Όλα για τον πολίτη
Γράφει ο Μενέλαος ΚαρυωτάκηςΌλα για τον πολίτη, πολιτικό σλόγκαν, που συχνά πυκνά πρόσφατα το ακούμε. Αλλά και ο πολίτης έχει υποχρεώσεις και πρέπει να τις λέμε. Δεν είναι το πρέπον, να γιορτάζουμε την ιστορική μας επέτειο της 28 ης Οκτωβρίου και σε όλη την περιοχή του Δήμου μας, σπάνια συναντούσες σημαία Ελληνική. Όλοι μας έχουμε την συλλογική μας ευθύνη στις ιστορικές μας μνήμες, όπως ο προχθεσινός εορτασμός της εθνικής μας επετείου του ελληνικού έπους της 28 ης Οκτωβρίου 1940, την οποία πρέπει τουλάχιστον, να την εκδηλώνουμε με τον σημαιοστολισμό, όχι μόνο των δημόσιων καταστημάτων, αλλά και των κατοικιών μας. Θεωρούμε ότι, η δημοτική αστυνομία, εκτός των άλλων καθηκόντων: Της ενημέρωσης των δημοτικών και την περιφρούρηση των δημοτικών κανόνων: Για την υγεία- την καθαριότητα- το περιβάλλον και τον έλεγχο των λαϊκών αγορών και ιδίως στις συνοικίες και όχι μόνο το ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΜΑ στην κεντρική πλατεία της πόλης. Η δημοτική αστυνομία θα πρέπει, σε συνεννόηση με τον εκάστοτε διαχειριστή εκάστης πολυκατοικίας, να φροντίζουν στις προαναφερόμενες περιπτώσεις, τουλάχιστον σε κάθε πολυκατοικία να κυματίζει μια σημαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Σήμερα, 70 χρόνια μετά το τολμηρό και πολυεθνικό «ΟΧΙ» αποδίδουμε τιμές σε εκείνους που έπεσαν ηρωικά, αντιμετωπίζοντες την παντοδύναμη Γερμανία, νικήτρια μεν, αλλά όχι αμαχητί. Με την κατάληξη, η Ελλάδα να είναι τεμαχισμένη από τριπλή κατοχή, γερμανική, ιταλική, βουλγαρική και να λεηλατείται συνεχώς από τα στρατεύματα κατοχής.
Με την κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού και τις κυβερνήσεις δοσίλογων με επακόλουθα: Τις κατασχέσεις περιουσιών- επιτάξεις και δέσμευση της παραγωγικής μας ικμάδας, υπέρ των στρατευμάτων κατοχής, αλλά και υπέρ του γερμανικού κράτους. Τον πρώτο χρόνο της κατοχής είχαμε 250.000 νεκρούς από πείνα και επιδημίες, ενώ οι συνεργαζόμενοι μαυραγορίτες θησαύριζαν από την πείνα του λαού. Υπολογίζεται ότι, οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν σ αυτόν τον τιτάνιο αγώνα ήταν 450.000. Στα πεδία των μαχών, σε εκτελέσεις, κακουχίες και βασανιστήρια είχαμε 200.000 νεκρούς. Σήμερα, μετά από 70 χρόνια από την 28 η Οκτωβρίου 1940 και 36 χρόνια από τη μεταπολίτευση. Η χώρα βρίσκεται σε ένα βαθύ και μακροχρόνιο δημοσιονομικό τέλμα, που θα βαραίνει τις πλάτες της μετέπειτα γενιάς μας, η οποία δεν θα φταίει σε τίποτα, εκτός ότι, είχε εμάς γονείς. Ενώ, όλα αυτά συμβαίνουν και ο ελληνικός λαός τα υπομένει. Η φοροδιαφυγή, η σπατάλη και η διαφθορά υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα διαχείρισης του δημόσιου πλούτου. Φορτώσαμε ενοχές και πείνα ΣΕ ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ συνανθρώπους μας, άνεργους και μικροσυνταξιούχους, που έχουν εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, χωρίς κανένας να ελέγξει τον οικονομικό τους πακτωλό. Τι πρέπει επιτέλους να γίνει; Να βρεθούν και να επιστραφούν τα χρήματα και φυσικά να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να ποινικοποιηθεί η σπατάλη και η διαφθορά, ιδίως στον δημόσιο τομέα. Να ενισχυθούν οι παραγωγικές τάξεις, σε όλους τους παραγωγικούς κλάδους: Του τουρισμού- γεωργίας- ναυτιλίας- μεταποίησης- αιολικής ενέργειας.
Να αξιολογηθεί το εκπαιδευτικό δυναμικό σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Να θεσμοθετηθούν μέτρα μη γραφειοκρατικά, στα αναπτυξιακά και επενδυτικά προγράμματα. Με στόχο την ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, η οποία έγινε μόνιμο πολιτικό σλόγκαν. Αλλιώς θα παίζεται ένα ατέρμονο παιχνίδι, με ζημία του πολίτη, ο οποίος να παρακολουθεί αμήχανα το μπαλάκι στην ατέρμονη περιστροφή του.
Την εκ βαθέων λαϊκή δυσαρέσκεια, θα την αντιμετωπίσει ο λαός, με όποιον τρόπο αυτός επιλέξει. Για να τερματίσει την υπάρχουσα δημοσιονομική ασφυξία και να ανατείλει μια καινούργια μέτρα, χωρίς επιτήρηση και εξάρτηση και χωρίς να διακυβεύεται η μελλοντική προκοπή του ελληνικού λαού.
