Βασίλης Μπουζούρης
XanthiNews: Πρόκειται να γράψετε ένα βιβλίο καθώς εδώ και 35 χρόνια πρωταγωνιστείτε στα δρώμενα της Ξάνθης, αν και τα τελευταία χρόνια είστε στο παρασκήνιο. Τι θα περιέχει αυτό το βιβλίο;
Βασίλης Μπουζούρης: «Ξάνθη: η πόλη που αγάπησα» θα είναι ο τίτλος του βιβλίου. Θα περιλαμβάνει κομμάτια της ιστορίας της πόλης, ανά έτος, από το 1970 και μετά με την οπτική που τα έβλεπα, μεγαλώνοντας και έχοντας ζήσει καταστάσεις και πράγματα μέσα σ αυτήν την πόλη. Το βιβλίο θα αναφέρει ονόματα και πράγματα. Θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Λιβάνη στην Αθήνα. Θα εμπεριέχει και μουσικά πράγματα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιώργο Παπαστεφάνου που με πήρε από κοντά και με οδήγησε στον σωστό δρόμο. Έπρεπε να ακολουθήσω για να βγάλω αυτό το βιβλίο.
Από το 1973 που άρχισα να απευθύνομαι στον πολύ κόσμο τα πανελλήνια έντυπα που έχουν γράψει για μένα, πρέπει να είναι πάνω από 600. Κάτι βρήκαν πάνω μου. Ίσως την τρέλα μου για την μουσική, ίσως την ιδιορρυθμία μου να ψάχνω έτσι τα πράγματα. Ίσως γιατί ήμουν μαθητής του Μάνου Χατζιδάκι, του Άκη Πάνου, του Γιώργου Ζαμπέτα. Αλλά εγώ από αυτούς τους τρεις έμαθα να βλέπω τα πράγματα πιο ξεκάθαρα, μέσα από την μουσική και τα τραγούδια και να καταλήγω σε σωστά αποτελέσματα: εντιμότητα, ειλικρίνεια, είναι λέξεις που έχουν εξαφανιστεί από το καθημερινό λεξιλόγιο των ανθρώπων. Πώς είναι δυνατόν να επικοινωνήσουμε όταν ο ένας λέει στον άλλο διαρκώς ψέματα;
ΧΝ: Τι συλλεκτικά αρχεία έχετε στην κατοχή σας και θα τα παρουσιάσετε;
Β.Μ.: Έχω πολλές φωτογραφίες ανά έτος. Από την παλιά πόλη, που μεγάλωσε ο πατέρας μου, τα παιδιά μου. Π.χ. έχω φωτογραφίες από το χαμάμ του Θεόδωρου Κιουρουκτσή, του θείου μου. Επειδή δεν είχαν στο σπίτι τους ντουζιέρες και μπανιέρες, πήγαιναν και έκαναν μπάνιο εκεί. Ήταν ένας τεράστιος χώρος, με γούρνες, ζεστά νερά και ατμούς.
ΧΝ: Από το 1973 είστε ραδιοφωνικός παραγωγός. Τώρα αν ήσασταν πίσω από ένα μικρόφωνο πώς θα σχολίαζατε την κατάσταση στην χώρα μας;
Β.Μ.: Μέχρι εδώ. Πιο κάτω δεν έχει. Η κατάσταση στη χώρα μας έχει περάσει προ πολλού το απροχώρητο. Πριν από τρεις μήνες όταν κατέβηκα στην πρεμιέρα της αδελφής μου στην Αθήνα, στην Βουκουρεστίου είδα με μεγάλη λύπη να εκδίδονται παιδιά 17- 18 χρόνων για 10 ευρώ!!! Για μένα ήταν σοκ. Αυτή η κατάσταση όχι να σταματήσει απλά, αλλά να γυρίσει προς το καλύτερο χθες. Δεν αντέχουμε άλλο. Δεν μπορούσα να φανταστώ σε καμία περίπτωση όταν μεγάλωνα σ αυτήν την πόλη ότι θα πέθαιναν παιδιά από ναρκωτικά. Και έχουμε καθημερινά συλλήψεις και θανάτους.
