Το Φεβρουάριο του 2018, μία ομάδα επιστημόνων ξεκίνησε μία προσπάθεια την οποία ονόμασε SURVIVORS (οι επιζήσαντες). Η βασική ιδέα του εγχειρήματος, ήταν να διατηρήσουν μελίσσια σε μία σχεδόν άγρια κατάσταση, καθώς οι μελισσοκόμοι θα τα μετακινούσαν και θα πραγματοποιούσαν σε αυτά μελισσοκομικούς χειρισμούς, χωρίς όμως να επεμβαίνουν με κανενός είδους τροφή ή φάρμακο. Τα αποτελέσματα θα καταγράφονταν και θα έβγαιναν κάποια συμπεράσματα για την ανθεκτικότητα ή μη των μελισσών της χώρας μας.
Η ιδέα αυτή, μας παρότρυνε ώστε να κάνουμε ένα δικό μας πείραμα. Ένα εξάμηνο πριν την ομάδα SURVIVORS, τον Ιούλιο του 2017, μεταφέραμε δέκα μελίσσια στις βόρειες πλαγιές του Βερμίου όρους, στην περιοχή Ραβνίνα (Рабнина στα Σλάβικα είναι το ίσιο μέρος) που βρίσκεται μετά το χωριό Αγία Φωτεινή, σε υψόμετρο 900 μέτρων. Αυτό το κάναμε με σκοπό να κουβαλήσουμε αργότερα και τα υπόλοιπα μελίσσια μας, κάτι που τελικά δεν έγινε. Έτσι, τα μελίσσια μας έμειναν εκεί ξεχασμένα, να μας περιμένουν να πάμε να τα πάρουμε.
Όταν μάθαμε για την προσπάθεια SURVIVORS σκεφτήκαμε πως εμείς είχαμε ήδη τους δικούς μας επιζήσαντες και πως θα είχε ενδιαφέρον να καταγράψουμε τα αποτελέσματα μας μετά από ενάμιση χρόνο παραμονής μέσα στο δάσος. Πράγματι, το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου επισκεφτήκαμε τη Ραβνίνα και φέραμε πίσω τα ξεχασμένα μας μελίσσια. Τα βρήκαμε μέσα στα χόρτα, με ελάχιστους πληθυσμούς, εμφανώς καταπονημένα και πολύ πιο επιθετικά (από τα δέκα είχαν επιβιώσει μόνο τα έξι). Η κάθε κυψέλη είχε κατά μέσο όρο περίπου έξι κιλά μελιού. Για την ακρίβεια τρυγήσαμε συνολικά 39 κιλά αυτού του άγριου βουνίσιου μελιού και το συσκευάσαμε σε 62 αριθμημένα, συλλεκτικά βάζα των 640 γραμμαρίων.
Η ποιότητα του μελιού ήταν απλά απίστευτη. Αυτό το προϊόν έδινε άλλο νόημα στη λέξη βιολογικό, καθώς παράχθηκε χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη παρέμβαση μέσα στην καρδιά ενός δάσους, μακριά από τους αστικούς ρύπους και τους ψεκασμούς των αγρών. Η γεύση του, θυμίζει το μέλι που παρήγαγαν παλιά οι παππούδες μας, όταν ακόμα τα μελίσσια τα είχαν σε κοφίνια και για να τα τρυγήσουν τα τίναζαν μέσα στη στάχτη και το αλεύρι. Γεύση μεστή, που μόνο γεύση γνήσιου μελιού μπορεί να χαρακτηριστεί. Ένα προϊόν μοναδικό που παράξαμε τυχαία και ίσως δεν θα μπορέσουμε να παράξουμε πάλι.
Χρήστος Αλεξανδρίδης
Για να δοκιμάσεις αυτό το άγριο μέλι πάτα εδώ…
