Έχουν οι πολιτικοί τα προβλήματά τους με τις εκλογές έχουν όμως και οι πολίτες τα δικά τους. Κάθομαι χθες σε κεντρικό καφέ περνάει ο φίλος μου ο Γιάννης. Καιρό είχα να τη δω αυτήν την ψυχή. Άλλος ένας «οπαδός φανατικός» επί χρόνια. Τον θυμάμαι από παλιά. Ήμουν και εγώ νεαρός και ήταν και αυτός στην ΔΑΠ. Για αρκετά χρόνια υπήρξε βασικός… παράγοντας του προβλήματος της αφισσορύπανσης που αντιμετώπιζε η Ξάνθη τις προεκλογικές περιόδους. Τότε τις αφίσες κολλούσαν οι νεολαίοι ΟΝΝΕδίτες και ΔΑΠίτες. Τώρα, στους σύγχρονους καιρούς το έργο αναλαμβάνουν επαγγελματικά συνεργεία που καταφθάνουν τα βράδια. Με τους άλλους, τα «ΠΑΣΟΚια» όπως τους αποκαλούσε, ο Γιάννης είναι σήμερα φίλος, μια φιλία που σφυρηλατήθηκε μετά από πολύ ξύλο και κυνηγητό που προηγήθηκε στις βραδιές των αφισοκολλήσεων. Έλα, ρε φίλε κάτσε… Κερνάω καφεδάκι… Άσε, βρε Σταύρο, δεν είμαι για να κάθομαι… Έχω στενοχώρια… «Προκηρύχτηκαν εκλογές», λέει… «Ε, ναι το ξέρουμε αυτό», του απαντώ… «Τη φάγαμε», μου ξαναλέει. «Διότι», μου εξηγεί, «τώρα θα απαγορευτούν οι προσλήψεις»… Κι αυτός ήταν έτοιμος να πάει στο Δήμο. Θα έπαιρναν 20.000 σ όλη τη χώρα, άρα μπορούσε να βρεθεί μια θεσούλα για έναν «σεμνό και ταπεινό» πρώην αφισοκολλητή. (Του την υποσχέθηκαν. Αλλά τώρα;).
