Ομιλία του Βουλευτή Ξάνθης κ. Κοντού στην επιτροπή παραγωγής και εμπορίου
Συζητάμε σήμερα ένα πολύ σοβαρό θέμα, Ένα θέμα μείζονος σημασίας για το μέλλον της ελληνικής υπαίθρου, για τη διατήρηση του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού στην ελληνική Περιφέρεια. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πρόκληση που έχουν να αντιμετωπίσουν η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία για την μετά το 2013 περίοδο, που είναι κρίσιμη για την επιβίωσή τους. Η συζήτηση για τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική έχει αρχίσει εδώ και πολλούς μήνες, χωρίς όμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης της χώρας μας να ανοίγουν τα «χαρτιά» τους. Διότι μπορεί η «γαρνιτούρα» που λέγεται ενίσχυση φιλο -περιβαλλοντικών δράσεων ή μικρών εκμεταλλεύσεων ή ορεινών και παραμεθόριων περιοχών να είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, όμως το κυρίως γεύμα είναι θολό, αόριστο και αρκετά επισφαλές για όλο τον αγροτικό τομέα της Ε.Ε., κυρίως όμως για τη χώρα μας. Τα βασικά ερωτηματικά που παραμένουν αναπάντητα και οι κύριες κατευθύνσεις στις οποίες θα δοθεί η «μάχη», είναι: Κατά πόσο το συνολικό πακέτο των ενισχύσεων για τον αγροτικό τομέα της Ε.Ε. θα διαφοροποιηθεί σε σχέση με την ισχύουσα Κοινή Αγροτική Πολιτική. Το γεγονός ότι τα συνολικά δημοσιονομικά μεγέθη της Ε.Ε. με την ύφεση που πλήττει πολλές χώρες της Ε.Ε. βρίσκονται σε φάση συρρίκνωσης και κυρίως το ότι οι βόρειες χώρες αντιδρούν στα μεγάλα πακέτα που η Ε.Ε. διαθέτει για τον αγροτικό Τομέα, κάθε άλλο παρά θετικές εξελίξεις προμηνύουν.
Πώς θα γίνει ο καταμερισμός του νέου πακέτου, δεδομένου ότι κι άλλες Χώρες με διευρυμένο αγροτικό τομέα (Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λ.π.) έχουν εισέλθει στην Ε.Ε. και διεκδικούν μερίδιο από το συνολικό προϋπολογισμό της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι έντονες είναι οι αντιδράσεις από πολλές Χώρες της Ε.Ε. για τις υψηλές κατά στρέμμα ενισχύσεις (38 ευρώ ανά στρέμμα) που απολαμβάνουν οι Έλληνες αγρότες, έναντι του μέσου όρου των κατά στρέμμα ενισχύσεων της Ε.Ε. που ανέρχεται περίπου στα 28 ευρώ και των πολύ μικρότερων ενισχύσεων που απολαμβάνουν οι νεοεισερχόμενες χώρες. Πώς θα γίνει η κατανομή των πιστώσεων μεταξύ του Α΄ Πυλώνα (άμεσες ενισχύσεις) και του Β΄ Πυλώνα (Αγροτική Ανάπτυξη, Υποδομές) της ΚΑΠ και σε ποιο βαθμό θα επιβεβαιωθούν αυτοί που πιέζουν για επανεθνικοποίηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτική και αύξηση του Β΄ Πυλώνα σε βάρος του πυλώνα. Ποιο μοντέλο θα επιλεγεί για την καταβολή των ενισχύσεων στους αγρότες. Αν θα επιλεγεί το «ιστορικό μοντέλο», το οποίο είναι πιο εύκολο στην εφαρμογή του, όμως εμπεριέχει την αδικία της ενίσχυσης και αγροτών που έχουν σταματήσει να παράγουν,
Ή αν επιλεγεί το «περιφερειακό μοντέλο», το οποίο ενισχύει τους πραγματικούς αγρότες και με μικρή διαφοροποίηση τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, εμπεριέχει όμως δυσκολία στην εφαρμογή του ή κάποιο μεικτό μοντέλο. Για όλα αυτά τα ζητήματα το αρμόδιο Υπουργείο της χώρας μας θα έπρεπε ήδη να έχει θέσει στόχους, να έχει αναπτύξει στρατηγικές και να έχει συνάψει «συμμαχίες» για την επίτευξη της πιο επωφελούς για τους Έλληνες αγρότες επιλογής. Όμως η κάθε διαπραγμάτευση από ελληνικής πλευράς προσκρούει στα παρακάτω αρνητικά δεδομένα , τα οποία θα πρέπει ανάλογα να σταθμιστούν και στο μέτρο του δυνατού να ξεπεραστούν.
