Στο κέντρο της Ξάνθης!!!
Ώρα 20:30 προχθές, τα σκυλάκια αυτά συναναστρέφονταν, χαρούμενα, τα άλλα της παρέας τους στη δική τους γειτονιά κι αυτά, στη δική τους κοινωνία, επίσης…Που δεν είναι διαφορετικές από τη γειτονιά του καθενός μας…τη μικρή κοινωνία όλων μας…! Ώρα 22:00 χθες, τα σκυλάκια αυτά «έφυγαν», για να συναναστραφούν, χαρούμενα(??), τα άλλα της ‘παρέας’ τους στην ‘καινούρια’ τους, πλέον, γειτονιά κι αυτά, στη δική τους ‘κοινωνία’, επίσης…Που δεν είναι διαφορετικές από τη ‘γειτονιά’ του καθενός μας…τη ‘μεγάλη’ κοινωνία όλων μας…!
«Έφυγαν», όμως, ‘επώδυνα’…άδικα…πρόωρα…όχι από το χέρι του Θεού, μα από χέρι ‘ανθρώπινο’ που τα «τάιζε»…
Καθημερινά περνούσα, όπως και τα παιδιά μου και οι φίλοι των παιδιών μου, από το ‘σπίτι’ τους, το δρόμο, όπου μεγάλωναν, κι έκαναν κι αυτά τα παιδιά τους, ‘πασχίζοντας’ να επιβιώσουν και να ‘αποδείξουν’, μέσα από την ειλικρίνεια των ματιών τους, ότι ‘αξίζουν’..!!
Κάποιοι, δυστυχώς ‘άνθρωποι’, δεν έχουν μάθει να ‘μιλάνε’ με τα μάτια της καρδιάς, οπότε, δεν έχουν μάθει και να τα ‘διαβάζουν’… ‘Μιλάνε’ με το ανελέητο ‘εγώ’ τους και ‘πράττουν’ με το ‘αρρωστημένο’ μυαλό τους…
Προσπάθησα χθες, με τα παιδιά μου, να σώσουμε το ένα, που ψυχορραγούσε μπροστά μας… Το πήγαμε στον κτηνίατρο… Απλά, πιστοποίησε το θάνατό του…Ζιζανιοκτόνο, ήταν το βραδινό του ‘μενού’, ‘προσφορά’ του καλύτερου ‘σεφ’ της γειτονιάς του, της γειτονιάς μου, της γειτονιάς σας…Περίμενε τα κουταβάκια του από ώρα σε ώρα…
Πέρα από τη βαθύτατη θλίψη που νιώθω, νιώθω, επίσης, θυμό κι οργή για ό, τι χαρακτηρίζει αυτό, που κατ’ ευφημισμό-πολλές φορές δυστυχώς-, ονομάζεται «άνθρωπος»…
Χριστίνα Μπαλτά
Θετική Εκπαιδεύτρια Σκύλων
