Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Καθώς προετοιμαζόμαστε καί ἐφέτος νά ἀναζητήσομε το Θεῖον βρέφος καί νά Τό προσκυνήσομε στήν «πενιχρά φάτνη» τῆς κενωτικῆς ἀγάπης καί τῆς ἄκρας συγκατάβασής Του, μέσα στό βηθλεεμικό σπήλαιο πού ἕνωσε τόν οὐρανό μέ τή γῆ, φέρνομε στή σκέψη μας ἐκείνους τούς σοφούς ἄνδρες πού ἦλθαν «ἐξ ἀνατολῶν» μέ τόν ἴδιο ἀκριβῶς σκοπό. Νά βροῦν τόν σαρκωθέντα Θεόν καί νά Τοῦ ἀποδώσουν τήν τιμή καί τήν προσκύνηση πού ἁρμόζει στή δόξα καί τή μεγαλωσύνη Του. Καί γιά νά ἐπιτύχουν τό σκοπό αὐτό, δέν ὑπολόγισαν κόπους ἤ θυσίες, ἀλλά διένυσαν μεγάλες, γιά τά δεδομένα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀποστάσεις καί δέν ἀπόκαμαν στή ἀναζήτησή τους, μέχρι πού τελικά ἀξιώθηκαν νά εἶναι ἀπό τούς πρώτους ἀληθινούς προσκυνητές τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ὑπάρχει μιά λεπτομέρεια στήν Προσκύνηση αὐτή τῶν Μάγων, στήν ὁποία ἴσως δέν ἔχομε ἐμβαθύνει ὅσο θά ἔπρεπε, ἀλλά πάντοτε ἀναφερόμαστε σέ αὐτήν ὡς κάτι τό αὐτονόητο. Πρόκειται γιά τά δῶρα πού οἱ τρεῖς ἄνδρες πρόσφεραν στόν Χριστό. Χρυσό, λιβάνι καί σμύρνα, ἀντιπροσωπευτικά εἴδη ἀπό τά πιο πολύτιμα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Καί τό ἐρώτημα πού ἀνακύπτει εἶναι τό ἑξῆς: εἶχε ὁ Θεός ἀνάγκη ἀπό τά δῶρα αὐτά; Ἐκεῖνος δέν εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀπό τόν Ὁποῖο προέρχονται καί στόν Ὁποῖο ἀνήκουν τά πάντα; Καί ὅμως, αὐτή ἡ πραγματικότητα δέν ἐμπόδισε τούς τρεῖς Μάγους νά Τοῦ φέρουν ὡς δῶρο ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχαν στή διάθεσή τους. Διότι μέ τόν τρόπο αὐτό ἤθελαν νά ἐκδηλώσουν ἔμπρακτα τήν ἀγάπη, τήν τιμή καί τόν σεβασμό τους πρός τόν τεχθέντα Βασιλέα. Προσφέροντας σέ Ἐκεῖνον ὅ,τι πιό σημαντικό καί σπουδαῖο διέθεταν ἀπό τά δικά Του πράγματα.
Κάπως ἔτσι, ἀδελφοί μου, κινεῖται μέσα στούς αἰῶνες καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Βλέποντας, κατά τήν ἐντολή Του, τόν Χριστό στά πρόσωπα τῶν «μικρῶν καί ἐλαχίστων» ἀδελφῶν, καί μάλιστα ἐκείνων πού εἶναι ἐμπερίστατοι καί ταλανίζονται ἀπό ἀδήριτες ἀνάγκες καί σοβαρά προβλήματα, ἀναζητᾶ καί συγκεντρώνει τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ, γιά νά τά προσφέρει σέ αὐτούς πού τά χρειάζονται. Καί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἔννοια ἀφηρημένη, ἀλλά εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς πού συναποτελοῦμε ἕνα Σῶμα μέ Κεφαλή τόν Χριστό. Ὅλοι ἐμεῖς, σύσσωμοι, σύμψυχοι καί ὁμόψυχοι, παρατείνομε στούς αἰῶνες τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Καί γινόμαστε παράκλητοι καί παρηγορητές ὅσων ταλαιπωροῦνται ἀπό τά ἀκανθώδη ζητήματα τοῦ βίου. Γιά τούς λόγους αὐτούς, ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια οἱ πιστοί καθιέρωσαν, μέ τήν καθοδήγηση καί τήν ἐγγύηση τῆς Ἐκκλησίας, τή συλλογή ἀγαθῶν γιά τήν ἀνακούφιση τῶν ἀσθενέστερων ἀδελφῶν. Οἱ λογίες καί οἱ ἔρανοι ἦταν, εἶναι καί θά παραμείνουν πάντοτε ἔμπρακτη καί δυνατή ἔκφραση ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας μεταξύ τους, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς ἰδιαιτερότητες τῆς κάθε ἐποχῆς.
