Του Δημήτρη Γκαγκαλίδη
Στην αρχή τα έδιναν σε ανάπηρους πολέμου, “τιμής ένεκεν” για την συνεισφορά στην πατρίδα. Πουλούσαν κύρια τσιγάρα και ψιλικά, ενώ αργότερα κρεμούσαν στα μανταλάκια κι εφημερίδες. Αργότερα διέθεταν και τηλέφωνο κι ο κόσμος πήγαινε να τηλεφωνήσει, καθώς λίγα σπίτια είχαν τηλεφωνικές συσκευές.
Τα χρόνια περνούσαν και στη δεκαετία του 80′ απέκτησαν και “μετρητές” για να χρεώνουν τις τηλεφωνικές κλίσεις ανάλογα με τη διάρκεια και την απόσταση. Τα παιδιά αγόραζαν καραμέλες, φλόκες και αργότερα ήταν στη μόδα τα “χαρτάκια” κι οι “τύχες”, ενώ οι συλλογές με τα αυτοκόλλητα περιλάμβαναν και τα “Άλμπουμ”.
Σήμερα τα περίπτερα λιγόστεψαν, αλλά αυξήθηκε το εμπόρευμα. Βρίσκεις σχεδόν τα πάντα, ενώ πολλά παραμένουν ανοιχτά και τις μεταμεσονύχτιες ώρες…..
(φωτο: περίπτερο στη γωνία Βασ. Κων/νου και Κονίτσης)
