Πάνω από 2,5 εκατομμύρια τηλεθεατές καθηλώθηκαν την Τρίτη μπροστά στη ΤV.Λαμβάνει 5.000 e-mail την εβδομάδα. Από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, από το Λονδίνο, τη Ρουμανία, τη Νιρεμβέργη, το Αμβούργο, τη Συρία, την Αυστραλία, από παντού. Από νέους, από συνταξιούχους, από καθηγητές, από φυλακισμένους που του στέλνουν ποιήματα, από φοιτητές, από παντού. Χιλιάδες άνθρωποι επικοινωνούν μαζί του, για να του πούνε όχι απλά τα προβλήματά τους, αλλά για να του πουν, «ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς που χαρίζεις σε μας τη δυνατότητα να δούμε τον κόσμο διαφορετικά, να αποκτήσουμε ελπίδα, να μπορώ να πω στο γιο μου, γίνε κάποιος, να έχεις φωνή, να αλλάξεις το σύστημα. Σε έχουμε ανάγκη για αυτό που κάνεις». Τι είναι αυτό που κάνει λοιπόν ο Λάκης Λαζόπουλος κάθε Τρίτη βράδυ; Ποιο κοινωνικό φαινόμενο μιας εποχής εν πλήρει παρακμή έρχεται να συναντήσει ένα καθολικό «ρεύμα» και να αναπτυχθεί ένα χτίσιμο ψυχής; Τρίτη βράδυ γύρω στις 9 μ.μ. Στο πλατό του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» επικρατεί πανικός! Τριακόσιοι πενήντα άνθρωποι μέσα και άλλοι τόσοι απέξω να εκλιπαρούν για μια θέση. Πρώτη φορά είδαμε κοινό σε στάση αναμονής, να απογειώνεται με ένα νεύμα. Με το «πάμε» του Λάκη γίνεται χαλασμός.Κόσμος από όλα τα κοινωνικά στρώματα, από όλες τις ηλικίες. Και νέοι. Πολλοί νέοι. Αυτή η συνάθροιση στο πλατό μιας εκπομπής, για πρώτη φορά στα χρονικά της τηλεόρασης, είναι κάτι σαν τις «παλιές αγορές». Εκεί που μαζεύονταν οι άνθρωποι, να ακούσουν, να συναινέσουν, να διαφωνήσουν. Όταν η τηλεόραση κάνει διακοπή για διαφημιστικά μηνύματα γίνεται χαλασμός! Όλοι τραβούν φωτογραφίες, τα κινητά γράφουν εικόνες, γυναίκες πλησιάζουν και τον φιλούν με εκφράσεις του τύπου «αγόρι μου, είσαι η ελπίδα μας. Έρχομαι εδώ να ανασάνω». Και μόλις ο σκηνοθέτης πει «πάμε σε 3» ξανά κάθονται στις θέσεις τους. «Τι είναι άραγε αυτό το πράγμα», μας λέει ο Λάκης. «Αυτό το πλατό σαν να είναι ένα καθαριστήριο. Έρχονται οι άνθρωποι, αφήνουν τα άπλυτά τους και σαν φύγουν τα παίρνουν καθαρά. Ψυχικά ρούχα έτοιμα να καθαριστούν. Αυτή είναι η δύναμη της επικοινωνίας και το δέσιμο που έχω με τον κόσμο».
