Άντε αδέλφια σήμερα είναι οι Ευρωεκλογές να ησυχάσουμε κιόλας. Επειδή βέβαια εκλογές χωρίς δικαστικούς αντιπροσώπους και μέλη Εφορευτικών Επιτροπών δεν γίνονται, τι παρατηρώ; Ότι ενώ τα παλιά χρόνια ο διορισμός σου ως μέλους της Εφορευτικής Επιτροπής ήταν ιδιαίτερα επιθυμητός, σήμερα είναι εντελώς ανεπιθύμητος. Όχι επειδή ήταν ένας, κατά κάποιο τρόπο, τίτλος, αλλά επειδή σου δινόταν η ευκαιρία να ζήσεις από κοντά όλη την εκλογική διαδικασία. Να γίνεις κι εσύ ένα κομμάτι της είτε δίνοντας στους ψηφοφόρους τα ψηφοδέλτια, είτε κρατώντας το βιβλίο που έκλεινε τη σχισμή της κάλπης σηκώνοντάς το κάθε φορά και επιτρέποντας στον άλλο να ψηφίσει. Και φυσικά το βράδυ, όταν τελείωνε η ψηφοφορία, ήσουν μεταξύ εκείνων που έβλεπαν πρώτοι τι «έβγαινε» από αυτήν και ανάλογα πετάριζε η καρδιά σου ή ψυχοπλακωνόσουν. Την δουλειά μάλιστα αυτή την έκανα αρκετά στα νεαρά μου χρόνια σε πολλά εκλογικά τμήματα της Ξάνθης. Σήμερα βέβαια παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο… Σχεδόν κανείς ή πολύ ελάχιστοι θέλουν να είναι μέλη των Εφορευτικών και, αν διοριστούν, κάνουν τα αδύνατα δυνατά να αποφύγουν να πάνε στα τμήματα. Για τους περισσότερους είναι χαμένος χρόνος και καρφάκι δεν τους καίγεται για τη διαδικασία αλλά και τη διασφάλιση της δημοκρατίας. Το κακό είναι ότι δεν έχουν απαξιώσει μόνο τα κόμματα και τους πολιτικούς αλλά και την ίδια την κάλπη. Στην οποία υποτίθεται ότι κρύβεται η δύναμή μας, άσχετα αν την εκμεταλλευόμαστε κατά τον πιο σωστό τρόπο. Οι περισσότεροι τα έχουν «γράψει» όλα κανονικά. Έχω την εντύπωση ότι αν δε μας υπενθύμιζαν οι τηλεοράσεις και εμείς οι εφημερίδες ότι την Κυριακή ψηφίζουμε, ίσως πολλοί να μην το έπαιρναν καν χαμπάρι. Σ αυτό το σημείο φτάσαμε ή μας έφτασαν όλοι όσοι δε σέβονται την ψήφο μας και κοιτάζουν μόνο τη μασελούλα τους. Δεν πρέπει όμως να αντισταθούμε στη διαπλοκή και στη διαφθορά; Η ψήφος μας είναι ένα από τα όπλα μας, ελλείψει άλλων, και δεν μπορούμε να το αγνοούμε.
