όταν κυκλοφορούν μόνα τους στο δρόμο. Εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν θα βασιζόμαστε στην αυτοπροστασία των παιδιών στο δρόμο.
Ο μεγάλος αριθμός παιδικών τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα μας, δεν οφείλεται μόνο στην απροσεξία των οδηγών, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι πολλοί αγνοούμε τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν τα παιδιά όταν κυκλοφορούν μόνα στο δρόμο. Οι οδηγοί αυτοκινήτων και μοτοσικλετών θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι:
1. Τα παιδιά δεν μπορούν να δουν αν πίσω από ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο έρχεται κάποιο άλλο. Συνεπώς με ευκολία ξεκινούν να διασχίσουν το δρόμο. Όταν κινούμαστε σε δρόμο με σταθμευμένα αυτοκίνητα, θα πρέπει να πρέπει να έχουμε υπ όψιν μας ότι πιθανώς να ξεπεταχτεί από ανάμεσά τους κάποιο παιδί. Κυρίως, όταν οι δρόμοι βρίσκονται κοντά σε πάρκα, παιδικές χαρές, αθλητικά κέντρα και σχολεία. Πολλοί παρομοιάζουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, σαν κοιμώμενα λιοντάρια!
2. Επειδή τα παιδιά κάνουν μικρότερα βήματα από τους μεγάλους, χρειάζονται και περισσότερο χρόνο προκειμένου να διασχίσουν κάποιο δρόμο. Βρίσκονται δηλαδή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μέσα στην «επικίνδυνη περιοχή». Οφείλουμε να το γνωρίζουμε αυτό πάντα.
3. Τα παιδιά έχουν σαφώς μικρότερο οπτικό πεδίο από τους μεγάλους. Βλέπουν λιγότερο από τις οπτικές τους γωνίες και όταν διασχίζουν ένα δρόμο κοιτάζουν μόνον κατευθείαν μπροστά τους. Συνεπώς, οι οδηγοί θα πρέπει να θεωρούμε σχεδόν δεδομένο, ότι τα παιδιά όταν τρέχουν, σχεδόν πάντα δεν μας βλέπουν.
4. Κάθε παιδί αγνοεί την απαιτούμενη απόσταση φρεναρίσματος των αυτοκινήτων και θεωρεί ότι μπορεί να σταματήσει επί τόπου, απλώς με το πάτημα του φρένου. Πρέπει να φροντίζουμε να τους δίνουμε πάντα τον απαραίτητο «ζωτικό» και ασφαλή χώρο.
5. Δεν μπορεί κανένα παιδί να υπολογίσει σωστά την ταχύτητα και τις αποστάσεις και κυρίως δεν έχουν ανεπτυγμένη καθόλου την αίσθηση του κινδύνου.
6. Εννέα στις 10 φορές, πίσω από μια μπάλα που πετάγεται στο δρόμο, τρέχει και κάποιο παιδί. Συνεπώς, αν δούμε μια μπάλα να κυλά στο δρόμο, σηκώνουμε το πόδι από το πεντάλ του γκαζιού και μειώνουμε ταχύτητα. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι σε ελάχιστα δευτερόλεπτα θα ακολουθήσει ένα παιδί.
7. Πρέπει να οδηγούμε αμυντικά όταν βλέπουμε σε πλατείες ή πεζοδρόμια παιδιά να παίζουν με μπάλα. Θα τρέξουν αμέσως προς το δρόμο, αν τους ξεφύγει, υπολογίζοντας πάντα στις δυνατότητες των μεγαλυτέρων. Οι περιοχές με πάρκα, παιδικές χαρές, γυμναστήρια ή σχολεία, απαιτούν την δική μας προσοχή και μόνον.
8. εν θα πρέπει ποτέ να βασιστούμε στην αυτοπροστασία των παιδιών στο δρόμο. Αυτά λειτουργούν με το ένστικτο και εμείς οι μεγαλύτεροι με τη λογική. Η δική μας οδική συμπεριφορά θα προστατέψει ένα απρόσεχτο παιδί και κανείς άλλος.
9. Οι πινακίδες του ΚΟΚ είναι κατασκευασμένες για ενήλικες. Κι αν ακόμη γνωρίζουν κάποια παιδιά να τις «διαβάζουν»,υπολογίστε ότι αυτό είναι δύσκολο λόγο του ύψους τους. Σχεδόν κανένα παιδί δεν έχει μάθει να σηκώνει σε τέτοιο ύψος το κεφάλι του. Δεν θα πρέπει, συνεπώς, όταν βρισκόμαστε στο τιμόνι να λειτουργούμε με τη λογική ότι τις πινακίδες του ΚΟΚ τις «διαβάζουν» τα παιδιά.
10. Τα παιδιά μιμούνται τους μεγαλύτερους. Συνεπώς, θα πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα σαν οδηγοί, αφού εμείς είμαστε, συνήθως, το κακό τους παράδειγμα. Δεν μπορούμε να πείσουμε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν ζώνες ασφαλείας μέσα στην πόλη, όταν εμείς οι ίδιοι οι γονείς δεν τις χρησιμοποιούμε. Δεν θα μάθουν ποτέ να περνάνε από τις διαβάσεις, αν δεν το κάνουμε εμείς πρώτα. Δεν θα μάθουν να σέβονται τους πεζούς, αν δεν το κάνουμε πρώτα εμείς με τα παιδιά μας μέσα στο αυτοκίνητο.