Γράφει η Ελένη Χατζηγεωργίου*
Τις τελευταίες ημέρες απασχολεί όλους η θρασύτατη και χωρίς αιδώ ομολογία του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Ολγκατς, ότι δολοφόνησε εν ψυχρώ 10 ελληνοκύπριους αιχμαλώτους, στον τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό Kanal Turk.
Είναι γνωστό της πάση εδώ και χρόνια και δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος ομολογεί ότι διέπραξε εγκλήματα πολέμου κατά των ελληνοκυπρίων κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Αξιωματικοί της ελληνικής υπηρεσίας πληροφοριών (ΕΥΠ), όπως ο δήμαρχος Νευροκοπίου κ. Γιαννόπουλος, δήλωσε σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, ότι όταν υπηρετούσε στο Προξενείο της Σμύρνης, μετά την εισβολή, είχε δεχθεί επίσκεψη του κ. Ολγκάτς ο οποίος του ομολόγησε ότι βρέθηκε κοντά σε Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους και τους εκτέλεσε εν ψυχρώ, παρουσία και του διοικητή του και ζήτησε μάλιστα από τον αξιωματικό της ΕΥΠ να μεθοδεύσει την μεταφορά του στην Ελλάδα για να δικαστεί.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Σημερινή της Κύπρου στις 29/1/2009 και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Προσφύγων της Βουλής Αριστοφάνης Γεωργίου. Τις πληροφορίες αυτές λέει ο κ. Γεωργίου τις πήρε το 1993 και αναφέρει επί λέξει : «Τις έχω διερευνήσει και έχω καταθέσει γραπτή ενημέρωση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της τότε εποχής, γύρω στο 1993».
Άρα ο ισχυρισμός της Τουρκίας και του Πρωθυπουργού της κ. Ερντογάν στις Βρυξέλες ότι δεν υπάρχει θέμα, ο άνθρωπος σενάριο νέας ταινίας αφηγείτω δεν ευσταθεί. Το γεγονός αυτό είναι εκτός πραγματικότητας, γιατί ο κύριος αυτός, που κατά την γνώμη μου δεν πρέπει να τον αποκαλούμε κύριο αλλά ψυχρό δολοφόνο και εγκληματία πολέμου, όταν μίλησε στην τηλεόραση και μαρτύρησε τα εγκλήματα που διέπραξε, αναφερόταν σε γεγονότα και όχι φαντασίες του και η μεταγενέστερη δήλωση του ότι : “Οι δηλώσεις μου στην εκπομπή του Kanal Turk , ότι σκότωσα δέκα άτομα, εκ των οποίων ο ένας ήταν αιχμάλωτος, είναι ένα σενάριο που έχω γράψει εγώ σχετικά με τον πόλεμο”, είναι ανασκευή στην οποία προφανώς προέβη από παρέμβαση τουρκικών κρατικών φορέων. Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι δεν πρόλαβε να πει ότι πρόκειται για σενάριο ταινίας, γιατί τελείωσε η εκπομπή είναι ανυπόστατος, γιατί το τηλεοπτικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχε δεν σταμάτησε μετά την ομολογία του και είχε όλο το χρόνο να διευκρινίσει εάν ήταν όντως έτσι. Εξάλλου το ίδιο βράδυ της Πέμπτης, είχε δώσει συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα Ραντικάλ, αναπτύσσοντας τον λόγο για τον οποίο σκότωσε τον δεμένο αιχμάλωτο δεκαεννιάχρονο ελληνοκύπριο απαντώντας σε σχετική ερώτηση του δημοσιογράφου της Ραντιγκάλ, γιατί σκότωσε ένα αιχμάλωτο, λέγοντας: « Δεν τον πήραμε εμείς αιχμάλωτο. Οι ελληνοκύπριοι τον δέσει για να μην φύγει. Τον είχαν αλυσοδέσει σε οβίδα. Ο δικός μας διοικητής μάς είπε να τον κάνουμε να μιλήσει. Δεν μίλησε. Μας έφτυσε στο πρόσωπο. Τότε ο διοικητής είπε : σκοτώστε τον. Κι εγώ ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω». Επαναλαμβάνοντας στην συνέχεια τον κακό εαυτό του λέγοντας «εγώ ήμουν στρατιώτης, κανονικός στρατιώτης και ό, τι έκανα έγινε με διαταγή του διοικητή», διαψεύδοντας μ αυτόν τον το δειλό ισχυρισμό και τρόπο τους μεταγενέστερους ισχυρισμούς των στρατιωτικών της Τουρκίας και των τουρκοκυπριακών μέσων ενημέρωσης, ότι : ο Ολγκάτς , όντως στάλθηκε στην Κύπρο το 1974 στην δεύτερη εισβολή, αλλά επειδή φοβόταν πολύ τον πόλεμο τον έβαλαν σε βοηθητικές εργασίες.
