Ισπανοί και Καταλανοί. Δύο διαφορετικά έθνη που ζουν σε δύο διαφορετικές πατρίδες και μιλούν δύο διαφορετικές γλώσσες. Κάποτε συγκολλήθηκαν σε ένα κράτος. Τώρα το δεύτερο έθνος ζητά αποκόλληση, ζητά δική του κρατική υπόσταση. Το πρώτο έθνος διαφωνεί. Η υποκρισία αμφοτέρων, όμως, είναι δεδομένη. Οι Ισπανοί πολιτικοί, υπό καθεστώς δημοκρατίας, αρνούνται την αποκόλληση τού καταλανικού έθνους και αντιδρούν σε αυτήν με τρόπους που ανακαλούν στην μνήμη την εποχή τού Στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο Μπααμόντε, κάποτε μη αιρετού, μη συνταγματικού και ως εκ τούτου απόλυτου ηγεμόνα τής «μίας, μεγάλης και ελεύθερης» Ισπανίας. Οι Καταλανοί, έχοντας αρμέξει επί δεκαετίες τα παχυλά κονδύλια τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, χάρη στην συμμετοχή τους στο Βασίλειο τής Ισπανίας, τώρα «θυμήθηκαν» την ανεξαρτησία τους. Ας τα βρουν μεταξύ τους…
«Σαφή άποψη» γιά τα τεκταινόμενα, ωστόσο, έχουν και πολλοί Έλληνες, ελλαδίτες και ελληνόφωνοι, που μέχρι χθες συνέχεαν την Καταλωνία με τα Καταλώνια Πιερίας. Ε, αλίμονο! Έχοντας τακτοποιήσει τα τού οίκου τους, τώρα «απειλούν» να τακτοποιήσουν και τα των ξένων οίκων. Κατά το πώς βολεύει τον καθένα τους, βέβαια, και κατά το πόσο «τού κόβει»!
Κουκουλοφόρες «συλλογικότητες» και μισθοφόρες «πρωτοβουλίες», που ποτέ δεν άνοιξαν το στοματάκι τους γιά να εκφέρουν έστω μισό λόγο υποστήριξης υπέρ τού διωκόμενου Ελληνισμού τής Βορείου Ηπείρου ή τής βάρβαρα τεμαχισμένης Κύπρου, έσπευσαν να καταθέσουν εγγράφως ή εμπράκτως την ένθερμη συμπαράστασή τους στο καταλανικό έθνος, εμφανίζοντας ένα εθνικιστικό προσωπείο κατά την υπεράσπιση των ξένων συμφερόντων και διατηρώντας ταυτόχρονα την αντεθνική ρητορική και πρακτική τους έναντι παρεμφερών ελληνικών δικαιωμάτων.
Αναμφισβήτητα έντιμοι και σεβαστοί, αλλά και προφανώς άσχετοι με το καταλανικό ζήτημα, ιεράρχες, κοινοποίησαν την «ανησυχία» τους γιά τις σχετικές εξελίξεις και κατάφεραν να προκαλέσουν σύγχυση στον θρακικό Ελληνισμό, τού οποίου τα προβλήματα – όσα σχετίζονται με τις ραδιουργίες και την επιθετικότητα γειτονικών λαών – δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με την διαμάχη μεταξύ Ισπανίας και Καταλωνίας.
Ακροαριστεροί κονδυλοφόροι, από εκείνους που πρόθυμα και ασυζητητί «προασπίζονται» κάθε δικαίωμα, αρκεί να μην είναι ελληνικό, και ακροδεξιοί χαρτογιακάδες, από εκείνους που πιστεύουν ότι μόνον οι Έλληνες έχουν Πατρίδα, αναλύουν, καταλύουν και κατά φαντασίαν επιλύουν το καταλανικό ζήτημα, αρνούμενοι να εφαρμόσουν ίσα μέτρα και ίσα σταθμά σε κάθε άλλη, παρόμοια περίπτωση.
Όλοι τους γιά τον Πουτσδεμόν… Μόνον που αυτός «την κοπάνησε» και μάλλον δεν θα ασχοληθεί μαζί τους… Και πολύ καλά θα κάνει!
Αθανάσιος Τσακνάκης
02/11/2017
