Γενική

Τι κέρδισε ο Άλκης και τι έχασε ο Λάκης

Ένα επίκαιρο βιβλίο για την διαφάνεια

Σήμερα την πιο άσχημη περίοδο του Ελληνισμού παρακολουθούμε με έκπληξη την κατάντια της Πατρίδας μας. Απορούμε, αγανακτούμε αλλά όπως συνήθως ρίχνουμε το φταίξιμο στους «άλλους». Πολλοί πολίτες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση με την ίδρυση συλλόγων προβληματισμού, πολιτισμού, αθλητισμού, περισσότερο όμως για να εκφράσουν μια διαφορετική άποψη μια κραυγή απόγνωσης η οποίες μάλλον θέλουν να δικαιολογήσουν παρά να διορθώσουν. Σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του έτσι και εμείς προσπαθούμε να πιαστούμε από κάτι για να δικαιολογηθούμε σαν ανθρώπινες υπάρξεις που παρασυρθήκαμε, που αδιαφορήσαμε, που δεν καταγγείλαμε, που βολευτήκαμε στο τέλος. Η τρομακτική κατασπατάληση του Δημοσίου πλούτου, μας παρουσιάστηκε σαν «πολιτική επιλογή» και όταν έγινε προσπάθεια να αποδοθούν ευθύνες αυτές παρουσιάστηκαν σαν πολιτική λάσπη των αντιπάλων! Από την τελευταία δίκη το 1974 των χουντικών που κατέλυσαν την Δημοκρατία δεν έγινε καμία δίκη οποιαδήποτε υπεύθυνου καθώς όλοι οι πολιτικοί έχουν «θεσμοθετημένη ατιμωρησία». Η ατιμωρησία αυτή όμως επεκτάθηκε και σε άλλα επίπεδα της Δημόσιας ζωής κάνοντας αδύνατο οποιοδήποτε έλεγχο και απονομή δικαιοσύνης. Η διαφάνεια που έπρεπε να διακατέχει την δημόσια ζωή έπρεπε να είναι κορυφαία πολιτική επιλογή και όχι μια ενοχλητική λέξη που την χρησιμοποιούν όλοι, αλλά όταν κάποιος στο όνομα της ζητάει ευθύνες μετατρέπεται σε πολιτική λασπολογία. Πρέπει κάποτε να πάρουμε την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας και όχι να την δίνουμε εν λευκώ σε ανθρώπους που μοναδικό τους μέλημα είναι το προσωπικό και κομματικό συμφέρον τους. Να σταματήσουμε τις ατελείωτες πολιτικές συζητήσεις γιατί χωρίς να το καταλάβουμε κάνουμε το ίδιο όταν συζητάμε αφηρημένα για πράγματα που έπρεπε να γίνονται από εμάς. Όλοι θέλουμε να υπάρχει έλεγχος και διαφάνεια αλλά εμείς τι κάνουμε; Μήπως είμαστε ανίκανοι ή δεν έχουμε αποβάλει τον ωχαδερφισμό μας και περιμένουμε από τους άλλους να μας σώσουν. Μα και οι πολιτικοί αυτό θέλουν. Ανθρώπους που να μην ενδιαφέρονται, να μην ακούνε, να μην προβληματίζονται. Μπορούμε να κάνουμε κάτι; Ναι μπορούμε αλλά πρέπει να είναι πρακτικό και ουσιαστικό. Για παράδειγμα γνωρίζουμε σαν πολίτες ότι έχουμε τα αναφαίρετο δικαίωμα να ζητήσουμε και να πάρουμε οποιαδήποτε δημόσιο έγγραφο που αφορά διαγωνισμούς, αναθέσεις έργων, προμήθειες και να ελέγξουμε την σωστή διαδικασία; Το έκανε κανείς αυτό. Γνωρίζουμε ότι μπορούμε να μηνύσουμε Υπουργούς-βουλευτές-Περιφερειάρχες-Νομάρχες και Δημάρχους για την μη σωστή εκτέλεση ενός έργου; Γνωρίζουμε σαν πολίτες ότι όλα τα εκλεγμένα όργανα του κράτους έχουν ρητή υποχρέωση να μας εξυπηρετήσουν ( νόμιμα εννοείται ) και οποιαδήποτε άρνηση τους αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα;
Μήπως λοιπόν εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε να ελέγχουμε αυτούς που τοποθετούμε στις υψηλότερες θέσεις της χώρας γιατί πολύ απλά εμείς τους πληρώνουμε. Να σηκωθούμε από τον καναπέ μας και από το καφενείο και να πάμε να ελέγξουμε το έργο που κατασκευάζεται, να ζητήσουμε την φορολογική δήλωση του δείνα πολιτικού ( ναι έχουμε αυτό το δικαίωμα ) να ελέγξουμε τα έξοδα μετακίνησης του βουλευτή-νομάρχη-δήμαρχου. Δύσκολο ε; Μάλλον όχι. Μας το παρουσίασαν δύσκολο γιατί θα χάσουν τον ύπνο τους. Για να το σκεφτούμε λίγο.
Με αφορμή την διαφάνεια που πρέπει όλοι να διεκδικήσουμε παρουσιάστηκε το Βιβλίο του Μάνου Κοντολέων και καλό είναι να μας προβληματίσει :

Πραγματοποιήθηκε εχθές Πέμπτη 21.10.2010, στην κατάμεστη αίθουσα του Θρακικού Ωδείου Κομοτηνής, η εκδήλωση του Συλλόγου Φίλων του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης & Παράδοσης με αφορμή το βιβλίο του Μανου Κοντολέων, ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕ Ο ΑΛΚΗΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΧΑΣΕ Ο ΛΑΚΗΣ. Δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε, είτε ως γονείς είτε ως δάσκαλοι, ως πολίτες. Ο θεματικός άξονας του βιβλίου είναι η Διαφάνεια, που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει κάθε ανθρώπινη ενέργεια, οικονομικής ή πολιτικής φύσεως, η διαφάνεια ως το αντίδοτο στη Διαφθορά. Η Διαφθορά δεν αποτελεί καινούργια ανακάλυψη. Τη βρίσκουμε καταγεγραμμένη από αρχαιοτάτων χρόνων σε διάφορες μορφές κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης. Έχω όμως την πεποίθηση ότι στους καιρούς που βιώνουμε η αδικία, η αναξιοκρατία, η συμφεροντολογία του βολέματος, η αναξιοπρέπεια, η διαφθορά είναι πιο έντονες από ποτέ σε όλες εκφάνσεις του βίου μας, από τη σχολική μας ζωή, τη φοιτητική ζωή, τη στρατιωτική θητεία, το διορισμό ή τη σχέση μας με το Δημόσιο και τόσα άλλα. Η διαφθορά δεν είναι μόνο οικονομική με όχημα το χρήμα, όπως το βιώνει ο ήρωας του βιβλίου.
Διαφθορά εμφανίζεται και στις σχέσεις εξουσίας. Έτσι παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα και σε κοινωνικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Με την ανοχή τέτοιων φαινομένων, όπως γράφει ο Χρήστος Γιανναράς στο βιβλίο του «κομματοκρατία», «με την ανοχή μας υπερψηφίζουμε τη λεηλασία της ζωής μας».

Σχετικά Άρθρα