“ΕΑΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ” ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (9-24 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941)

Οι αλλεπάλληλες ήττες που υπέστησαν το 1940 οι Ιταλικές δυνάμεις στο Αλβανικό έδαφος από τον Ελληνικό Στρατό και η συνεχιζόμενη προέλαση των Ελληνικών Μεραρχιών στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, ανάγκασαν τον Μουσολίνι να διατάξει στις 29 Φεβρουαρίου 1941 την αντικατάσταση του Αρχιστρατήγου του θεάτρου επιχειρήσεων Αλβανίας  Στρατηγού ΟυμπάντοΣοντού με τον νέο Αρχηγό του Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό ΟύγκοΚαβαλέρο.

Ο Χίτλερ, επειγόμενος να επιτεθεί κατά της Ρωσίας, συγκάλεσε στο Σάλτσμπουργκ τον Ιανουάριο του ’41 μεγάλη σύσκεψη και ο Μουσολίνι υποσχέθηκε την ανάληψη επιθετικών επιχειρήσεων για να υποβοηθήσει τα σχέδια των συμμάχων του Φίρερ.

Η μεγάλη ¨Εαρινή Επίθεση¨ των Ιταλών στο Αλβανικό μέτωπο σχεδιάστηκε από τον Φεβρουάριο του 1941 και μέχρι τέλους του μήνα είχαν μεταφερθεί στην Αλβανία 10 νέες Ιταλικές Μεραρχίες.

Η επίθεση εκτοξεύτηκε το πρωί της 9^ης Μαρτίου υπό τα όμματα του Μουσολίνι, ο οποίος έφθασε στο Αλβανικό μέτωπο στις 2 Μαρτίου και με την έναρξη της επιθέσεως βρισκόταν στο προκεχωρημένο παρατηρητήριο στο όρος Κόμαριτ, δίνοντας προσωπικά διαταγές στον Στρατηγό Καβαλέρο

Προηγήθηκε τρομακτική προπαρασκευή Πυροβολικού από τις 06:30΄ της 9^ης Μαρτίου και εξελίχθηκε σε μέτωπο 6 χιλιομέτρων με 5 Μεραρχίες και 1 Λεγεώνα Μελανοχιτώνων σε πρώτο κλιμάκιο (22^η Μεραρχία ¨Κυνηγοί των Άλπεων¨, 59^η Μεραρχία ¨Κάλιαρι¨, 38^η Μεραρχία ¨Πούλιε¨, 24^η Μεραρχία ¨Πινερόλο¨, 2^α Μεραρχία ¨Σφορτσέσκα¨ και τα 152-155 Τάγματα Μελανοχιτώνων). Εφεδρεία υπήρχαν 5 Μεραρχίες και 3 Λεγεώνες Μελανοχιτώνων. (51^η Μεραρχία ¨Σιένα¨, 7^η Μεραρχία ¨Λύκοι της Τοσκάνης¨, 29^η Μεραρχία ¨Πιεμόντε¨, 131^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία ¨Κένταυροι¨).

Την επιχείρηση υποστήριζαν 380 αεροσκάφη και 300 πυροβόλα.

Το Β΄ Ελληνικό Σώμα Στρατού με Διοικητή τον Υποστράτηγο Γ. Μπάκο είχε παρατάξει δυνάμεις από τον Αώο ποταμό μέχρι τον Άψο (17^η ΜΠ, 5^η ΜΠ, 1^η ΜΠ, 15^η ΜΠ, 11^η ΜΠ). Η Εαρινή Επίθεση των Ιταλών εκδηλώθηκε κυρίως στο μέτωπο της Iης Μεραρχίας (Υποστράτηγος Β. Βραχνός) στην κατεύθυνση Γκλάβα-Μπούμπεσκ-Κλεισούρα. Οι απώλειες των Ιταλών ήταν περισσότερες από 11.500 νεκρούς και τραυματίες και 8.000 αιχμαλώτους.

Οι Ελληνικές απώλειες ήταν 47 Αξιωματικοί και 1.196 οπλίτες νεκροί και 144 Αξιωματικοί και 3.872 οπλίτες τραυματίες. Ο Μουσολίνι μετά τις αποτυχίες και τις φοβερές απώλειες είπε στον Πτέραρχο Πρίκολο «Αηδίασα από αυτό το περιβάλλον. Δεν προχωρήσαμε ούτε βήμα…..».

