Με αφορμή άρθρο της ομάδας κοινωνικής δράσης της Ξάνθης που δημοσιεύσαμε πριν λίγες ημέρες περνάνε ορισμένες σκέψεις από το μυαλό μου. Όπως το ότι όσο αντιστέκονται οι δημόσιοι υπάλληλοι στις οποιεσδήποτε αλλαγές που τους αφορούν, τόσο μεγαλύτερος προβληματισμός αναπτύσσεται ανάμεσα στους φορολογούμενους αλλά και τους εργαζόμενους ή και τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα!!! Δίκιο ή άδικο δεν ξέρω! Αλλά αυτά που απασχολούν την κοινή γνώμη, ίσως για πρώτη φορά, έχουν να κάνουν με τις οφθαλμοφανείς διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο ρεύματα των εργαζομένων του δημόσιου τομέα όπου πολύ λίγα έχουν αλλάξει και του ιδιωτικού όπου έχουν όλα καταρρεύσει. Και επειδή αυτή την ώρα οι πρώην εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και σημερινοί άνεργοι σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης αφού το 1,5 εκ ανέργων προέρχεται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, φαίνεται να έχουν το δίκιο με το μέρος τους… (Ακόμη και σήμερα τόσους μήνες μετά τις εξαγγελίες δεν γνωρίζω ΟΥΤΕ έναν δημόσιο υπάλληλο της περιοχής που να έχει απολυθεί!).
Αγωνίστηκαν πολλοί γονείς για να βάλουν τα παιδιά τους στο δημόσιο. Με μεγάλη ευκολία τα απέτρεπαν από το να ασχοληθούν με τη γεωργία ή την κτηνοτροφία προκειμένου να ζήσουν καλύτερα από τους ίδιους. Όνειρο των περισσότερων Ελλήνων ήταν και είναι μια θέση στο Δημόσιο. Εκεί υπάρχει η σιγουριά. Εκεί κάθε μήνα παίρνεις το μισθό σου (έστω και κουτσουρεμένο) και πιθανόν και όλες τις άδειες που προβλέπονται για σένα. Από εκεί είναι αδύνατο να σε απολύσουν, ακόμη και αν δεν είσαι ιδιαίτερα αποδοτικός στα καθήκοντά σου και μπορείς για 35 χρόνια να έχεις χωρίς προσκόμματα μια δουλειά και για όσα χρόνια θα ζεις να παίρνεις και σύνταξη. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αξιολογούνται από την πρώτη μέρα. Αν κριθεί ότι δεν είναι επαρκείς για την εργασία για την οποία προσελήφθησαν απολύονται! Είναι όμως αδύνατο να απολυθεί δημόσιος υπάλληλος που δεν αποδίδει στη δουλειά του. Ας τολμήσει ένας προϊστάμενος στο δημόσιο να ζητήσει από εργαζόμενο να μείνει περισσότερο στη δουλειά χωρίς να του εξασφαλίσει υπερωρίες! Και τώρα που γίνεται λόγος για την αξιολόγηση του έργου της κάθε υπηρεσίας, αλλά και των εργαζομένων, ξεσηκώνονται αντιδράσεις. (Απλά οι αντιδράσεις αυτήν την φορά είναι και από τον ιδιωτικό τομέα ας το έχουν υπόψη τους αυτό οι δημόσιοι υπάλληλοι).
