Υπουργική Απόφαση παρωδία για τη θήρα

Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία εκφράζει για ακόμη μία φορά την έντονη αποδοκιμασία της προς την απόφαση του Αν. Υπουργού Περιβάλλοντος Σωκράτη Φάμελλου με την οποία ρυθμίζεται η άσκηση της θήρας στην Ελληνική Επικράτεια για την κυνηγετική περίοδο 2018-2019 που ξεκινάει σήμερα. Επιπλέον, εκφράζει την αγανάκτησή της για την ανακοίνωση του Υπουργείου Περιβάλλοντος με την οποία δρομολογεί την αναγνώριση της θήρας ως «εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» στην Εθνική Στρατηγική για τα Δάση που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση το προσεχές διάστημα.

Η ρυθμιστική απόφαση, υπαγορευμένη –και αυτή τη χρονιά– από το κυνηγετικό λόμπι, χαρακτηρίζεται φέτος από την αδιαφορία του ΥΠΕΝ για την προστασία του Τρυγονιού.  Με βάση το Διεθνές Σχέδιο Δράσης [1] για το είδος στο οποίο συμμετείχαν δεκάδες μέλη της ευρωπαϊκής επιστημονικής κοινότητας και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προτάθηκε η προσωρινή απαγόρευση της θήρας του πανευρωπαϊκά, έως ότου αναπτυχθεί και τεθεί σε λειτουργία το μοντέλο για την προσαρμοστική διαχείριση της κάρπωσης (adaptive harvest management). Το ΥΠΕΝ, αντί να αναλάβει τις ευθύνες του, αποφάσισε να πρωτοτυπήσει με το «πυροτέχνημα» της μείωσης της κάρπωσης του Τρυγονιού από 12 άτομα ανά εξόρμηση σε 10. Αποτελεί απορίας άξιο βάσει ποιων δεδομένων και υπολογισμών κατέληξε στην εν λόγω απόφαση.

Η προσωρινή απαγόρευση της θήρας του Τρυγονιού προτάθηκε επειδή οι πληθυσμοί του μειώνονται στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών όπου αναπαράγεται. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN), το Τρυγόνι τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο και στην Ευρώπη, χαρακτηρίζεται πλέον ως απειλούμενο (Τρωτό) και στην ΕΕ των 28 κατατάσσεται ως «Σχεδόν Απειλούμενο». Παρόλα αυτά, το ΥΠΕΝ θεωρεί πως η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με τη διατήρηση του είδους εντός συνόρων, καθώς και πως η θήρευση των Τρυγονιών τα οποία διέρχονται από τη χώρα μας κάθε φθινόπωρο, δεν είναι αρκετή για να επηρεάσει τους πληθυσμούς τους στις χώρες από τις οποίες προέρχονται.

Πέρα από το Τρυγόνι, συνεχίζεται η θήρα ειδών όπως η Ψαλίδα, παρόλο που τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία [2], τεκμηριώνουν την έντονη πληθυσμιακή κάμψη του είδους στην Ελλάδα. Σημειώνεται επιπλέον ότι όχι μόνο η Ψαλίδα αλλά και άλλα είδη για τα οποία το ΥΠΕΝ επιτρέπει τη θήρευση, όπως η Σαρσέλα, το Γκισάρι, το Σφυριχτάρι, η Καλημάνα και η Κοκκινότσιχλα έχουν ενταχθεί στον Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών της ΕΕ με την ένδειξη «Τρωτό».

Καμία έκπληξη και ως προς τη διατήρηση του συστήματος των κλιμακωτών ημερομηνιών. Κατά παράβαση της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας, το κυνήγι των πουλιών συνεχίζει να μην έχει ενιαία λήξη, ενώ εξακολουθεί να ασκείται πέραν της 31^ης Ιανουαρίου κατά την περίοδο που ορισμένα είδη έχουν ήδη ξεκινήσει το μεταναστευτικό τους ταξίδι προς τους τόπους αναπαραγωγής τους. Ορισμένα είδη δε, όπως ο Κότσυφας, έχουν ήδη εισέλθει στην αναπαραγωγική περίοδο. Παράλληλα, η άσκηση του κυνηγιού τον Φεβρουάριο προκαλεί σημαντική όχληση και σε πλήθος άλλων, μη θηρεύσιμων ειδών, που συνυπάρχουν στον ίδιο βιότοπο. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η θήρα για είδη με παρεμφερή εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά (π.χ. Τσίχλες, πάπιες) ενέχει σημαντικό κίνδυνο σύγχυσης κατά την αναγνώριση και ως εκ τούτου πρέπει να λήγει ενιαία προς αποφυγή θανατώσεων μη θηρεύσιμων ειδών.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ επέλεξε και φέτος, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, να κωφεύσει στις τεκμηριωμένες προτάσεις της ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ, με τη μόνη διαφορά ότι έτι περαιτέρω επέλεξε να αγνοήσει και την ευρωπαϊκή επιστημονική κοινότητα που παρέθεσε τα δεδομένα τα οποία επιτάσσουν την προσωρινή απαγόρευση της θήρας του Τρυγονιού, ώστε να μην οδηγηθεί το είδος σε πληθυσμιακή κατάρρευση. Άραγε οι κυνηγοί δεν είναι οι ίδιοι μάρτυρες της σημαντικής μείωσης του είδους χρόνο με τον χρόνο;