Μέ τόν «Ἔρανο τῆς Ἀγάπης», ὅπως ἔχει καθιερωθεῖ νά ὀνομάζεται ἡ ἐτήσια συνδρομή ὅλων μας στό φιλανθρωπικό καί κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας, νοηματοδοτοῦμε τήν ἀγαπητική ὀντολογική συνύπαρξή μας μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Μέ τόν «Ἔρανο τῆς Ἀγάπης», στόν ὁποῖο ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς καλεῖται νά συνεισφέρει ὅσο τοῦ ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις του, ἀκόμη καί ἀπό τό ὑστέρημά του πολλές φορές, ἀνταποκρινόμαστε στήν προτροπή τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας, γιά νά «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους» καί νά καταστήσομε αὐτήν τήν οὐράνια ἀγάπη παρηγοριά καί βάλσαμο σέ ὅσους δυστυχοῦν.
Ὡς Ἱερά Μητρόπολις ἀγωνιζόμαστε νά ἐφαρμόζομε αὐτήν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί γι’ αὐτό προσπαθοῦμε νά στεκόμαστε δίπλα στούς ἀδελφούς μας πού ἔχουν ἀνάγκη. Στήν προσπάθειά μας αὐτή, θέλομε νά ἔχομε μαζί μας ὅλα τά εὐλογημένα παιδιά τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ὥστε ὡς ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα νά προσφέρομε στόν Χριστό, διά τῶν ἀδελφῶν Του καί ἀδελφῶν μας, τά δῶρα τῆς ἀγάπης μας.
Μέ τίς συγκινητικές εἰσφορές τῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου μας, ἰδιαίτερα σέ αὐτούς τούς δύσκολους γιά ὅλους καιρούς, ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, διά τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου της, διαθέτει κάθε χρόνο σημαντικό χρηματικό ποσό γιά τήν κάλυψη τῶν πιό βασικῶν ἀναγκῶν συνανθρώπων μας πού ὁλοένα καί περισσότεροι φτάνουν στήν πόρτα τῆς Ἐκκλησίας μας ζητώντας ὑποστήριξη.
Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι καί ἐφέτος θά ἀνταποκριθεῖτε στό κάλεσμα τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Ὅτι καί ἐφέτος θά γίνετε ἀρωγοί στό δύσκολο ἔργο τῆς Φιλανθρωπικῆς Διακονίας τῆς Μητροπόλεώς μας, γιά νά μποροῦμε καί ἐμεῖς μέ τήν σειρά μας νά ἀνταποκρινόμαστε στίς ὁλοένα αὐξανόμενες ἀνάγκες πού ζητοῦν νά καλυφθοῦν ἀπό τά φιλανθρωπικά μας αἰσθήματα. Καθορίσαμε ὁ καθιερωμένος Ἔρανος τῆς Ἀγάπης νά πραγματοποιηθεῖ στίς Ἐνορίες τῆς ὑπαίθρου τῆς Μητροπόλεώς μας τήν Κυριακή 9η Δεκεμβρίου καί στίς Ἐνορίες τῆς πόλεως τήν 10η, 11η, 12η Δεκεμβρίου 2018. Ἔχουμε τήν ἐπίγνωση ὅτι ἡ προσφορά σας καί ἐφέτος θά εἶναι ἀπό τό ὑστέρημα καί ὄχι ἀπό τό περίσσευμά σας. Τελικά ὅμως αὐτό εἶναι πού ἔχει ἀξία. Νά δίδομε ὅ,τι μποροῦμε, καλύτερα νά δινόμαστε ὅσο μποροῦμε, νά μεταγγίζομε τό ἴδιο τό αἷμα μας, γιά νά ἀνακουφίζομε τά σωματικά καί ψυχικά τραύματα τῶν ἀδελφῶν μας.
Ἐκ τῶν προτέρων Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδιᾶς γιά αὐτό πού εἶσθε καί γιά αὐτό πού προσφέρετε στήν Τοπική μας Ἐκκλησία, ὅποτε σᾶς ζητηθεῖ. Σᾶς εὐχόμασθε καλό ὑπόλοιπο τῆς Τεσσαρακοστῆς, καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.
Ἐπί δέ τούτοις διατελοῦμεν˙
Μετ’ εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