Διοικητής του 2^ου Τάγματος του 5^ου Συντάγματος Δυτικοθεσσαλιωτών ήταν ο Λοχαγός (ΠΖ) Δημήτριος Κασλάς, ο οποίος μαζί με τους ηρωικούς Στρατιώτες του, αντιμετώπισε πάρα πολλές επιθέσεις των πάνοπλων Ιταλικών Μεραρχιών στο ύψωμα 731 (το ονόμασαν ¨Γολγοθά¨), το οποίο από τα πυρά Πυροβολικού και όλμων χαμήλωσε κατά πέντε (5) μέτρα και γέμισε πτώματα επιτιθεμένων Ιταλών.

Ο ήρωας Δημήτριος Κασλάς έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία, στο Ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην Εθνική Αντίσταση.

Η στρατιωτική του διαδρομή ξεκίνησε στις 24 Ιουνίου του 1920, όταν κατατάχθηκε ως κληρωτός στην Λάρισα με Αριθμό Μητρώου 16251. Από την 1^η Μεραρχία Πεζικού στην Λάρισα μετακινήθηκε την 1^η Αυγούστου 1929 στην Σμύρνη, στη ΙΙ^α  Μεραρχία Σμύρνης.

Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ανέλαβε καθήκοντα στο Τάγμα Ασφαλείας Σμύρνης και την 1^η Ιανουαρίου του ΄22 ως Δεκανέας συμμετείχε σε εξετάσεις και κατάφερε να εισαχθεί στον Ουλαμό Εφέδρων Αξιωματικών του ΑφιόνΚαραχισάρ.

Στις 10 Αυγούστου του 1922 μετά την κατάρρευση του Μετώπου συνελήφθει ως Έφεδρος Ανθυπασπιστής αιχμάλωτος και κρατήθηκε ως τον Απρίλιο του 1923.

Μετά την επιστροφή του από την αιχμαλωσία στις 3 Ιουνίου του 1923, σε ηλικία 22 ετών, ονομάσθηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός.

Τον Φεβρουάριο του 1926 ο Δημήτριος Κασλάς υπηρέτησε στο 42^ο Σύνταγμα Ευζώνων, ενώ τον Απρίλιο του 1928 στον ΧΙ^ο Συνοριακό Τομέα. Τον Οκτώβριο του 1929 υπηρέτησε στο 13^ο Σύνταγμα Πεζικού και τον Αύγουστο του 1930 μετακινήθηκε πάλι στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων.

Στις 24 Ιουνίου 1931 ονομάσθηκε Υπολοχαγός και τρία χρόνια αργότερα, στις 9 Νοεμβρίου 1934 έγινε Λοχαγός.

Κατά την έκρηξη του Πολέμου του ΄40 υπηρετούσε στο 5^ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων, ως Διοικητής του ΙΙ^ου Τάγματος, το οποίο υπερασπίσθηκε το ύψωμα 731 στα βουνά της Κλεισούρας, ενάντια στις επιθέσεις των Ιταλικών Μεραρχιών (Εαρινή Ιταλική Επίθεση 9-24 Μαρτίου 1941).

Για τα ανδραγαθήματα των Ελλήνων μαχητών στο ύψωμα 731 έγραψαν Έλληνες και ξένοι και η νεώτερη Ιστορία το ονόμασε «Νέες Θερμοπύλες¨. Έχει γραφεί και Ειδικός Θούριος ως εμβατήριο του Στρατού μας και είναι γραμμένο το ύψωμα 731 στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου στην Αθήνα.

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1941ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Γ. Μπάκος απένειμε στον Δ. Κασλά τον ¨Πολεμικό Σταυρό Γ΄Τάξεως¨και αργότερα ο προαχθείς επ’ ανδραγαθία Ταγματάρχης Κασλάς τιμήθηκε με το ¨ΧρυσούνΑριστείονΑνδρείας¨για την ηρωική μέχρι αυτοθυσίας επί του πεδίου της μάχης ενάσκηση των καθηκόντων του.

Μετά την κατάρρευση του Μετώπου έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΔΕΣ (με την ομάδα του ΣχηΧατζηαναγνώστου), συνελήφθει όμως από τον ΕΛΑΣ στην περιοχή Φαρσάλων και προσεχώρησε σ’ αυτόν (όπως δυστυχώς ο Σχης Σαράφης και άλλοι Αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού).

Έδρασε ως Διοικητής του 52^ου Συντάγματος στην περιοχή Καρπενησίου – Λαμίας με καπετάνιο τον Γιάννη Μπάρδα.

Μετά την συμφωνία της Βάρκιζας ο Κασλάς εξορίσθηκε και αποστρατεύθηκε ως Αντισυνταγματάρχης στις 12 Ιανουαρίου 1948.

Πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου του 1966 και το 1985 μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης προήχθη σε Ταξίαρχο.