Λυπάμαι που βρίσκομαι σε αυτή τη δυσάρεστη θέση, αλλά είμαι υποχρεωμένος πλέον να ζητήσω από το συμβούλιό μας, να πάρει μία σημαντική απόφαση, που θεωρώ ότι έχει να κάνει με το κύρος και την αξιοπιστία του φορέα μας.
Κ
αι χωρίς να μακρηγορώ, αναφέρομαι στο πολύ σοβαρό θέμα της απαρτίας και της συμμετοχής στις συνεδριάσεις του Δ.Σ.
Την προηγούμενη φορά που κληθήκαμε να συνεδριάσουμε, αναβάλαμε τη συνεδρίαση, γιατί πολύ απλά δεν είχαμε απαρτία.
Ποιοι δεν είχαν απαρτία;
Εμείς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούμε το σύνολο του εμπορικού, επαγγελματικού, βιοτεχνικού και βιομηχανικού κόσμου, του παραγωγικού ιστού δηλαδή της Ξάνθης, ναι εμείς, δεν καταφέραμε να συγκεντρωθούμε για να συνεδριάσουμε…
Εμείς που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουμε εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας, που σήμερα δεινοπαθεί, που σήμερα βάλλεται από κάθε πλευρά και κινδυνεύει όσο κανείς άλλος, άμεσα από την εξελισσόμενη οικονομική κρίση.
Είναι κατάντια, για να μη χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση.
Είναι ευτελισμός, είναι απαξίωση, είναι έξω από κάθε λογική του Επιμελητηριακού θεσμού.
Δεν είναι δυνατόν κύριοι συνάδελφοι- δε λέω, ως άνθρωποι δικαιούμαστε να λείψουμε έως 5 φορές το χρόνο από τις συνεδριάσεις- να λείπουμε κατά κόρον από τις συνεδριάσεις.
Δεν γίνεται τις αποφάσεις να τις παίρνουν οι λίγοι για τους πολλούς.
Δεν γίνεται πάντα να υπάρχουν οι δικαιολογημένοι και οι αδικαιολόγητοι.
Κύριοι και κυρίες συνάδελφοι, κανείς δεν είναι δικαιολογημένος απέναντι στα μέλη μας.
Κανείς δεν δικαιούται πια, να απαξιώνει αυτό τον θεσμό, που έτσι και αλλιώς έχει αποδείξει ότι ΔΕΝ μπορεί αν πείσει και να κινητοποιήσει κανέναν. Απόδειξη αυτού που λέω είναι, ότι εδώ σε αυτήν την αίθουσα, μιλήσαμε για οικονομική κρίση, μιλήσαμε για θέσεις και προτάσεις για την ανάπτυξη και κανείς- εκτός των συνηθισμένων εκπροσώπων- δεν ήρθε να μας ακούσει και να πει τη γνώμη του.
Και γιατί να έρθει;
Για να ακούσει τις ίδιες αμπελοφιλοσοφίες μας;
Για να ακούσει τις ευχαριστίες μας σε Υπουργούς και Βουλευτές, όταν τίποτα, μα τίποτα δεν έχουν κάνει για τον τόπο μας;
ΔΕΝ μας υπολογίζουν κύριοι, γιατί πολύ απλά, εμείς φταίμε που απαξιώθηκε ο θεσμός αυτός.
Εμείς φταίμε που δώσαμε στο θεσμό ρόλο διακοσμητικό, χωρίς πυγμή, χωρίς παρέμβαση στην κοινωνία, χωρίς αποτέλεσμα στις ενέργειές μας.
Αλλά και από την άλλη, τι να έρθει να κάνει ένας επαγγελματίας εδώ;
Τι να ακούσει;
Έχετε δει τα θέματα της ημερήσιας διάταξης;
Ακόμη και αυτά, αν δεν τα ζητήσουμε εμείς, εκτός του ότι τα μαθαίνουμε τελευταίοι, είναι και ανούσια και δεν αγγίζουν τα προβλήματα και τις ανησυχίες των μελών μας.
Δυστυχώς κύριοι, αυτή είναι η κατάσταση.
Και λυπάμαι που το λέω, αλλά όσο μένουμε αδρανείς και θεατές της οικονομικής κρίσης, όσο μένουμε μακριά από τα μέλη μας, η απαξίωση θα είναι ακόμη χειρότερη.
Ξέρετε, δεν με ενδιαφέρει εάν στις επόμενες εκλογές εκλεγώ πρώτος ή δεύτερος, αλλά τι θα αφήσω πίσω μου ως έργο.
Αλήθεια κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε τι αφήνετε ως έργο εσείς και η διοίκησή σας πίσω σας; Αμφιβάλλω. Αν ναι, παρακαλώ κάντε μία ανασκόπηση, πάντως όχι για ταξίδια, εκθέσεις, επισκέψεις και άλλα τέτοια. Τι αφήνετε στο Επιμελητήριο ως έργο. Αν κάτι μου πείτε που δεν το γνωρίζω, θα ανακαλέσω ευθύς αμέσως τα όσα έχω πει.
Και επειδή δεν είναι ώρες για αντιπολιτευτικά λογύδρια, ζητώ εδώ και τώρα, από το Σώμα της Διοίκησης, να πάρει απόφαση να τηρηθεί ο κανονισμός και όσοι έχουν περισσότερες από 5 απουσίες το έτος 2009, να αντικατασταθούν από τους αναπληρωματικούς. Αυτό θα δείξει ότι τουλάχιστον στοιχειωδώς, έχουμε μια λειτουργία που σέβεται το θεσμό μας.
Παράλληλα, ζητώ όλα τα πρακτικά να υπογράφονται από τους παριστάμενους και να μην βάζουμε εκείνο τον ανεκδιήγητο «σταυρό», λες και είμαστε αγράμματοι!
Τέλος, ζητώ και προτείνω, τώρα που τα αποτελέσματα της τεχνητής κρίσης των τραπεζών είναι ορατά, να πάμε στα μέλη μας, να βγούμε στην αγορά, να συζητήσουμε, να μιλήσουμε και να οργανώσουμε δυναμικές παρεμβάσεις και αντιδράσεις.
Τα μέτρα με έμμεσους και άμεσους φόρους έρχονται.
Η φοροεπιδρομή σε εμάς θα ξεσπάσει τους μικρομεσαίους.
Μην εθελοτυφλείτε, γιατί θα το βρούμε όλοι μπροστά μας.
Σας ευχαριστώ και ελπίζω ότι οι ανησυχίες μου και οι αναφορές μου θα βρουν ανοιχτά αυτιά και μυαλά για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα στο ΕΒΕ.
