Γράφει ο Ηλίας Σουτζίδης
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εόρτασε στις 23 Οκτωβρίου τη μνήμη του Α
γίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Την Παρασκευή, ημέρα της εορτής του Αγίου Ιακώβου, τελέστηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Της Του Θεού Σοφίας της Μητροπόλεως μας, η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του τιμωμένου αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, που αποτελούσε τη Λατρευτική Πράξη της Πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας. Καθ όλη τη διάρκεια του Ιερού Συλλείτουγου, οι πιστοί είχαν τη δυνατότητα της άμεσης οπτικής πρόσβασης επί των Τελουμένων, επειδή ακριβώς η Τέλεση της Αναιμάκτου Μυσταγωγίας, πραγματοποιήθηκε μπροστά από το Ιερό Βήμα και ενώπιον του εκκλησιαστικού πληρώματος.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας, απουσίαζε φέτος από την Ευχαριστιακή αυτή Σύναξη εξαιτίας των Συνοδικών του καθηκόντων. Οι φιλακόλουθοι πιστοί χριστιανοί και όσοι είχαν τη δυνατότητα από τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στη Θεία αυτή Λειτουργία, δημιούργησαν, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, το αδιαχώρητο εντός του Ιερού Ναού, μεταφερόμενοι νοερά ο καθένας στην Αποστολική Εποχή, αντικρίζοντας στο πρόσωπο των συλλειτουργούντων Πρεσβυτέρων και Ιεροδιακόνων, τους προκατόχους τους αγίους Αποστόλους και των τιμώμενο Άγιο Ιάκωβο, αναλογιζόμενοι και συμμεριζόμενοι την Πίστη και τον ιερό πόθο των πρώτων χριστιανών, για την Ένωση με το Σωτήρα Χριστό, διαμέσου της Θείας Ευχαριστίας. Μάλιστα, όταν έφτασε η ώρα της Μεταλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων, πραγματικά προκάλεσε εντύπωση το πλήθος των πιστών που συνέρρευσε, οδηγούμενο στη Θεία Κοινωνία, δίνοντας την αίσθηση ότι πρόκειται για μία μεγάλη Δεσποτική Εορτή, όπως ακριβώς δηλ. συμβαίνει στην Χριστουγεννιάτικη και Πασχαλινή Θεία Λειτουργία. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων, έγινε με ένα πρωτόγνωρο για τα σημερινά Λατρευτικά Δεδομένα τρόπο, ακολουθώντας το ακριβές Τυπικό όπου πρώτα οι πιστοί λαμβάνουν ξεχωριστά το Πανάγιο Σώμα του Κυρίου και κατόπιν το Τίμιο και Πανάγιο Αίμα Του απευθείας από το Άγιο Ποτήριο και χωρίς τη βοήθεια της αγίας Λαβίδας, η χρήση της οποίας περιορίσθηκε μόνο σε παιδιά και ανήμπορους ηλικιωμένους.
Ο Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως μας, πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης, π. Παντελεήμων Μουτάφης, κήρυξε το Θείο Λόγο και επικεντρώθηκε στο Θέμα της Θείας Ευχαριστίας, εφιστώντας συνάμα την προσοχή του Ποιμνίου αναφορικά με το Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, τη σπουδαιότητα Της καθώς και τις πνευματικές προϋποθέσεις που πρέπει να διέπουν τη ζωή του χριστιανού και τον τρόπο με τον οποίο οφείλει ο κάθε πιστός να Την προσεγγίζει.
Όσον αφορά στον Άγιο Ιάκωβο και την προσωνυμία «Αδελφόθεος» που αυτή του αποδόθηκε, συνέβη όχι επειδή όπως κάποιοι βλάσφημοι, διεστραμμένοι και αιρετικοί νόες σήμερα, θέλουν δήθεν να αποδείξουν ισχυριζόμενοι την ύπαρξη και άλλων τέκνων από την πλευρά της Υπεραγίας Θεοτόκου και να καταρρίψουν με αυτόν τον τρόπο όπως νομίζουν οι ταλαίπωροι το «Αειπάρθενο» της Παναγίας μας, αλλά επειδή ακριβώς ο Άγιος Ιάκωβος ήταν ένα από τα τέκνα του μνήστορος Ιωσήφ και στον οποίο είχε ανατεθεί η κατ άνθρωπον προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Μονογενούς Υιού Της. Ο άγιος Ιάκωβος επομένως ήταν υιός του Αγίου μνήστορος Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο, ενώ ο Κύριος μας ήταν υπό την προστασία του απλώς και μόνο και με τον τρόπο αυτό που η Θεία Συγκατάβαση επέλεξε προκειμένου να λογιστεί Ο «Απάτωρ» Χριστός μεταξύ των ανθρώπων ως Υιός του αγίου Ιωσήφ. Μόλις και χρειάζεται επομένως να αναφερθεί ότι ο Άγιος Ιάκωβος δεν έχει ουδεμία εξ αίματος συγγένεια με τον Κύριο ούτε φυσικά και με την Παναγία Μητέρα Του, επειδή ακριβώς δεν υπήρξε ποτέ καμία απολύτως σαρκική συνάφεια του Αγίου Ιωσήφ με την προστατευόμενη του Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία.
Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος θεωρούνταν από τους Ιουδαίους ως κατά σάρκα αδελφός του Κυρίου. Σύμφωνα με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ονομάζεται «Αδελφόθεος» για τους εξής λόγους: Πρώτον, για τη θαυμαστή πολιτεία του και τις πολλές αρετές του, εξ αιτίας των οποίων ονομαζόταν από όλους δίκαιος. Δεύτερον, επειδή δεν ήταν συγκαταριθμημένος στον χορό των Δώδεκα Αποστόλων και δεν είχε το 
προνόμιο να ονομάζεται Απόστολος, του δόθηκε το προνόμιο να ονομάζεται «Αδελφόθεος» και τρίτον, επειδή έκανε τον Χριστό συγκληρονόμο στο μερίδιο της πατρικής περιουσίας, ενώ οι άλλοι τρεις αδελφοί του αρνήθηκαν να πράξουν το ίδιο. Ετιμάτο περισσότερο από όλα τα αδέλφια του και αυτό φαίνεται και από τα όσα λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος για τους κατά σάρκα συγγενείς του Χριστού, ότι, δηλ. ονομάζονταν από όλους τους πιστούς «Δεσπόσυνοι», αλλά ο Άγιος Ιάκωβος «εθεωρείτο ο πρώτος των Δεσποσύνων απάντων». Τον τιμούσαν επίσης ιδιαιτέρως και όλοι οι Άγιοι Απόστολοι και η γνώμη του λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη, όπως μαρτυρεί το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων.
