Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα μετεωρολογίας στις 23 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Καιρός, κλίμα και αέρας που αναπνέουμε». Το συνέδριο έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο του 251 γενικού νοσοκομείου αεροπορίας. Οργανώθηκε από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (Ε.Μ.Υ.), σε συνεργασία της Ελληνικής Μετεωρολογικής Εταιρείας, καθώς και του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης. Ομιλητές του συνεδρίου υπήρξαν, ο διευθυντής Κλιματολογίας- Εφαρμογών της ΕΜΥ Δρ. Εμμανουήλ Αναδρανιστάκης, ο διευθυντής Κέντρου Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Γεώργιος Τσελιούδης, καθώς και ο αντισμήναρχος Βασίλειος Σκουφαράς. Παραβρέθηκαν επίσης μετεωρολόγοι της ΕΜΥ και πλήθος κόσμου. Παρούσα στο συνέδριο ήταν και η εφημερίδα «XANTHINEWS». Στο συνέδριο αναπτύχθηκε η κλιματική αλλαγή, η οποία δυστυχώς το τελευταίο διάστημα επιταχύνεται με ανησυχητικά γρήγορο ρυθμό και σύμφωνα με τους επιστήμονες έως το 2100 θα υπάρξουν τραγικά αποτελέσματα. Η ημερομηνία αυτή ακούγεται πολύ μακρινή, αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι απομένουν 90 χρόνια έως τότε, εύκολα θα καταλάβει ότι πολύ κοντινοί μας απόγονοι, θα υποστούν τις συνέπειες.
«ΚΑΙΡΟΣ, ΚΛΙΜΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ».JPG)
Το θέμα είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σε μία εποχή που οι κοινότητες σε όλη την υφήλιο αγωνίζονται να επιτύχουν τους Στόχους Ανάπτυξης της Χιλιετίας όπως αυτοί ετέθησαν από τα Ηνωμένα Έθνη, ειδικά στους τομείς της υγείας, των τροφίμων, της πρόσβασης σε πόσιμο νερό και της ανάσχεσης της φτώχειας, καθώς επίσης και στην αύξηση της αποτελεσματικότητας στην πρόληψη και περιορισμό των φυσικών καταστροφών, των οποίων το 90 τοις εκατό σχετίζεται άμεσα με τον καιρό, το κλίμα και το νερό και συνεπώς εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του ΠΜΟ. Επιπλέον, οι επιστήμονες και οι ειδικοί σε θέματα υγείας όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν τη κρίσιμη σχέση μεταξύ του καιρού, του κλίματος, της σύνθεσης του αέρα που αναπνέουμε και την επίδραση τους στην ανθρώπινη υγεία. Για πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι κατόρθωσαν να προσαρμοστούν στις επιδράσεις του καιρού και του κλίματος με τις επιλογές τους στη κατοικία, την παραγωγή προϊόντων, την ενεργειακή πολιτική και γενικά ενός τρόπου ζωής εναρμονισμένου με τις κλιματολογικές και περιβαλλοντικές συνθήκες. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η πληθυσμιακή αύξηση, η αυξανόμενη ενεργειακή χρήση και η βιομηχανική ανάπτυξη έχουν συμβάλει στην αύξηση των συγκεντρώσεων στην ατμόσφαιρα αερίων και στερεών σωματιδίων που έχουν επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Κατά συνέπεια, το άσθμα, οι καρδιακές παθήσεις, ο καρκίνος του πνεύμονα και πολλές άλλες παθήσεις έχουν προκληθεί ή επιδεινωθεί, από την υποβάθμιση της ποιότητας του αέρα. Επιπλέον, η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει αντίκτυπο στην παγκόσμια οικονομία, στην ποιότητα των τροφίμων και του νερού και στη βιώσιμη ανάπτυξη, με την καταστροφή των φυτών, των καλλιεργειών και των οικοσυστημάτων.
«Θα γίνει η Ξάνθη παραθαλάσσια πόλη;»
Πολλά είναι τα διάφορα σενάρια, τα οποία κατά καιρούς βλέπουν το φως της επικαιρότητας, παρουσιάζοντας την Ελλάδα που όλοι γνωρίζουμε, με εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και το νομό Ξάνθης χαμένο κάτω από τα νερά της θάλασσας. Η απάντηση φυσικά στην παραπάνω ερώτηση είναι όχι. Ο κύριος Αναδρανιστάκης αναφερόμενος στο χάρτη της Ελλάδος, ανέφερε ότι η επιφάνεια της θάλασσας θα ανεβεί το πολύ έως 4 μέτρα. Σημείωσε όμως, ότι κάποιες περιοχές, οι οποίες έχουν πολύ χαμηλό υψόμετρο, θα εξαφανιστούν από το χάρτη, καθώς και ότι η ακτή θα εισχωρήσει σημαντικά μέσα στη στεριά. Συνεπώς, οι όποιοι χάρτες, που εμφανίστηκαν κατά καιρούς, παρουσιάζουν την Ξάνθη ως παραθαλάσσια είναι τουλάχιστον κακοσχηματισμένοι.
Τι κάνει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα υπέγραψε τη Σύµβαση- Πλαίσιο για τις Κλιµατικές Αλλαγές στο Ρίο ντε Τζανέϊρο, τον Ιούνιο του 1992 και την έκανε νόμο του κράτους τον Απρίλιο του 1994. Στόχος της Σύµβασης είναι «η σταθεροποίηση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερµοκηπίου στην ατµόσφαιρα, σε επίπεδα τέτοια, ώστε να προληφθούν επικίνδυνες επιπτώσεις στο κλίµα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες».
Από την πλευρά της πολιτείας υπάρχει αισιοδοξία πάντως, ότι θα υλοποιηθούν οι ελληνικές δεσμεύσεις απέναντι στο πρωτόκολλο του Κιότο, αν και προς το παρόν δεν βρισκόμαστε εντός των προβλεπόμενων ορίων, γεγονός που αποδίδεται στις μεγάλες πυρκαγιές του 2000.