Παρά τις απάνθρωπες και στυγνές συμπεριφορές του Τούρκου ηθοποιού, δεν μπορεί κανείς να μην θαυμάσει την παλικαριά και τον ηρωισμό αυτού του άγνωστου δεκαεννάχρονου ελληνοκύπριου φαντάρου, που στήθηκε παλικαρίσια μπροστά στον Τούρκο εισβολέα και όχι μόνο δεν μίλησε, αλλά τον έφτυσε κιόλας, περιφρονώντας τον με όλο το μεγαλείο της ψυχής του Έλληνα στρατιώτη. Ας αποτελέσει αυτό ο άγνωστος φαντάρος, την αιτία για να καθίσουν επιτέλους στο σκαμνί της δικαιοσύνης όλοι αυτοί οι εγκληματίες και ας φωτίσει με την δόξα του τους πολιτικούς μας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, να πράξουν ότι δεν έπραξαν τόσα χρόνια.
Σε όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν σωρεία μαρτυριών τόσο των ιδίων που διέπραξαν τα εγκλήματα πολέμου, όσο και αυτοπτών μαρτύρων που δίνουν στοιχεία και των Τούρκων αξιωματικών που είχαν επικεφαλής. Εάν ανατρέξει κάποιος στο βιβλίο του Τούρκου δημοσιογράφου Ρόνι Αλασόρ , που ζει από το 1980 στην Νορβηγία, κυνηγημένος για την δράση του στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, «Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους», των εκδόσεων Καστανιώτη, θα δει σωρεία τέτοιων ομολογιών. Το βιβλίο εκδόθηκε το 2002 και αναφέρει στις πλείστες των περιπτώσεων τα ονόματα των φαντάρων, αλλά και των επικεφαλής αξιωματικών που έδιναν τις εντολές. Ωχριά και η πιο σκληρή ταινία τρόμου, μπροστά στο μέγεθος των ειδεχθών εγκλημάτων που έγιναν από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολείς και από τους Μουζαχετίν όπως οι ίδιοι τους αποκαλούν τουρκοκύπριους της ΤΜΤ. Εξάλλου και ο ίδιος ο κ. Ταλάτ, ο οποίος τώρα βάζει την γραβάτα του και κάθετε στο ίδιο τραπέζι με τον πρόεδρο της Κύπρου κ. Χριστόφια, για να συζητήσει την λύση του κυπριακού προβλήματος, όπως αποκαλούν πλέον την εισβολή και κατοχή οι φίλοι και εταίροι μας, συμμετείχε όπως ο ίδιος δήλωσε δημόσια τον Σεπτέμβριο 2006 στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα Ζαμάν στις επιχειρήσεις των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής, στην καταληφθείσα Κερύνεια στον Αστυνομικό Σταθμό και στον Σταθμό Διοικήσεως στο Μπογιάζι όπου συγκέντρωναν τους αιχμαλώτους Ελλαδίτες και Κύπριους από τους οποίους πολλοί αγνοούνται ακόμη. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο κ. Ταλάτ, είχε εκπαιδευτεί από Τούρκους αξιωματικούς και ανήκε στις τάξεις της παράνομης εξτρεμιστικής οργάνωσης των τουρκοκυπρίων ΤΜΤ, που ξεκίνησε τις σφαγές των ελληνοκυπρίων το 1963 και έκανε την οργανωμένη παράνομη δράση κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εάν ήταν οι Τούρκοι στη θέση μας, μετά τις συνταραχτικές και αμετανόητες δηλώσεις του Αττίλα Ολγκάτς θα είχαν αλωνίσει όλο τον κόσμο για να ενημερώσουν τις ξένες κυβερνήσεις και δημοσιογράφους για να ενημερωθεί η κοινή γνώμη και θα έσχιζαν τα ιμάτια τους για να μας καθίσουν στο σκαμνί.
