Το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερα τα τελευταία 3 χρόνια, η αναφορά μέσω γραπτών δημόσιων εγγράφων της κατανόησης της δυσμενούς δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας έχει παγιωθεί. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του δημόσιου βίου, δεν ξεχνούν πριν υπογράψουν οποιοδήποτε έγγραφο οικονομικού ενδιαφέροντος, να επισημάνουν ότι κατανοούν την δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
Με μια πρώτη και πρόχειρη ανάγνωση, οι σκέψεις που διαπερνούν τον αναγνώστη και τα συναισθήματα που του προκαλούν μια τέτοια έκφραση (της κατανόησης δηλαδή της δυσμενούς δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας), είναι θετικά, συμπονετικά και σχεδόν ευχάριστα και ανακουφιστικά, αφού είναι πολύ σημαντικό για την πορεία της χώρας οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι να είναι προσγειωμένοι, ρεαλιστές και να γνωρίζουν ότι οι απαιτήσεις τους πρέπει να περιορίζονται σε λογικά πλαίσια.
Αναζητώντας όμως την έννοια της έκφρασης « … κατανοώντας την δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας…» εγείρονται ερωτήματα και γεννώνται υποψίες.
Η δημοσιονομική κατάσταση μιας χώρας διαμορφώνεται σύμφωνα με την εφαρμοσμένη μεθοδολογία διαχείρισης των οικονομικών του δημόσιου βίου από την νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης και ακολούθως των εντεταλμένων οργάνων της να ακολουθήσουν κατά γράμμα την μεθοδολογία αυτή, η οποία κατά κανόνα και συνταγματικά αποσκοπεί στην άνθηση της εθνικής οικονομίας και στην ευμάρεια του λαού.
Όταν ακολουθηθεί η επιλεγμένη μεθοδολογία, η οποία οφείλει να υπακούει σε χρηστούς κανόνες διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και περιουσίας, η οικονομία μιας χώρας ανθεί. Όταν η επιλεγμένη μεθοδολογία, είτε δεν ακολουθηθεί, είτε ξεφεύγει από χρηστούς κανόνες διαχείρισης, τότε επέρχεται ο οικονομικός μαρασμός και η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας γίνεται δυσμενής.
Η μεθοδολογία που επιλέχτηκε από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών για την διαχείριση των οικονομικών της χώρας, βασιζόταν (και εξακολουθεί να βασίζεται) κυρίως στην λογική του δανεισμού. Την συγκέντρωση δηλαδή κεφαλαίων προς υλοποίηση (θεωρητικά τουλάχιστον) εθνικών οικονομικών στρατηγικών επενδύσεων ανάπτυξης (βιομηχανία, γεωργία, τουρισμός κλπ), οι οποίες με τη σειρά τους θα προκαλούσαν την εισροή ξένων κεφαλαίων, ικανών να καλύψουν τον δανεισμό και να αποδώσουν επ ωφελεία του λαού τα πλεονάσματα.
Η μεθοδολογία του δανεισμού απέτυχε οικτρά. Η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος εις βάρος του ιδίου του δημοσίου και η μη ανταποδοτική του απορρόφηση από ιδιώτες (κατεχόντων και μη δημοσίου αξιώματος ή θέσης, εγχωρίων και μη), έφεραν το ένα δάνειο μετά το άλλο, όχι πλέον με στόχο την οικονομική ανάπτυξη, αλλά με στόχο την κάλυψη παλαιότερων δανειακών συμβάσεων και πρωτογενών οικονομικών ελλειμμάτων.
Η διαχείριση των οικονομικών μια χώρας, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και των οργάνων της. Η εκτελεστική, η δικαστική και η νομοθετική εξουσία διαμορφώνουν το αυστηρό πλαίσιο υλοποίησης της δημοσιονομίας και φέρουν ουσιαστικές ευθύνες έναντι του λαού. Οι 3 εξουσίες που συνδέονται άμεσα με το δημοκρατικό μας πολίτευμα δεν είναι απρόσωπες. Ασκούνται από φυσικά πρόσωπα, οι ευθύνες των οποίων αντιστοιχίζονται με τον βαθμό που φέρουν σε αυτές. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι φέρουν υψηλόβαθμες ευθύνες.
Η κατανόηση, λοιπόν, από έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο της δυσμενούς δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, οφείλεται είτε στην άγνοια της ευθύνης που φέρει μια τέτοια γνώση, είτε αποτελεί ομολογία συνυπευθυνότητας για την οικονομική κρίση που βιώνουμε. Η συνυπευθυνότητα δεν προϋποθέτει απαραίτητα παρελθοντική κατοχή εξουσίας από τον αξιωματούχο (η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει ελαφρυντικό επιχείρημα), καθώς η κακή δημοσιονομία συνεχίζεται με αυταπόδεικτες πρακτικές και αποτελέσματα, οι υπηρέτες και υπερασπιστές της οποίας συνευθύνονται, διαπράττοντας «έγκλημα» διαρκείας εις βάρος του λαού.
Ίσως στις περισσότερες των περιπτώσεων, η λογική, έντιμη και δίκαιη συνέχιση της φράσης «… κατανοώντας την δυσμενή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας… » να ήταν «… παραιτούμαι από τη θέση του…… και θέτω τον εαυτό μου στην διάθεση της ελληνικής δικαιοσύνης, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μου αναλογούν.»
Ανθστης (ΥΠ-Π) Τσαπρούνης Βάιος
Μέλος του ΔΣ της ΕΣΠεΑΜΘ
