Η κατάσταση με το ακαδημαϊκό άσυλο στην Πολυτεχνική της Ξάνθης
Στην πόλη μας η μοναδική είσοδος αστυνομικών δυνάμεων στα πλαίσια του ασύλου έγινε πριν 3 χρόνια, με αφορμή μια κλοπή χρημάτων του Πανεπιστημίου, για έρευνα- αποτυπώματα κτλ. Η ενέργεια αυτή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί άρση του ασύλου. Υπάρχουν όμως πτυχές της πραγματικότητας που βιώνουμε μέσα στις σχολές που αξίζουν να αναφερθούμε.
1. Η φύλαξη της σχολής δεν γίνεται από εργαζόμενους του Πανεπιστημίου, αλλά από εργολάβο που έχει αναλάβει να παρέχει τη συγκεκριμένη υπηρεσία. Οι φύλακες θα έπρεπε να είναι υπάλληλοι του ιδρύματος, να ελέγχονται από τα ακαδημαϊκά όργανα διοίκησης, να λογοδοτούν σε αυτά και όχι σε έναν ιδιώτη που σκοπό έχει τη μέγιστη κερδοφορία, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την περιφρούρηση του ακαδημαϊκού ασύλου. Την ίδια ώρα οι φύλακες- με τους οποίους έχουμε τις καλύτερες σχέσεις- αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα με τις χαμηλές απολαβές, τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, περιορισμό στην ελεύθερη συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα. Κοινό αίτημα των Φοιτητών και των συγκεκριμένων εργαζομένων είναι η μονιμοποίησή τους στο Πανεπιστήμιο.
2. Το προηγούμενο διάστημα αρκετές υποθέσεις του Πολυτεχνείου έφτασαν μέχρι τις αίθουσες των δικαστηρίων, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, έβλαψαν την εικόνα της σχολής και το κύρος του Φοιτητικού Κινήματος. Αφορμή έδωσαν αντιπαραθέσεις μεταξύ καθηγητών για διοικητικές θέσεις, κατανομή κονδυλίων, αμφιλεγόμενες αποφάσεις διοικητικών οργάνων. Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι καμία από αυτές τις αντιπαραθέσεις ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ή ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ.
3. Η πλέον γνωστή υπόθεση δικαστικής διαμάχης μεταξύ φοιτητών με καθηγητή διαδραματίστηκε με αφορμή την Ιδιωτικοποίηση της Σίτισης πριν μερικά χρόνια. Ο Φοιτητικός Σύλλογος αποφάσισε κινητοποιήσεις, διεκδικώντας το δικαίωμα του στη Δωρεάν σίτιση που το διασφαλίζει ο Δημόσιος χαρακτήρας της. Εκείνες οι αποφάσεις του συλλόγου υστερούσαν πολιτικά στην απόδοση των ευθυνών για όσα συνέβαιναν, δεν έδειχναν ως ενόχους όσους νομοθέτησαν την Ιδιωτικοποίηση (Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.) αλλά επικέντρωναν την αντιπαράθεση με τις Πρυτανικές Αρχές που τις υλοποιούσαν με διοικητικές πράξεις. Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε σε τοπικά έντυπα και ΜΜΕ και φτάσαμε στα δικαστήρια με αντιμαχόμενες πλευρές Φοιτητές και Καθηγητές του Πανεπιστημίου. Ευτυχώς υπήρξε συμβιβασμός και δεν είχαμε περαιτέρω οξύτητες σε μια περίοδο που η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να είναι ενωμένη απέναντι σε ότι υποβαθμίζει την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η κατάσταση με την ελεύθερη μαζική- πολιτική δραστηριότητα μέσα στη σχολή μας με τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τους εργασιακούς χώρους, με χώρους όπου το δίκιο του ισχυρού μπορεί να φέρει απολύσεις, μετατάξεις κτλ, επηρεάζεται όμως από τη συνολική πορεία της ελληνικής κοινωνίας, έχουν αντανάκλαση τα κοινωνικά φαινόμενα που είναι υπαρκτά στην κοινωνία π.χ. χρήση ναρκωτικών. Ο φοιτητικός σύλλογος ως ένα βαθμό συμβάλει στην επίλυσή τους, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να δώσει συνολική απάντηση ή να κατηγορηθεί η ελευθερία πολιτικής δράσης για αυτά τα φαινόμενα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Τζώτζης Βασίλης
Φοιτητής της Πολυτεχνικής Σχολής