Βέβαια έκανε και σχετική δήλωση μετά την ομολογία του Αττίλα Ογλκάτς, ο αρμόδιος Επίτροπος για την Διεύρυνση της Ε.Ε κ Όλι Ρέιν χαρακτηρίζοντας : «Τραγική ιστορία ντροπής που καταπατεί ξεκάθαρα τη Συνθήκη της Γενεύης».
Μήπως είναι καιρός να οργανωθούμε πιο πολύ και να ενημερώσουμε τους ξένους πολιτικούς, δημοσιογράφους και την κοινή γνώμη, για όλα αυτά τα απεχθή εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι και οι Μουζαχετίν τουρκοκύπριοι, κατά των ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών αιχμαλώτων πολέμου; Μήπως η πολιτική της σιωπής και της αποενοχοποίησης των υπευθύνων με την λογική να καταστεί δυνατή η διακρίβωση της τύχης των 1619 αγνοουμένων δεν λειτουργεί υπέρ αυτής; Γιατί δεν μπορεί κάποιος να παρακάμψει το γεγονός ότι πέρασαν τριάντα χρόνια για ν αρχίσουν οι εκταφές. Υπακούσαμε ακόμη πρόθυμα στην απαίτηση της Τουρκίας, να μην υπάρχουν ιατροδικαστές κατά την διάρκεια των εκταφών προς τον σκοπό αυτό- γιατί με τις ιατροδικαστικές εκθέσεις έπεφτε άπλετο φως στον τρόπο δολοφονίας των αιχμαλώτων. Μήπως όλα αυτά βοήθησαν στην διερεύνηση ομαδικών τάφων που έχουν μέσα στα κατοχικά στρατόπεδα, για τους οποίους ο κ. Ταλάτ λέει θα ανοιχθούν όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν και όταν λυθεί το κυπριακό πρόβλημα;
Ωραίος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος. Ξέρετε ο σύγχρονος Εφιάλτης έχει διάφορες μορφές που μας έρχονται από μακριά. Αλλά δυστυχώς γι αυτούς όπως έλεγε το τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει με το δημοψήφισμα για το σχέδιο Αννάν, «εμείς οι Κυπραίοι τζαμαί φατσιά πάνω στον ρότσο» (εμείς οι Κύπριοι εκεί, γροθιά πάνω στην πέτρα) και δυστυχώς για τους ειδήμονες έτσι θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε έστω και αν έχουμε μείνει λίγοι, πολύ λίγοι, γιατί φαίνεται ισχύει η ρήση που επανειλημμένα ακούγεται τελευταία από το στόμα πολλών Ελλήνων, είμαστε ανάξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων. Πως αλλιώς να εξηγήσει ο μέσος άνθρωπος με το φτωχό του το μυαλό, αυτά που βλέπει και ακούει ιδίως τον τελευταίο καιρό;
*Εκτοπισθείσα από Κ. Ζώδια Κύπρου