Πρώτον, στο γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου δεν κατόρθωσε να διασφαλίσει για τη χώρα μας ένα ισχυρό «χαρτοφυλάκιο» στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η αλιεία, την οποία η κα Δαμανάκη εκπροσωπεί, σαφώς υπολείπεται σε πολιτική βαρύτητα έναντι της γεωργίας, χαρτοφυλάκιο που σήμερα κατέχει η Ρουμανία, μία χώρα που διεκδικεί ξεκάθαρα μεγαλύτερο μερίδιο ενισχύσεων για τους αγρότες της από το συνολικό πακέτο και σε βάρος των υπολοίπων χωρών της Ε.Ε. Δεύτερον, το γεγονός ότι οι απορροφήσεις από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» κινούνται στα επίπεδα του 25%, που θεωρούνται πολύ χαμηλά με δεδομένο το γεγονός ότι ολοκληρώνεται το Πρόγραμμα το 2013. Πώς θα διεκδικήσουμε αυξημένους Πόρους για την αγροτική μας ανάπτυξη από τη νέα ΚΑΠ, όταν δυσκολευόμαστε να απορροφήσουμε τους διαθέσιμους πόρους της ΚΑΠ που βρίσκεται σε εξέλιξη; Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2008, πρώτη χρονιά υλοποίησης του Προγράμματος, είχαν απορροφηθεί ήδη 500 εκατ. ευρώ, ότι ο προγραμματισμός που είχε γίνει οδηγούσε σε γρήγορη απορρόφηση των πόρων. Όμως παρόλα αυτά για τις περισσότερες δράσεις του Προγράμματος δεν έχουν γίνει ούτε καν οι ανάλογες προκηρύξεις. Τρίτον, από το Κολλέγιο των Επιτρόπων, χωρίς καμία αντίδραση από την ελληνική πλευρά, πέρασε απόφαση για ενεργοποίηση του άρθρου 136 της Συνθήκης της Λισαβόνας, σύμφωνα με το οποίο χώρες που το έλλειμμά τους ξεπερνά το 3% και το Δημόσιο χρέος τους βρίσκεται πάνω από το 695 του ΑΕΠ, τότε «μπλοκάρονται» οι κοινοτικές επιδοτήσεις, μεγάλο μέρος των οποίων αφορά τις επιδοτήσεις του αγροτικού τομέα. Τέταρτο. Το Υπουργείο Γεωργίας σε συζητήσεις που γίνονται, είτε σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, είτε σε επίπεδο Υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε. δε κάνει χρήση των πολύ θετικών αποτελεσμάτων που πέτυχε η χώρα μας με τον Έλεγχο Υγείας της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στο Συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας στις 20-11-2008, που αποτελούσε τη μεγαλύτερη αναθεώρηση πριν το 2013. Προκειμένου να μην οδηγηθούν οι διαπραγματεύσεις για τη νέα ΚΑΠ σε μεγάλες απώλειες για τους Έλληνες αγρότες, όπως συνέβη στις διαπραγματεύσεις για την προηγούμενη αναθεώρηση της ΚΑΠ, που οριστικοποιήθηκε μάλιστα τον Ιούνιο του 2003 επί ελληνικής Προεδρίας, είναι απαραίτητο να θέσουμε ξεκάθαρους στόχους όσον αφορά το επίπεδο εισοδήματος αλλά και στήριξης της αγροτικής δραστηριότητας για την μετά το 2013 περίοδο. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης πρέπει να κινητοποιηθεί στο μέγιστο βαθμό προκειμένου να συμπτύξει τις απαραίτητες «συμμαχίες» σε επίπεδο Ε.Ε. με χώρες που έχουν κοινούς στόχους με εμάς, κυρίως όμως ο Πρωθυπουργός της χώρας και η κυβέρνηση οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα θέματα της γεωργίας, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο κυρίως στο εξωτερικό, ως θέματα επιβίωσης της ελληνικής Περιφέρειας, κάτι το οποίο από όλα τα στοιχεία επιβεβαιώνεται ότι δεν συμβαίνει. Και βέβαια εμπρηστικές σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να κάνει η χώρα δηλώσεις, σαν αυτές του κ. Παπανδρέου σε ξένα περιοδικά το 2009 ότι οι επιδοτήσεις προσέφεραν κακές υπηρεσίες στην αγροτική ανάπτυξη, ελπίζουμε να παραλειφθούν στο μέλλον γιατί πλήττουν την προσπάθεια που η χώρα μας καλείται να καταβάλει.
