Στο κρυψώνα της Ξανθίππης
κάποια μέρα θα κρυφτώ,
άνθρωπος να μη με βλέπει,
να μη βλέπω ούτε εγώ.
Θα χω τα πουλιά παρέα
και τα πεύκα συντροφιά,
στης Ξανθίππης τα ερείπια
θα κουρνιάσω τη σπηλιά.
Να συνομιλώ με τ άστρα,
Ν αγναντεύω το Θεό,
δόξα τω Θεώ να λέω,
και στην Ξάνθη δε γυρνώ.
Μεροκάματο δεν έχω,
μου χουν πάρει τη δουλειά,
τα κοράκια δεν τα αντέχω,
φεύγω για τη λευτεριά.
Κι αν μου πούνε να κατέβω,
να ψηφίσω, θα τους πω,
όχι πια δεν σας πιστεύω,
στα βουνά θα κατοικώ.
Να συνομιλώ με τ άστρα,
ν αγναντεύω το Θεό,
δόξα τω Θεώ να λέω,
γλίτωσα απ το χτικιό.
Μια Λερναία Ύδρα φεύγει,
έρχονται δεκαοχτώ,
επειγόντως στης Ξανθίππης
να σωθώ απ το θεριό.
