Ο ζωγράφος Τριαντάφυλλος Ηλιάδης που ζωγραφίζει με το στόμα καλεσμένος στο 4 ο Δημοτικό Σχολείο για εκδήλωση με θέμα την διαφορετικότητα
Στα πλαίσια των πολιτιστικών προγραμμάτων σχετικά με την ευαισθητοποίηση των παιδιών απέναντι στην διαφορετικότητα, πραγματοποιήθηκε 4 ο Δημοτικό Σχολείο, εκδήλωση με επίσημο προσκεκλημένο τον κ. Τριαντάφυλλο Ηλιάδη, ο καλλιτέχνης που ζωγραφίζει με το στόμα.
Ο κ. Τριαντάφυλλος Ηλιάδης γεννήθηκε το 1950 στον Πετεινό της Ξάνθης από γονείς αγρότες και σοβαρή αναπηρία στο πόδι και στα χέρια. Άρχισε από πολύ μικρή ηλικία να ζωγραφίζει με το στόμα γιατί δεν είχε την δυνατότητα να χρησιμοποιεί τα χέρια του. άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική το 1960 και το 1967 ήρθε σε απευθείας επαφή με την Διεθνή Ένωση Αναπήρων καλλιτεχνών και το 1970 γίνεται μέλος της Ένωσης. Η Ένωση αυτή διοργανώνει εκθέσεις με έργα καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το σώμα ή τα πόδια και τυπώνονται σε κάρτες και ημερολόγια εξασφαλίζοντας έτσι με τα έσοδα αυτά μία αξιοπρεπή διαβίωση.
Έχει κάνει πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στο εξωτερικό.
Το Δεκέμβριο του 1990 έγινε δεκτός από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και το 1998 βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Ο κ. Ηλιάδης σε μια εξομολόγηση καρδιάς ανέφερε: «Πιο πολύ με πονούσε όταν έβλεπα στα μάτια των άλλων ότι με συμπονούσαν αλλά και ότι με λυπόντουσαν και δεν με θεωρούσαν πλάσμα σαν και τον εαυτό τους. Ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω κάτι ξεχωριστό, σημαντικό να γίνω και εγώ κάτι που θα με ικανοποιούσε εμένα προσωπικά και θα με εξύψωνε στα μάτια των συνανθρώπων μου. Τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι ζούσα μία πραγματικότητα. Ποια; Ο Θεός μας έβαλε να ζούμε πάνω στην γη μαζί με τα άλλα πλάσματα και κάθε πλάσμα έχει το μερίδιό του. Δηλαδή διαμορφώνει το περιβάλλον του μέσα στο οποίο ζει. Έτσι παραδείγματος χάριν το μυρμήγκι κάνει τη φωλιά του μέσα στην γη ζει εκεί μέσα και το καλοκαίρι βγαίνει γύρω από την φωλιά του για να μαζέψει την τροφή του. Ούτε που νοιάζεται για τον υπόλοιπο κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα πλάσματα ανάλογα με τις δυνατότητες που έχουν διαμορφώνοντας τον τρόπο ζωής τους μέσα στο περιβάλλον το οποίο ζουν. Έτσι και ο άνθρωπος απλώθηκε σε όλον τον πλανήτη, δεν του φτάνει πια η γη και όπως λένε στο μέλλον θα πετάξει με τα διαστημόπλοια πέρα από την γη. Να γίνει κυρίαρχος, εκεί που ήταν και αυτός ένα κομμάτι της γης έφθασε σε σημείο να βάλει όλα τα ζωντανά να υπηρετούν τις ανάγκες του, τα έκανε υποτακτικούς του. Αυτό γίνεται γιατί ο άνθρωπος έχει μία εξαιρετική δυνατότητα που τον κάνει να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα πλάσματα. Την δυνατότητα που έχει να διανοείται. Το μυαλό δηλαδή. Το μυαλό είναι το κύριο όπλο του ανθρώπου για την επιβίωση. Αυτό είναι που βάζει σε ενέργεια τα χέρια και τα πόδια του για να δημιουργούν τον πολιτισμό και αν από τον άνθρωπο αφαιρέσουμε την ικανότητα αυτή θα φτάσουμε αυτόματα στο επίπεδο των ζώων. Έλα όμως που σε εμένα έλειπαν τα χέρια και σχεδόν τα πόδια. Μην έχοντας λοιπόν τα χέρια και τα πόδια ο Θεός με φώτισε να χρησιμοποιήσω το στόμα και άρχισα να ζωγραφίζω με το στόμα. Ώρες ατελείωτες αγωνιζόμουν να σταθεροποιήσω το πινέλο στο στόμα μου, να ανακατώνω τα χρώματα. Οι επιτυχίες ήταν απανωτές, μεγάλωνε όμως και το πείσμα μου. Ήθελα να γίνω κάτι»…
Ο κ. Χρήστος Τσακιρούδης, Διευθυντής στο 4 ο Δημοτικό Σχολείο δήλωσε στην Xanthi News : «Σήμερα κάνουμε μία εκδήλωση στα πλαίσια των πολιτιστικών προγραμμάτων που εφαρμόζουμε στο σχολείο και έχει να κάνει με την ευαισθητοποίηση που πρέπει να έχουμε σαν άτομα και να δώσουμε αυτήν την δυνατότητα στα παιδιά, να μπορούν να στέκονται απέναντι σε άτομα με διαφορετικές δυνατότητες, όπως τον κ. Ηλιάδη Τριαντάφυλλο έναν καλλιτέχνη ζωγράφο που ζωγραφίζει με το στόμα και είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Αναπήρων Καλλιτεχνών που εδρεύει στο Λιχτενστάιν και δέχτηκε την πρόσκληση την οποία του κάναμε για να δείξει αυτήν την δύναμη ζωής και τα στάδια τα οποία πέρασε μέχρι να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Επειδή ζούμε σε κοινωνίες πολυπολιτισμικές πρέπει τα παιδιά να στέκονται με μία διάθεση σωστής αντιμετώπισης στις διαφορετικότητες, όπως θρησκεία, πιστεύω κουλτούρες απέναντι στο διαφορετικό όπου πρέπει να ζουν και να συνεργάζονται. Πιστεύω ότι το σχολείο θα πρέπει να προσφέρει βήμα απέναντι σε τέτοιες εκδηλώσεις. Με βάση λοιπόν αυτό το σκεπτικό γίνεται αυτή η εκδήλωση».
