Η πρώτη Επιστολή του υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Σωκράτη Ξυνίδη μετά την προκήρυξη των εκλογών
Θα έλεγα ότι νιώθω κάπως άβολα που για πρώτη φορά παρεμβαίνω με ηλεκτρονική μορφή, σε μια στιγμή που έχουν προκηρυχθεί πρόωρες εκλογές και έχω πάρει τις προσωπικές μου αποφάσεις. Όμως από την άλλη δεν μπορώ να μην εντοπίσω ότι υπάρχει μια συγκυρία που μάλλον δεν είναι τυχαία. Το ΠΑΣΟΚ καλείται στην επέτειο της ιδρυτικής του διακήρυξης να αποδείξει ότι έχει ιστορικό ρόλο και συνέπεια στην προσφορά του στον τόπο.
Δεν αρκεί βέβαια να κάνει ό, τι έκανε σε άλλες περιόδους της διαδρομής του. Δεν αρκεί η εξασφάλιση της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος που εγκαθίδρυσε και η αναδιανομή του πλούτου που επέβαλε ως πολιτική επιλογή την δεκαετία του 80. Δεν αρκεί η ανάδειξη της χώρας σε αξιόπιστο διεθνή και κοινοτικό εταίρο στην δεκαετία του 90. Δεν αρκεί η δημιουργία των υποδομών της χώρας που καθυστερούσαν από την δεκαετία του 50 και έγιναν έργο τη δεκαετία του 90.
Το ΠΑΣΟΚ πέρασε, άφησε έργο, αναγνωρίσιμο από όλους, αλλά τιμωρήθηκε για ότι δεν έκανε. Άφησε αλώβητο το σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής των οικονομικών παραγόντων με την πολιτική. Άφησε αλώβητο το σύστημα της γραφειοκρατίας για να μην συγκρουστεί με συντεχνίες και μικροσυμφέροντα. Δεν διέλυσε όλους εκείνους τους λίγους που κερδίζουν πολλά εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα των πολλών που με δυσκολία ζουν. Με λίγα λόγια διαχειρίστηκε όσο ποιο δίκαια μπορούσε ένα άδικο, στρεβλό και αγκυλωμένο σύστημα.
Σήμερα βρίσκεται μπροστά στην πλέον ιστορική του στιγμή. Καλείται να αλλάξει τη χώρα. Να αλλάξει το μοντέλο όχι μόνο της διακυβέρνησής της αλλά της κοινωνικής δομής και κουλτούρας της. Ίσως αυτός ο αγώνας να είναι πιο γοητευτικός και πιο ουσιώδης από τον αγώνα για τον σοσιαλισμό της δεκαετίας του 80 που δεν ήρθε ποτέ.
Σήμερα ο λαός μας, όσο κι αν νιώθει αναξιοπρεπής εξαιτίας του τρόπου που διακυβερνήθηκε, είναι πιο ώριμος από ποτέ γι αυτό το μεγάλο άλμα. Έχει σαν καθοδηγητή έναν πολιτικό που αποφάσισε να λοιδορηθεί και να διακινδυνεύσει την πολιτική του ύπαρξη και την αναγνώριση του δικαιώματός του να φέρει το επώνυμο που έχει, για να μείνει προσηλωμένος σε αυτά που πίστεψε από την αρχή. Και δικαιώνεται σήμερα πανηγυρικά. Δικαιώνεται από τον ελληνικό λαό που ακουμπά στον ώμο του για να τον οδηγήσει στην ελπίδα πρώτα και σε μια αξιοπρεπή ζωή, σε μια αξιοπρεπή χώρα.
Τελικά, σε αυτή τη ζωή, τίποτα δεν είναι τυχαίο.