ΧΝ: Η Ξάνθη είναι μια μικρογραφία της Αθήνας. Αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο στην πόλη μας ποιο είναι;
Β.Μ.: Η συγκάλυψη οδηγεί τα πράγματα εδώ. Όταν κάποιος κάνει μια παράβαση του νόμου και τιμωρείται παίρνει αυτό που αξίζει. Όταν κάποιος άλλος κάνει την ίδια παράβαση του νόμου και δεν τιμωρείται, θεωρείται έξυπνος! Και συνήθως δεν τιμωρούνται αυτοί οι οποίοι έχουν μπάρμπα στην Δωδώνη, στην Κορώνη, στην Μεθώνη. Δηλαδή αυτοί που είναι ήδη μέσα στο σύστημα. Τιμωρούνται όλοι οι άλλοι που θεωρούνται εκτός συστήματος. Αλλά αυτοί που είναι μέσα στο σύστημα και δεν τιμωρούνται στην καθομιλουμένη λέγονται λαμόγια. Άρα τα λαμόγια πρέπει να τα ψάξουμε μέσα στο σύστημα και όχι απέξω.
ΧΝ: Η ανοχή γίνεται ενοχή. Στον Ξανθιώτη τι θα συμβούλευες να κάνει για να αλλάξει την καθημερινότητα του; Γιατί τα πάντα εξαρτώνται από εμάς.
Β.Μ.: Να μιλήσει ο καθένας ας είναι και ανώνυμος. Να καταγγείλει. Γιατί δεν μπορεί η παρανομία με την ευρύτερη έννοια να ζει και να βασιλεύει και κάποιοι μέσα από αυτήν να παίρνουν πλούτο, δόξα, όνομα και οτιδήποτε άλλο και να θεωρούνται έξυπνοι.
ΧΝ: Στην πρωτομαγιά θα βγει ο κόσμος στους δρόμους; Γιατί τα λέμε κατ ιδίαν αλλά δεν αντιδράμε.
Β.Μ.: Θα βγει στους δρόμους. Εγώ βλέπω ότι αλλάζει το πράγμα από την μουσική. Σταματάει το σαχλοτράγουδο. Έρχεται ο καιρός που θα γράψουν οι συνθέτες πολιτικά τραγούδια και αφορμή είναι ο λαός.
Αυτό που με τρόμαξε όχι για μένα αλλά για τις νεότερες γενιές, ήταν μια σκέψη που έκανα. Μήπως η οικονομική ανέχεια μας οδηγήσει σε εμφύλιο. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ δύο μέρες. Ρώτησα τον μπαρμπά Γιώργο που πέρασε τον εμφύλιο και με καθησύχασε. Αλλά δεν παύει να δουλεύει στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Δεν μπορώ να βλέπω εν αποστρατεία στρατηγούς να δηλώνουν σε εφημερίδες ότι στις 21 Απριλίου 1967 η χώρα δεν είχε εξωτερικό χρέος. Αλλά δεν είχε ούτε αναπτήρα γιατί τα σπίρτα και το αλάτι ήταν στο κρατικό μονοπώλιο. Δεν είχε μερικά εκατομμύρια Ι.Χ. η Ελλάδα, δεν είχε δίκτυα- δρόμους. Μην αναιρούμε όσα έγιναν επί δημοκρατίας. Την ασυδοσία να αναιρέσουμε. Αυτούς που κλέψανε να στείλουν στην φυλακή. Και μάλιστα να τους πάρουμε πίσω τα κλεμμένα.
ΧΝ: Μπορεί να γίνει αυτό;
Β.Μ.: Να καταθέσουν γρήγορα τα χρήματα στον λογαριασμό που άνοιξε ο Πρόεδρος της Βουλής ή να καταδοθούν. Τους ξέρουμε ποιοι είναι.
ΧΝ: Ποιος θα τους καταδώσει; Αφού όλοι του συστήματος είναι.
Β.Μ.: Να τους καταδώσουν αυτοί που δεν είναι μέσα στο σύστημα. Αυτοί που τόσα χρόνια πληρώνουν κανονικά.
