«Οιοσδήποτε πολιτικός απολογισμός είναι βέβαιο ότι δεν ευνοεί 
ούτε μια στιγμή την πενταετία Καραμανλή. Και είναι πράγματι κρίμα. Το σοβαρότερο πρόβλημα του απολογισμού που κινδυνεύει να καταθέσει ο Καραμανλής είναι ότι παρέλαβε μια χώρα στο υψηλότερο σημείο αυτοεκτίμησης και πρωθυπουργεύει σήμερα σε μια χώρα μίζερη, παραιτημένη, οργισμένη».
Αυτά έγραφε στο- όπως αποδείχθηκε- Κύκνειο Άσμα του ως διευθυντού του «Ελεύθερου Τύπου», την Κυριακή που μας πέρασε, ο φίλος Σεραφείμ Κοτρώτσος. Ο επί σειρά ετών κοντινός- αν όχι ο κοντινότερος- συνεργάτης της Γιάννας Αγγελοπούλου τα τελευταία 7- 8 χρόνια, από την περίοδο της προετοιμασίας του ΑΘΗΝΑ 2004.
Το ήξερε άραγε ο Σεραφείμ ότι η εφημερίδα που διηύθυνε θα έκλεινε την επομένη της δημοσίευσης του άρθρου;
Του το είχαν πει;
Το «μυριζόταν»;
Το είχε άραγε «μυριστεί» έξι μήνες, ένα χρόνο, ενάμιση χρόνο νωρίτερα, όταν έγραφε- και οι άλλοι συνεργάτες του άλλωστε- όλα εκείνα τα άρθρα εναντίον της πολιτικής Καραμανλή;
Τα φαρμακερά σχόλια , κατά του τρόπου διαχείρισης της εξουσίας από τη Νέα Δημοκρατία;
Την τακτική που στην ουσία «έθαβε» στην κυριολεξία την παράταξη που υποτίθεται ότι «στήριζε» παραδοσιακά η εφημερίδα αυτή;
Και καταλάβαινε ότι τον «Ελεύθερο Τύπο» που αγοραζόταν στο συντριπτικό ποσοστό από Νεοδημοκράτες, το- βασικά- Νεοδημοκρατικό κοινό τον εγκατέλειπε σιγά- σιγά; Κι αν το καταλάβαινε, είχε ενημερώσει την ιδιοκτησία, η οποία έτσι κι αλλιώς έπρεπε να το ξέρει καθότι η οικογένεια Αγγελοπούλου ήταν κάτι σαν …ομοτράπεζη του Καραμανλή;
Δεν ήξεραν, ούτε φαντάζονταν ο έμπειρος διευθυντής, οι εκατόν πενήντα τόσοι- σήμερα άνεργοι- δημοσιογράφοι που δούλευαν εκεί και η επιφανής εργοδοσία ότι εάν η «Ναυαρχίδα της Νέας Δημοκρατίας» συνέχιζε να αποπνέει τέτοια μιζέρια, τέτοια γκρίνια, τέτοια αποστροφή και μερικές φορές τέτοια κακότητα και επιθετικότητα προς την «αγελάδα» που τους «ταΐζε», η εφημερίδα θα έμενε χωρίς αναγνώστες;
Και τα επιχειρηματικά σχέδια του αγαπητού μου ζεύγους Αγγελοπούλου δεν είμαι σε θέση να τα γνωρίζω, ούτε φυσικά τις συζητήσεις τους με τον Καραμανλή αλλά ούτε και τους λόγους που- όπως γράφτηκε- είχαν οδηγήσει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο να …οδηγήσει τη «Ναυαρχίδα» που αγόρασε σε …άλλα λιμάνια. Είναι δυνατόν όμως, τόσες ικανές και έμπειρες «υπογραφές» τόσο της εφημερίδας όσο και του ραδιοφωνικού σταθμού- εκεί δηλαδή όπου δεν υπήρχε ΚΑΝ κοινό για να τον ακούσει αν δεν το δημιουργούσε ο ίδιος- να μην έχουν προβλέψει το ναυάγιο και να έχουν προσπαθήσει να το αποτρέψουν;
Δηλαδή, για την κατάρρευση της μεγαλύτερης εφημερίδας της Κεντροδεξιάς και του «συγγενούς» ραδιοφωνικού σταθμού, έφταιγαν μόνο οι «συνθήκες στο χώρο του Τύπου» και καθόλου τα ίδια τα δυο Μ.Μ.Ε.;
