Γράφει η Μαίρη Δαληκριάδου
100 χρόνια συμπληρώθηκαν από την ίδρυση και λειτουργία της εμπορικής λέσχης στην οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου για τον σκοπό αυτό ο εμπορικός σύλλογος διοργάνωσε εκδήλωση την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου στις 8 το βράδυ.
Τ
ην βραδιά πλαισίωσε η μπάντα του δήμου Ξάνθης ενώ μοιράστηκαν και εδέσματα. Ο εμπορικός σύλλογος τίμησε και δύο παλιά μέλη της λέσχης.
Την εκδήλωση μεταξύ άλλων τίμησαν ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης κ. Ζαγναφέρης, η πολιτευτής της Ν.Δ. στον νομό Ξάνθης κ. Ανδρέου Γεωργία, ο πρόεδρος του ΕΒΕ κ. Ανδρικόπουλος πολλά μέλη της λέσχης και πολίτες.
Στην ομιλία του το μέλος του ΔΣ του εμπορικού συλλόγου Ξάνθης ο κ. Σπανίδης μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:
Φιλόκαλα μέλη της Εμπορικής Λέσχης Ξάνθης. Φιλόκαλα μέλη του Εμπορικού Συλλόγου Ξάνθης. Φιλόκαλοι καλεσμένοι μας. Ευχαριστούμε από καρδίας για το αποψινό το από κοινόν.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βαλκάνιος πραματευτής. Έφερνε την πραμάτεια του σ’ όλους τους δρόμους, τα πανηγύρια, τις πόλεις και τα χωριά υφάσματα στη Μακεδονία, δέρματα στη Θράκη, καπνά στην Πόλη, χαλιά στη Σαλονίκη. Ήταν αυτός που έφτιαξε σχολεία για τα παιδιά του, εκκλησιές για την πίστη του, συλλόγους και φιλανθρωπικά σωματεία για τις κοινότητές του.
Μετά από χρόνια η μοίρα του τον έφερε στην Ξάνθη, εκεί που ο καπνός έχτιζε τ’ αρχοντικά, έντυνε τις αρχόντισσες, έδινε δουλειές στον κόσμο και πλούτιζε τον τόπο. Βρήκε εκεί εργατικούς ανθρώπους, έτοιμους για προκοπή κι είπε να στήσει το σπιτικό του και να στρώσει τη δουλειά του. Έσπειρε αυτού τους πρώτους σπόρους του μόχθου του, τη Λέσχη και το Σύλλογο των Εμπόρων, το καμάρι που έδειχνε όσα πέτυχε στις άχαρες τις εποχές.
Πέρασαν από τότε τα χρόνια, ο τόπος είδε πόλεμο, είδε κατοχή, είδε πείνα. Όμως το σύμβολο της πιο γόνιμης δράσης εκείνου του πραματευτή έστεκε πάντα όρθιο στην πόρτα της Θράκης, το σταυροδρόμι της Εγνατίας, και το κράτησαν κι οι γιοι του στα εύκολα και στα δύσκολα, να δείχνει πάντα όσα πρόσφερε το εμπόριο, η τέχνη του Ερμή, η δύναμη του Έλληνα…
Η Ελληνική κοινωνία όμως δεν έχει καταρρεύσει. Διαθέτει ακόμα εφεδρείες ποιότητας, αμόλευτες από την κομματική σιχαμάρα, οι οποίες ορθώνουν Καθαρό Ελληνικό Μέτωπο απέναντι στην αχαλίνωτη κομματική θρασύτητα «τα φάγαμε όλοι μαζί».
100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
Αφετηρία: το 1906 σαν Λέσχη Ελληνικής Κοινότητας Ξάνθης.
Αναγωγή στο Σήμερα: Τοπίο απουσίας, μακριά από την κοσμοσυρροή, σε ατμόσφαιρα μελαγχολική.
Αναγωγή στο Αύριο: Πόθος μας, καημός μας;
ΚΙΒΩΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Τόπος δράσης, η Ξάνθη μας.
Πόλη διαδοχικών ιστορικών διαστρωματώσεων, με ιδιαίτερα εμφανή τα ίχνη του παρελθόντος. Δυναμικές γραμμές, χρωματιστές εκρήξεις. Μνήμη με εικόνες λυρικές, φωτεινές, αισιόδοξες, εικόνες που πολέμησαν με πείσμα την απαισιοδοξία, την ασχήμια και την ευκολία των καιρών.
Πόλη όμως κατακερματισμένη. Πόλη εργολαβικά βιασμένη. Πόλη της ασφυξίας, με τσιμεντένιο δέρμα. Πόλη με επταόροφες τούρτες.
Πόλη με απώλεια μνήμης. Πόλ
η του τουριστικού αναλφαβητισμού. Περπάτημα με το βλέμμα καρφωμένο στο πουθενά, σε τελετουργίες πασαρέλας, με επώνυμες τσάντες και υπέροχα τακούνια, με κουστούμια και λεπτές γραβάτες. Σώματα που βαδίζουνε στον ίδιο δρόμο, με αύρες ανεπαίσθητων αρωμάτων, με τον γρανίτη να τους κουβαλά στον ώμο του σ’ έναν ατέλειωτο γολγοθά.
Και η Αγορά καθημερινά στην ώρα της. Καταστήματα, εμπορικές επιχειρήσεις, σε αρκετές περιπτώσεις να γίνονται ψηφίδες της ιστορικής μνήμης, κεραίες και μάρτυρες της εποχής τους.
Στην δικιά μας “ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ” καθημερινά μαθαίνουμε την αφαίρεση και την υπομονή.
Μαθαίνουμε να συλλέγουμε και να φυλάμε καλά, το δάκρυ του καρπού όταν αποχωρίζεται το δέντρο.
Υπομένουμε την παγωνιά. Γυρνάμε αργά, όταν κανείς πια δεν μας περιμένει. Απουσιάζουμε διακριτικά, όταν οι άλλοι μας θέλουν αόρατους. Όπλα μας είναι η δημιουργικότητα, η πλαστικότητα, η κατεύθυνση, η διαφορά, που ξεχωρίζει.
Γιατί δεν φθάνει να καταγράψουμε το αυτονόητο. Χρειάζεται και Κάτι Παραπάνω….
