Γιορτές νεολαίας 2009
Μια θεατρική παράσταση όλο νοσταλγία, παρουσιάστηκε το απόγευμα της Κυριακής στο δημοτικό αμφιθέατρο Ξάνθης. Το Λύκειο Ελληνίδων «ανέβασε» στη σκηνή το έργο με τίτλο «Αλλοτινά παιχνίδια», η προσπάθεια του οποίου ήταν στα πλαίσια των Γιορτών Νεολαίας 2009. Η αίθουσα του δημοτικού αμφιθεάτρου ήταν κατάμεστη από κόσμο, γεγονός το οποίο δείχνει τη νοσταλγία των Ξανθιωτών, για τις παλιές γειτονιές.
Τα «Αλλοτινά παιχνίδια» ήταν μια αναδρομή στο παρελθόν, τότε που υπήρχαν ακόμα γειτονιές και τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα, χωρίς κινδύνους και φόβους, οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται, όσο περνούν τα χρόνια. Το «σχοινάκι», το λεγόμενο «τσιλίκ», το «τζαμί» και πολλά άλλα παιχνίδια των παλιών καλών εποχών, αναβίωσαν πάνω στη σκηνή του δημοτικού αμφιθεάτρου, κάνοντας πολλούς να συγκινηθούν και να νοσταλγήσουν τα παιδικά τους χρόνια.
Πέπη Στάντσιου: «Οι νέοι προβάλουν και αναδεικνύουν τα ενδιαφέροντά τους»
Τα «αλλοτινά παιχνίδια» σήμαναν την έναρξη των Γιορτών Νεολαίας 2009, ο οποίος αποτελεί πλέον θεσμό, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της Ξάνθης και γενικότερα όλης της περιοχής. Παιδιά ηλικίας από 6 έως 15 χρονών συμμετείχαν στην παράσταση, τα οποία ύστερα από την κατάλληλη καθοδήγηση των υπευθύνων του συλλόγου, αναβίωσαν τις «παλιές γειτονιές», σε μία προσπάθεια, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Ξάνθης Πέπη Στάντσιου, μιλώντας στα τοπικά ΜΜΕ δήλωσε: «Οι νέοι μας προβάλουν και αναδεικνύουν τα ενδιαφέροντά τους, μέσα από το χορό, τη μουσική, τη ζωγραφική και γενικά μέσα από τις τέχνες. Το Λύκειο Ελληνίδων δίνει και αυτό το δικό του παρόν, με μία παράσταση με τίτλο «Αλλοτινά παιχνίδια», θέλοντας να αναβιώσει αυτά τα παιχνίδια που παίζαμε κάποτε στις γειτονιές, οι οποίες γέμιζαν από τις φωνές των παιδιών».
Οι «γειτονιές» δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον στις μέρες μας. Τα παλιά παιχνίδια, συνέβαλλαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών και στην κοινωνικοποίηση τους, ενώ πάνω απ όλα ήταν παιχνίδια αθώα, χωρίς βία και «πυροβολισμούς».
Οι Ξανθιώτες είχαν την ευκαιρία να θυμηθούν τα παλιά εκείνα χρόνια, στα οποία βασίλευε η αθωότητα, όταν όλοι γυρνούσαν άφοβα στους δρόμους και στα στενά δρομάκια, χωρίς φόβο και κίνδυνο.
Νίκος Βιδάλης
