Αυτόν ντε που παλιότερα δεν με άφηνε να κοιμηθώ τα βράδια γιατί συνέχεια γαύγιζε; Ε! εδώ και μερικές ημέρες άλλαξε τροπάρι ο άτιμος. Σαν άνθρωπος, βρε παιδί μου. Ο ιδιοκτήτης του τον τιμώρησε γιατί θέλησε να δαγκάσει τα μικρά αθώα παιδιά του. Καταρχάς τον έβγαλε έξω από το σπίτι, τον άφησε νηστικό για πολλές μέρες, του έκοψε ακόμη και τα κοκαλάκια που του πετούσαν οι περαστικοί!!! Τον απομόνωσε και τον «απείλησε» όσο μπορεί να καταλάβει το ζώο την γλώσσα των ανθρώπων, ότι αν δεν γίνει σωστός και υπάκουος σκύλος όπως ήταν παλιά, θα τον «εξαφανίσει». Και ο άτιμος τι έκανε λέτε εδώ και μερικές ημέρες. Λες και κατάλαβε την άσχημη και απελπιστική θέση στην οποία βρίσκεται και άρχισε να κλαψουρίζει και να γλύφει τα χέρια και τα πόδια του αφεντικού του μπας και τον συγχωρήσει και τον ξανά πάρει κοντά του και μέσα στο σπίτι!!! Του κάνει χαρούλες και το γλείψιμο το έχει καθημερινή συνήθεια. Και όταν μιλάμε για γλείψιμο… μιλάμε για μια γλώσσα να… με το συμπάθιο. (Αν δεν είχε πειράξει τα παιδιά του αφεντικού τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, τώρα δεν βλέπω επιστροφή).
