Πάντως η δουλειά της μπορεί στον ΟΑΕΔ να τελείωσε αλλά τώρα την περιμένει μια ακόμη δοκιμασία να πάρει τα χρήματα από την τράπεζα….
Μετά την φαντασμαγορική έναρξη του καρναβαλιού το Σάββατο αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στο λούνα πάρκ στο Λιμνίο Ξάνθης.
Τα συγκρουόμενα παιχνίδια, η μπαλαρίνα και το τρενάκι του τρόμου έχουν στηθεί εδώ και καιρό αλλά οι πάγκοι με τα διάφορα πράγματα, λουλούδια, μπιζού, Cd, δεν έχουν στηθεί ακόμη. Το μόνο που έχει έρθει είναι ένα αυτοσχέδιο ποδοσφαιρικό γηπεδάκι με ένα τερματοφύλακα και ένα διαιτητή…
Με δύο ευρώ καλείσαι να βάλεις τρία τέρματα και να πάρεις δώρο μια μπλούζα της αγαπημένης σου ομάδας… Έβαλα λοιπόν τον ανιψιό μου, μιας και είναι καλός παίχτης να σκοράρει, μάταια όμως, ο «βραζιλιάνος» τερματοφύλακας έπιανε κάθε πάσα.
Τελικά χάσαμε 6 ευρώ και φύγαμε.
Και να κλείσουμε με ένα ανέκδοτο:
Μίλαγαν δύο παππούδες στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης:
– «Άσε ρε φίλε, τι έχω πάθει. Όλο ξεχνάω τελευταία. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά μαζί μου».
– «Α, και εγώ το είχα, αλλά πήγα σε έναν γιατρό και με έκανε περδίκι. Μιλάμε φοβερός γιατρός»!
– «Αλήθεια; Πώς τον λένε, να πάω και εγώ»;
– «Πώς τον λένε ρε γα…το, πώς τον λένε … Θυμάσαι έναν πόλεμο που είχε γίνει παλιά»;
– «Ποιόν λες, τον πρώτο παγκόσμιο»;
– «Όχι, πιο παλιά».
– «Την επανάσταση του 1821»;
– «Όχι, ακόμα πιο παλιά. Στην αρχαία Ελλάδα …».
– «Τον Πελοποννησιακό»;
– «Όχι μωρέ… Έναν που είχε γίνει για μία γυναίκα»;
– «Α, τον Τρωικό λες»!
– «Αμ, μπράβο! Πώς την λέγανε την γυναίκα αυτή»;
– «Ωραία Ελένη».
Γυρνάει και φωνάζει ο παππούς:
-«Ελένη; Ρε θύμισε μου… Πώς τον λέγανε τον γιατρό που πήγαμε»;
Καλή σας Ημέρα. Τα λέμε.
Μαίρη Δ.
