Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης*
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στις 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο γιορτάζουν την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Συγχρόνως ο Ελληνισμός στην Πατρίδα μας αλλά και σ ολόκληρο τον κόσμο, τιμά την ημέρα αυτή τους αδελφούς της Ανατολής (Μικράς Ασίας, Πόντου, Ανατολικής Θράκης) που υπέστησαν εξανδραποδισμό από τους Τούρκους κατά τα θλιβερά γεγονότα του 1922.
Η πολιτεία με το Νόμο 2465/1998 καθόρισε όπως η 14 η Σεπτεμβρίου είναι «ημέρα Εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους». Ογδόντα τρία χρόνια από τότε που άρχισε το δράμα της προσφυγιάς, η εκρίζωση του Ελληνοχριστιανικού πληθυσμού της Ανατολής, ο αργός θάνατος των προγόνων μας.
Οι πρόσφυγες γονείς μας, που εκδιώχθηκαν από την πατρώα γη έζησαν το δράμα τους, θύματα του Κεμαλισμού αλλά και των ανάλγητων «συμμάχων» και των «φιλάνθρωπων» μελών της Κοινωνίας των Εθνών.
Αυτές τις στιγμές ιστορικής μνήμης, πρέπει να τις γνωρίζουμε όλοι οι Έλληνες, κυρίως όμως οι νέοι, που αποτελούν «το μέλλον το λαμπρόν της φιλτάτης Πατρίδος».
Ασφαλώς μνήμη δεν σημαίνει μίσος, όπως ισχυρίζονται κάποιοι ανεγκέφαλοι που προσπαθούν να διεστραυλώσουν την Ιστορία, εξυπηρετούντες «σκοπιμότητες». Μνήμη σημαίνει θυμάμαι, μελετώ, συγχωρώ αλλά και απαιτώ «συγγνώμη», μνήμη σημαίνει ότι λαμβάνω τα μέτρα μου για να μην επαναληφθεί ένα δυσάρεστο γεγονός Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 25 Ιουνίου 2002 βροντοφώναζε στο Καζακστάν : «Η ιστορία δεν διαγράφεται» και ούτε πλαστογραφείται βεβαίως. Οι Λαοί που ξεχνούν την Ιστορία τους δεν έχουν μέλλον, αργοπεθαίνουν.
Αιωνία σας η μνήμη αδελφοί Έλληνες της Μικρασίας. Άγιοι Πατέρες Μητροπολίτες, Σμύρνης Χρυσόστομε, Μοσχονησίων Αμβρόσιε, Κυδωνιών Γρηγόριε, Ικονίου Προκόπιε, Ζήλων Ευθύμιε, που μαρτυρήσατε στα Άγια χώματα των αλησμόνητων Πατρίδων, προσκυνούμε τη μνήμη σας.
* Αντγος ε.α.
Πρόεδρος Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών
